موبایل
آنتن‌دهی و قدرت شبکه موبایلی وماً در هر منطقه مکانی خوب نیست و به عنوان مثال زمانیکه قصد کوهنوردی و صعود به ارتفاعات را داشته باشید همواره با چالش عدم آنتن‌دهی گوشی خود روبه‌ور هستید. مهم نیست که شما به کجا می‌روید، شبکه تلفن همراه و اتصال اینترنت ممکن است در بعضی مواقع با مشکل مواجه شوند و امکان ارسال پیام و برقراری تماس از طریق گوشی وجود نداشته باشد. در اینگونه موارد حداقل باید یک گزینه برای موارد اورژانسی داشته باشید تا بتوانید حداقل یک پیام ارسال کنید.
SatPaq؛ دیشی با امکان ارسال پیام اضطراری
SatPaq یک دیش ماهواره بسیار کوچک است که به کاربران اجازه می‌دهد بدون نیاز به شبکه تلفن همراه و یا اتصال اینترنت پیام ارسال کنند. برای استفاده از آن تنها نیاز است که در زمانیکه دیش به گوشی هوشمند متصل شده، برنامه مربوط به آن بر روی گوشی اندرویدی یا iOS نصب شود.  عملکرد SatPaq مشابه به شبکه دیش برای تلویزیون‌ها است و اگر شما قادر باشید آسمان را ببیند می‌توانید با گوشی خود به هر کسی که می‌خواهید تکست ارسال کنید.
SatPaq؛ دیشی با امکان ارسال پیام اضطراری
البته بد نیست به این نکته اشاره کنیم که دریافت کننده، پیام را از شما موبایل شما دریافت نخواهد کرد. به‌جای آن SatPaq با شماره‌ای مخصوص به خود پیام شما را به همراه امضای اختصاصیتان به آنها ارسال خواهد کرد. این دستگاه به‌صورت بی‌سیم و از طریق اتصال بلوتوث به گوشی وصل خواهد شد. قیمت آن 250 دلار است و تا 4 می‌تواند باتری داشته باشد که این رقم قابل توجهی است. برای انتخاب‌های پیام‌ها شما می‌توانید با پرداخت هزینه‌ای معادل 30 سنت برای هر کدام، مجموعه‌ای از مسیج‌ها را خریداری کنید که هرگز منقضی نخواهد شد.
دیش کوچک SatPaq در واقع یک تکنولوژی مفید برای گروه خاصی از مردم است؛ به عنوان مثال افرادی که معمولاً به نقاطی با آنتن‌دهی شبکه موبایلی ضعیف سفر می‌کنند و یا با یکی از فجایع طبیعی مانند قطع سراسر برق دست و پنجه نرم می‌کنند. نظر شما درخصوص این فناوری کوچک اما کاربردی چیست؟

عابربانک‌های
طبق بخشنامه بانک مرکزی، مقرر شده بانک‌ها از اول خرداد ماه ۹۸ رمز دوم ثابت را حذف کرده و با جایگزینی رمز یکبار مصرف یا رمز پویا، به مقابله جدی با برداشت‌های غیرمجاز بپردازند.
قدس آنلاین:
بانک‌ها در راستای ارتقاء سطح امنیت تراکنش‌ها، امکان دریافت رمز دوم پویا را فراهم کرده‌اند.

اطلاعیه بانک مرکزی در باره رمز پویابه گزارش خبرگزاری صداو سیما به نقل از روابط عمومی بانک مرکزی؛ بانک‌ها و موسسات اعتباری در راستای ارتقاء سطح امنیت تراکنش‌های بدون حضور کارت در اینترنت، امکان دریافت رمز دوم پویا را فراهم کرده‌اند.
 برای آشنایی بهتر از نحوه دریافت و استفاده از رمز یکبار مصرف یا رمز پویا از بانکهای مختلف ادامه این مطلب را بخوانید:
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک ملت
بانک ملت جهت استفاده مشتریان از امکان جدید رمزهای پویا»، برنامه موبایلی رمز نگار ملت» را ارائه کرده است. هدف از این محصول جدید، این است که به مشتریان این امکان را بدهد که  علاوه بر بهره‌گیری از  رمزهای پویا  و یکبار مصرف به عنوان رمز دوم در تراکنش های غیرحضوری،  از رمزهای پویا در تراکنش‌های مبتنی بر رمز اول نیز بهره بگیرند. برای استفاده از برنامه رمز نگار ملت لازم است که در ابتدا با مراجعه به عابر بانک ملت، کد فعالسازی برنامه را دریافت نمایید. پس از دانلود رمز نگار ملت و نصب آن، با وارد کردن کد، برنامه را فعال کنید. از این پس، برای هر بار دریافت رمز پویا کافی است به رمز نگار ملت مراجعه نمایید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک تجارت
بانک تجارت برای ارائه رمز دوم یکبار مصرف، اپلیکیشن همراز» را تهیه کرده است. در حال حاضر بانک تجارت صرفا دستگاه‌های خودپرداز را به عنوان تنها روش برای فعال‌سازی اپلیکیشن همراز معرفی کرده است. در نتیجه برای استفاده از خدمات رمز پویا بانک تجارت لازم است ابتدا با مراجعه به یکی از دستگاه‌های خودپرداز این بانک، کد فعال‌سازی رمز پویا را دریافت کرده و با وارد کردن کد در برنامه همراز، اپلیکیشن را فعال نمایید. برنامه همراز را می‌توانید از اینجا دانلود کنید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک سامان
بانک سامان برای ارائه خدمات رمز دوم از برنامه رمزینه» استفاده می‌کند. برای فعال‌سازی اپلیکیشن رمزینه باید به یکی از شعب بانک سامان مراجعه نمایید تا کد فعال‌سازی برای شما پیامک گردد. با دانلود و نصب اپلیکیشن رمزینه و فعال‌سازی این برنامه، می‌توانید از خدمات رمز پویا بانک سامان استفاده نمایید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک ملی
برای فعال‌سازی رمز یکبار مصرف اول و دوم کارت‌های بانک ملی باید نرم‌افزار شصت(۶۰) را نصب کنید. توجه داشته باشید که از دانلود کردن این برنامه از دیگر سایت‌ها اکیدا خودداری نمایید. بانک ملی روش‌های متعددی برای فعال‌سازی برنامه رمز ساز خود دارد. در ادامه و برای فعال‌سازی نرم‌افزار شصت، به یکی از سه روش مراجعه به سامانه بام»، مراجعه به دستگاه‌های کیوسک» و دستگاه‌های خودپرداز» می‌توان عمل کرد.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک پارسیان
برای استفاده از خدمات رمز پویا بانک پارسیان لازم است که ابتدا برنامه پارسیان من را دانلود و نصب کنید. اپلیکیشن پارسیان من به صورت اختصاصی برای تهیه رمز پویا معرفی شده است. در ادامه و به منظور فعال‌سازی برنامه، می‌بایست به یکی از دستگاه‌های خودپرداز بانک پارسیان مراجعه نمایید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک پاسارگاد
مشتریان بانک پاسارگاد می‌توانند از طریق موبایل بانک نسبت به دریافت و فعال‌سازی رمز دوم یک‌بارمصرف اقدام کنند. فعال‌سازی موبایل بانک بدین صورت است که با مراجعه به خودپرداز بانک پاسارگاد کد کاربری و رمز عبور را دریافت می‌کنید. پس از آن با دانلود همراه بانک پاسارگاد نسبت به دریافت رمز یک‌بارمصرف کارت‌های بانک پاسارگاد اقدام می‌کنید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک سپه
برای دریافت رمز یکبار مصرف بانک سپه، ابتدا باید اپلیکیشن رمزساز سپه را روی تلفن همراه خود نصب کنید. برای نصب آخرین نسخه این برنامه، ابتدا به سامانه اینترنت بانک سپه به نشانی www.ebanksepah.ir مراجعه کنید و روی گزینه اینترنت بانک قدیم سپه» کلیک کنید. از اینجا می‌توانید نسخه iOS یا اندروید برنامه رمز ساز سپه» را متناسب با گوشی خود دریافت و نصب نمایید. توجه داشته باشید که برای دریافت کد فعال‌سازی باید به یکی از شعب بانک سپه مراجعه و فرم درخواست رمز یک‌بار مصرف را پر کنید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
ایران زمین
نرم افزار رمزساز ایران زمین، یک برنامه تولید رمز جهت افزایش ضریب امنیتی عملیات مالی و غیر مالی در سامانه اینترنت بانک و نیز تراکنش های کارتی بانک ایران زمین است که قابل استفاده بر روی گوشی های همراه با سیستم عامل اندروید و IOS است.
مشتریان این بانک می توانند پس از مراجعه به شعب و ثبت درخواست خود و همچنین نصب و فعال سازی نرم افزار بر روی سیستم عامل گوشی مورد نظر، نسبت به تولید رمز یکبار مصرف برای انجام عملیات مالی و غیر مالی در خدمات بانکداری مدرن بانک اقدام کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت اپلیکیشن‌های مربوطه، به این صفحه از بانک ایران زمین مراجعه کنید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک سرمایه
برنامه رمزساز سرمایه» جهت تولید رمز یکبار مصرف اینترنت بانک، رمز دوم یکبار مصرف و رمز اول یکبار مصرف ارائه گردیده است. استفاده از رمز یکبار مصرف امنیت تراکنش‌های غیر حضوری را افزایش داده و احتمال سوء استفاده را به حداقل می‌رساند. به منظور استفاده هر چه بهتر از برنامه، لطفا راهنمای آن را به دقت مطالعه نمایید.
جهت فعال‌سازی برنامه رمزساز و استفاده از آن برای دریافت رمز یکبارمصرف ورود به اینترنت بانک، از طریق رمز ایستا که از یکی از شعب بانک دریافت نموده‌اید وارد اینترنت بانک شده و از طریق منوی تنظیمات اینترنت بانک و مطابق با فایل راهنمای برنامه نسبت به فعال‌سازی رمز یکبار مصرف خود اقدام نمایید.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک رفاه کارگران
مشتریان محترم بانک رفاه کارگران می‌توانند با مراجعه به شعب بانک نسبت به اخذ شماره سریال و شماره فعالسازی نرم‌افزار رمز یکبار مصرف موبایلی اقدام نمایند. سپس با استفاده از لینک‌های زیر و با توجه به اینکه شماره سریال اخذ شده از شعبه با FDL یا FDN شروع می‌شود، نرم‌افزار مربوطه را دانلود و طبق راهنما نصب کنند.
نرم‌افزار رمز یکبار مصرف موبایلی» که به منظور تولید تولید رمز پویا بانک رفاه کارگران تهیه گردیده‌است، در نسخه‌های اندروید و iOS در دسترس است.
نحوه فعال سازی رمز پویا برای بانک‌ها
بانک صادرات
بانک صادرات کد دستوری USSD را برای رمز دوم یکبار مصرف مشتریانش در نظر گرفته است. مشتریان بانک صادرات می‌توانند با شماره‌گیری کد دستوری #۷۱۹* و انتخاب گزینه پنجم نسبت به دریافت رمز پویا اقدام نمایند.
با انتخاب گزینه پنجم که به رمز یکبار مصرف مربوط است، سامانه از شما شماره کارت می‌خواهد. بعد از وارد کردن شماره کارت باید یک اسم چهار کارکتری به دلخواه خودتان برای کارت انتخاب کنید. بعد از انتخاب نام کارت، نوبت به تعیین رمز برای دریافت رمز دوم یکبار مصرف بانک صادرات می‌رسد.
بعد از انجام مراحل مذکور، هرگاه نیاز به دریافت رمز دوم یکبار مصرف داشته باشید، کافی است کد دستوری #۷۱۹* را شماره‌گیری نمایید و با انتخاب گزینه پنجم یعنی رمز یکبار مصرف و وارد کردن رمزی که برای سامانه USSD تعیین کردید، برای شما رمز دوم یکبار مصرف بانک صادرات تولید می‌شود.
منبع: تابناک

 جاسمفروزنده
 17 آبان 1398 21:00
آیا باتری گوشی شما این روزها عملکرد گذشته خود را ندارد و شارژ آن تنها در عرض چند ساعت تمام می شود؟ اگر فکر می کنید در طی هفته های اخیر، بیش از حد از شارژر خود استفاده کرده اید، شاید زمان آن رسیده است که به فکر تعویض باتری گوشی خود باشید. اما چگونه می توان از نیاز به تعویض باتری گوشی های هوشمند اطمینان پیدا کرد و آیا این قابلیت در محصولات امروزی وجود دارد؟
بدون شک، باتری یکی از مهم ترین اجزای گوشی های هوشمند محسوب می شود؛ چرا که بدون آن ها، حتی امکان روشن کردن این دستگاه ها نیز وجود ندارد. همچنین در حال حاضر برای بسیاری از کاربران، ظرفیت باتری به عنوان مهم ترین مشخصه در خرید یک گوشی جدید به شمار می رود. این موضوع سبب شده است که سلامت باتری موجود در گوشی های هوشمند نیز از اهمیت بسیاری برخوردار باشد.
اگرچه در بخش عمده ای از گوشی های امروزی دیگر نمی توان باتری های قابل تعویض را در اختیار داشت، اما بازهم می توان از طریق راه های گوناگون، مشکلات مربوط به باتری موجود در آن ها را برطرف کرد. در این مطلب قصد داریم ابتدا روش هایی را برای آگاهی از زمان نیاز به تعویض باتری معرفی کنیم و سپس به بررسی راهکارهایی برای برطرف کردن مشکلات این جز سخت افزاری مهم و همچنین تعویض آن بپردازیم.
اگر بیشتر از دو سال است که از گوشی خود استفاده می کنید، به احتمال فراوان متوجه شده اید که طول عمر باتری آن دیگر همچون قبل نیست و با هر بار شارژ، مدت زمان کمتری شما را همراهی می کند. طول عمر یک باتری توسط تعداد حلقه های شارژی که دوام می آورد تعیین می شود. حلقه شارژ به فرآیندی گفته می شود که کل ظرفیت یک باتری مورد استفاده قرار می گیرد و سپس به حداکثر این مقدار پر می شود. باید توجه داشت که شرکت هایی نظیر اپل، هر حلقه شارژ را استفاده از 50 درصد از ظرفیت باتری، سپس شارژ آن به 100 درصد از این مقدار و در ادامه استفاده دوباره از 50 درصد از ظرفیت آن معرفی می کنند.
پس از 500 حلقه شارژ، عملکرد اغلب باتری های لیتیوم-یون، روند نزولی به خود می گیرد. بررسی ها نشان داده است که این موضوع به نحوه استفاده از یک دستگاه وابسته نیست. این یکی از دلایلی است که کاربران باید به فکر تعویض باتری گوشی قدیمی خود باشند.
علائم رایج که نشان می دهد به تعویض باتری گوشی خود نیاز داریم
بدون شک مهم ترین نشانه برای اینکه به تعویض باتری گوشی خود نیاز دارید، کاهش طول عمر و زمان شارژدهی آن است. اگر در حال حاضر گوشی شما شارژدهی کمتر یا در حدود 10 ساعته دارد و و فعالیت های سنگینی همچون استریم ویدیوها و یا اجرای بازی ها را توسط آن انجام نمی دهید، بهتر است به فکر تعویض باتری خود باشید.
smartphone-battery-3.jpg
خاموش شدن یا راه اندازی مجدد گوشی که به صورت خودکار و معمولاً بدون قاعده صورت می گیرد نیز یکی دیگر از نشانه های رایج است. اگر گوشی شما هنگامی که دارای 30 یا حتی 50 درصد شارژ است به صورت خودکار خاموش می شود، باید بدانید که باتری آن، به میزان قابل توجهی سلامت خود را از دست داده است.
گاهی از اوقات این مشکل خود را به صورت بوت های پیاپی نشان می دهد. اگر یک گوشی قدیمی را در اختیار دارید که به محض رسیدن به مقدار مشخصی از شارژدهی باتری، در یک حلقه راه اندازی مجدد قرار می گیرد، باید هرچه سریع تر برای تعویض باتری آن اقدام کنید. ساده ترین روش برای شناسایی دلیل این اتفاق، توجه کردن به زمان رخداد آن است. اگر از یک گوشی جدید استفاده می کنید که پس از نصب یک بروزرسانی یا بستن یک برنامه، در حلقه راه اندازی مجدد قرار می گیرد، به احتمال فراوان با یک مشکل نرم افزاری روبرو هستید.
اگر هیچکدام از شرایط بالا شامل حال شما نمی شود ولی همچنان قصد دارید از میزان سلامت باتری گوشی خود اطلاع پیدا کنید، توصیه می کنیم از برنامه AccuBattery استفاه نمایید. این برنامه قادر است ظرفیتی که باتری گوشی شما برای آن طراحی شده است را با ظرفیت کنونی آن مقایسه کند و نشان دهد که با مرور زمان چه مقدار از این ظرفیت از دست رفته است. برای استفاده از این برنامه تنها کافی است که آن را نصب کنید و سپس گوشی خود را شارژ نمایید. AccuBattery به صورت خودکار پردازش های موردنیاز را انجام می دهد.
برنامه AccuBattery قادر است قابلیت های مفید دیگری را هم فراهم کند. اندازه گیری سرعت شارژ، اندازه گیری میزان مصرف انرژی برنامه های موجود، مدت زمانی که گوشی می تواند در حالت آماده به کار (Standby) روشن باقی بماند و. از جمله این قابلیت ها هستند. اگر نتایج بدست آمده از این بررسی ها مناسب نباشد، بهتر است هرچه سریع تر برای جایگزین کردن باتری گوشی خود اقدام کنید. خبر خوب این است که حتی اگر باتری گوشی که در اختیار دارید قابلیت جداشدن از بدنه را ندارد، بازهم تعویض آن امکان پذیر است.
چگونه باتری گوشی خود را تعویض کنیم
در گذشته تعویض باتری گوشی های هوشمند به سادگی امکان پذیر بود و کاربران برای این کار تنها کافی بود که گوشی خود را خاموش کنند و پس از جدا کردن پنل پشتی، باتری قدیمی را از آن خارج و توسط یک باتری جدید جایگزین نمایند. اگر در حال حاضر از گوشی هوشمندی استفاده می کنید که از این نوع از باتری ها بهره می برد، برای تعویض آن تنها کافی است مراحل بالا را به انجام برسانید.
اما در حال حاضر اغلب گوشی های هوشمند اندرویدی از باتری های غیرقابل تفکیک یا به عبارت دیگر جدایی ناپذیر از بدنه، بهره می برند. این عامل سبب شده است تعویض باتری این نوع از گوشی های هوشمند، بسیار سخت تر و زمان گیر تر باشد. با این وجود، همچنان تعویض باتری این گوشی های هوشمند امکان پذیر است.
اگر می خواهید کار تعویض باتری این گوشی های هوشمند را شخصاً و بدون کمک تعمیرکاران حرفه ای انجام دهید، ابتدا باید نمایشگر و دیگر اجزای این دستگاه ها را جدا کنید تا امکان دسترسی به باتری ممکن شود. در بخشی از گوشی های هوشمند به منظور اتصال اجزای سخت افزاری به یکدیگر از چسب استفاده شده است؛ برای اینکه بتوانید این قطعات را از یکدیگر جدا کنید باید این چسب ها را باز کرده و در انتها از آن برای اتصال دوباره استفاده کنید.
اگر ابزارهای مناسب برای جداسازی این اجزا از یکدیگر را در اختیار ندارید، توصیه می کنیم کار تعویض باتری گوشی خود را به تعمیرکاران حرفه ای بسپارید. گوشی های هوشمند امروزی از قطعات سخت افزاری بسیار ظریفی بهره می برند و استفاده از ابزارهای غیرمناسب برای جدا کردن اجزای مختلف، به سادگی می تواند به آن ها آسیب وارد کند.
دسته مکش، ابزار بازکننده تخت، انبرک ، تفنگ گرمایی برای ذوب کردن چسب ها، پیچ‌گوشتی های گوناگون و همچنین چسب برای اتصال دوباره قطعات به یکدیگر، حداقل ابزارهای موردنیاز برای بازکردن گوشی های هوشمند و تعویض باتری آن ها است.
متاسفانه در حال حاضر خرید یک باتری نو از تولید کنندگان رسمی آن ها تقریباً غیرممکن است. به همین دلیل بهترین کار برای دسترسی به یک باتری با کیفیت، شناسایی فروشندگان معتبر آن ها است. هم اکنون می توان در کشورهای گوناگونی این باتری ها را از فروشگاه iFixit خریداری کرد. این سایت یک فروشنده معتبر برای باتری گوشی های هوشمند و ابزارهای موردنیاز برای تعویض آن ها به شمار می رود. همچنین در این سایت امکان دسترسی به راهنمای کاملی از نحوه تعویض باتری گوشی های مختلف وجود دارد.
البته در کشور ما که قواعد آن با همه جای دنیا متفاوت است پیشنهاد می‌کنیم که حتماً از افراد متخصص و قابل اعتماد م گرفته شود تا درگیر اجناس بی‌کیفیت و گران‌قیمت نشوید.
اگر در حال حاضر، به ابزارهای موردنیاز، یک باتری با کیفیت و همچنین راهنمای مناسب برای بازکردن اجزای گوشی خود دسترسی پیدا کرده اید، برای تعویض باتری آن همچنان باید به نکات دیگری نیز توجه کنید. نیاز است که پیش از جدا کردن اجزای داخلی گوشی خود، میزان شارژ باتری موجود در آن را به زیر 25 درصد برسانید. باتری های لیتیوم-یون شارژ شده می توانند به سادگی سوراخ شده و منفجر شوند یا آتش بگیرند.
اگر گوشی شما در وضعیتی قرار دارد که از میزان شارژ باقی مانده آن مطمئن نیستید، بهتر است کار تعویض آن را به تعمیرکاران حرفه ای بسپارید. به ویژه اگر تاکنون تجربه این کار را نداشته اید، توصیه می شود در این شرایط هرگز شخصاً برای تعویض باتری گوشی خود اقدام نکنید.
کار تعویض باتری بعضی از گوشی های هوشمند حتی با وجود دسترسی به ابزارهای لازم و همچنین رعایت کردن نکات بالا، برای تعمیرکاران حرفه ای نیز کار سخت و دشواری است.
به عنوان مثال در گوشی گلکسی اس 7، کار تعویض باتری به سادگی امکان پذیر نیست؛ چرا که سامسونگ برای اتصال اغلب اجزای داخلی از چسب مستحکمی استفاده کرده است و همچنین در پایان تمامی این چسب ها باید جایگزین شوند.علاوه بر این، برای اینکه بتوانید در این گوشی به باتری دسترسی پیدا کنید باید اتصال بلندگوی آن به بردهای اصلی را قطع کنید. اگر در این کار احتیاط لازم را به خرج ندهید ممکن است برای برقراری دوباره این اتصال، مجبور شوید کلیه قطعات گوشی را از یکدیگر جدا کنید.
برای دسترسی و تعویض باتری بخش دیگری از گوشی های هوشمند به بازکردن قطعات بیشتری نیاز است. از سوی دیگر، در برخی از گوشی های هوشمند، اگر تعویض باتری توسط تعمیرکاران حرفه ای صورت نگیرد سبب می شود که قابلیت ضدآب و ضدگرد و خاک آن از بین برود.
بررسی های صورت گرفته از گوشی های جدید نشان می دهد که شرکت سازنده به منظور استفاده از حداکثر فضای ممکن و همچنین کاهش ضخامت بدنه، قطعات داخلی را بسیار فشرده طراحی کرده است. این موضوع سببب شده است که قابلیت تعمیرپذیری این دستگاه ها بسیار پایین باشد و در نتیجه کار تعویض باتری آن ها نیز نتواند به سادگی صورت بگیرد.
در عموم کشورهای دنیا، کاربران می توانند گوشی خود را از طریق پست به یکی از نمایندگی های رسمی و مجاز شرکت تولید کننده آن ارسال کنند تا کار تعویض باتری توسط آن ها صورت بگیرد. این فرآیند معمولاً برای برندهای مختلف چیزی در حدود پنج تا هفت روز کاری به طول می انجامد و در شرایط خارج از گارانتی در حدود 100 دلار هزینه در پی دارد. در سایت رسمی شرکت های تولید کننده گوشی هوشمند، می توان آدرس نزدیک ترین نمایندگی رسمی و همچنین نحوه ارسال به این مراکز را مشاهده کرد.
این امکان در کشور ما نیز برای برخی برندها وجود دارد ولی متأسفانه برای دیگر برندها مجبور هستیم تا دست به دامن تعمیرکاران حرفه‌ای شویم.
تعویض باتری گوشی های هوشمند چه زمانی بدون ارزش است؟
اگر در طول شبانه روز، در ساعات متمادی از گوشی خود استفاده می کنید و همچنین از قابلیت ها و ویژگی های موجود در آن رضایت دارید، تعویض باتری آن به منظور دسترسی به زمان شارژدهی بیشتر، ایده خوبی به نظر می رسد. با این وجود، ممکن است در این شرایط نیز برای بعضی از کاربران صرف هزینه برای تعویض باتری، ارزشمند نباشد.
اگر در حال حاضر یک گوشی پرچمدار قدیمی در اختیار دارید و قصد دارید از آن برای سال های آینده نیز استفاده کنید، تجهیز آن به یک باتری جدید، سرمایه گذاری خوبی به نظر می رسد. در مورد گوشی های میان رده، ممکن است هزینه های لازم برای تعویض باتری، میزان ارزش این کار را زیر سوال ببرد.
در حال حاضر هزینه تعویض باتری در نمایندگی های رسمی شرکت های مختلف چندان زیاد نیست؛ اما شاید به جای این کار، خرید یک گوشی اقتصادی و با ارزش خرید بالا، فکر بهتری باشد. یک گوشی جدید علاوه بر اینکه دارای یک باتری تازه نفس است می تواند ویژگی های سخت افزاری بهتر و همچنین یک سیستم عامل بروزتر را در اختیار شما قرار دهد.
به عنوان مثال گوشی Moto G Play هم اکنون با قیمت 199 دلار در بازار قابل یافت است که به خوبی نشان می دهد، بخشی از کاربران بهتر است که به جای تعویض باتری گوشی پایین رده خود، به فکر خرید یک گوشی جدید باشند. با این وجود تصمیم گیری در این مورد نیز معلول عوامل مختلفی است و بهتر است که توسط خود کاربران صورت بگیرد.
امروزه تعویض باتری گوشی های هوشمند دیگر همچون قبل ساده نیست؛ اما اگر مطلب بالا را مطالعه کرده باشید متوجه می شوید همچنان برای اینکه بتوانید گوشی پرچمدار گران قیمت اما قدیمی خود را به یک باتری جدید مجهز کنید راه هایی وجود دارد.

۱۰قصد داریم به بیان کارهایی بپردازیم که با انجام دادن آنها عمر گوشی موبایل شما کاهش پیدا می کند
می‌دانید چطور عمر تلفن همراهتان را کوتاه می‌کنید ؟
شاید خودتان خبر نداشته باشید، اما برخی اقدامات شما در برابر تلفن همراهتان خیلی زودتر از آنی که باید عمر گوشی‌تان را رو به پایان می‌برد؛
۱- از ویبره برای زنگ‌های اعلام استفاده می‌کنید
تلفن همراه شما مانند بسیاری دیگر از وسایل الکتریکی هر چه بیشتر مورد استفاده قرار بگیرند عمر کوتاه‌تری در انتظارشان است؛ بنابراین برخی عادت‌های کوچک مانند استفاده از ویبره گوشی باعث می‌شوند تلفن شما سخت‌تر کار کند. همین عادت‌ها سبب می‌شوند که گوشی شما به طور مرتب با ظرفیت کامل خود در حال کار کردن باشد در حالیکه بسیاری مواقع این عادت‌ها غیر ضروری هستند. درست مانند ما، تلفن‌های همراه هم برای اینکه از صدمه دیدن در امان بمانند به استراحت نیاز دارند.
۲- اپلیکیشن‌ها را باز نگه می‌دارید و از آن‌ها استفاده نمی‌کنید
اپلیکیشن‌های باز که اتفاقا استفاده هم نمی‌شوند می‌توانند باتری‌های هر دو گوشی مدل آیفون و اندروید را به شدت مصرف کرده و در نهایت عمر آن‌ها را کوتاه کنند. اگر شما یک اپلیکیشن را باز کنید و فقط یکبار از آن استفاده کرده و دیگر هرگز سراغش نروید همچنان ممکن است این اپ روی گوشی شما کار کند. بستن این برنامه‌ها که از آن‌ها استفاده نمی‌کنید راه حل مشکل است.
۳- مجوز‌های غیر ضروری می‌دهید!
اپلیکیشن‌های مسیریاب برای اینکه شما را به مقصد برسانند به دسترسی به محلی که در آن قرار دارید نیاز دارند، اما شاید برخی دیگر اپلیکیشن‌ها به این مجوز دسترسی احتیاجی نداشته باشند. بهتر است مجوز دسترسی به محل را به اپلیکیشن‌هایی که ضرورتی ندارند ندهید.
۴- یکی از این اپلیکیشن‌ها را دارید!
برخی اپلیکیشن‌هایی که بیشترین مصرف باتری گوشی شما را به خود اختصاص می‌دهند می‌توانند اسنپ چت، گوگل مپز، نتفلیکس، آمازون و فیس‌بوک باشند. به گزارش گاردین گوشی‌های اندرویدی که اپلیکیشن فیس‌بوک را نصب نکرده‌اند تا ۲۰ درصد از عمر باتری خود را ذخیره کرده‌اند. بیزنس اینسایدر در گزارشی گفته یکی از دلایلی که باعث می‌شود فیس‌بوک عمر باتری گوشی را کوتاه کند این است که حتی وقتی از آن استفاده نمی‌کنید همچنان مشغول کار کردن است.
۵- نور صفحه گوشی همیشه بیش از حد زیاد است
روز‌هایی که صفحه گوشی‌های تلفن همراه بسیار کوچک بودند رفته است. با این حال قبل از اینکه بابت صفحه‌های بزرگی که امروز در اختیارمان است زیادی خوشحال شوید بهتر است بدانید که این صفحه‌ها چطور می‌توانند به بدترین دشمن تلفن همراه شما تبدیل شوند؛ مطمئن شوید که گزینه روشنایی تطبیقی (adaptive brightness) را در گوشی خود فعال کرده‌اید. این بدان معناست که گوشی شما به طور خودکار نور صفحه را با محیطی که در آن قرار گرفته‌اید تطبیق می‌دهد. به گوشی‌تان پاداش بدهید و سطح روشنایی آن را تا جایی که می‌توانید پایین بیاورید.
۶- وقتی گوشی زیادی سرد یا زیادی گرم می‌شود!
سرمای بیش از حد یا گرمای بیش از حد و چه بسا سایر شرایط آب و هوایی می‌توانند عمر تلفن همراه شما را کوتاه کنند. به گزارش تایم گرمای زیاد حتی می‌تواند باعث از دست رفتن دیتا‌ها شود و البته به باتری سرایت کرده و به آن صدمه بزند. دمای هوای بیش از حد سرد هم می‌تواند بسیاری مشکلات مشابه ایجاد کند. برخی گوشی‌ها در هوای بسیار سرد خاموش می‌شوند. برخی‌ها کار نمی‌کنند، چون سرمای هوا باعث ایجاد مشکل در صفحه نمایش آن‌ها شده. برخی از باتری خالی می‌شوند و در برخی موارد نادر حتی صفحه نمایش گوشی ترک خورده و خرد می‌شود.
۷- تلفن همراهتان را در رختخواب یا زیر بالش می‌گذارید!
قرار دادن گوشی تلفن همراه زیر بالش زمانی که خواب هستید یکی دیگر از اقداماتی است که عمر گوشی را کوتاه می‌کند. اگر گوشی شما در حال شارژ شدن باشد یا اینکه مشکلی داشته باشد حتی امکان دارد آتش بگیرد؛ بنابراین هیچوقت گوشی را زیر بالش نگذارید، چون همین کار گوشی را زیادی گرم می‌کند و داغ شدن تلفن می‌تواند عمر آن را کوتاه کند.
۸- تلفن خود را در شارژ رها می‌کنید!
هر چند این موضوع تکراریست، اما به هر حال یکی از دلایلی که می‌تواند عمر گوشی تلفن همراه شما را کوتاه کند این است که وقتی شارژ آن پر شده همچنان سیم شارژر را از برق نمی‌کشید. موضوع این نیست که گوشی شما بیش از حد با برق بارگذاری می‌شود بلکه داغ شدن بیش از اندازه آن به باتری صدمه می‌زند.
۹- وقتی در طول شب گوشی خود را ۱۰۰ درصد شارژ می‌کنید!
شاید به نظر برسد بیدار شدن از خواب در حالیکه تلفن همراهتان کاملا شارژ شده است مقدمه‌ای برای شروع یک روز خوب باشد، اما شارژ کردن هر وسیله الکتریکی با برق در تمام طول شب ایده بسیار بدیست. قرار گرفتن گوشی در حالت شارژ وقتی باتری ۱۰۰ درصد پر شده است باعث می‌شود تلفن شما بی‌وقفه کار کند؛ در واقع بهتر است باتری‌های لیتیوم-ین را ۱۰۰ درصد شارژ نکنید چرا که باتری ولتاژ بالایی را تحمل می‌کند و به مرور زمان تخریب می‌شود.
۱۰- نرم افزار خود را آپدیت نمی‌کنید!
خاموش کردن آپدیت‌های تلفن همراه بیش از اینکه برای گوشی شما مفید باشد به آن صدمه می‌زند! سازندگان آیفون و اندروید آپدیت‌های جدیدی را ارائه می‌دهند تا تجربیات کاربری شما را بیشتر کرده و کارکرد گوشی را بهبود بخشند. این آپدیت‌ها همچنین با مزایای زیادی همراه هستند. مثلا اگر گوشی شما باتری ضعیفی دارد، آپدیت نرم‌افزار می‌تواند این مشکل را درمان کند.

قابلیت جدیدی به اپلیکیشن پیام رسان واتساپ اضافه شده که به کاربران اجازه می دهد جلوی اضافه شدن ناخواسته آنها به گروه‌های ناشناس را بگیرند.
 واتس‌اپ با انتشار پستی در وبلاگ رسمی خود از افزوده شدن یک قابلیت کاربردی جدید به این اپلیکیشن پیام رسان خبر داد که به واسطه آن کاربران قادر خواهند بود از اضافه شدن ناخواسته آنها به چت های گروهی جلوگیری کنند.
تا پیش از این این به روز رسانی جدید هر فردی با در اختیار داشتن شماره افراد می‌توانست کاربر مورد نظر را به چت های گروهی اضافه کند که این مسئله برای بسیاری از کاربران ناخوشایند و آزار دهنده بود. اما حالا به نظر می‌رسد که واتس‌اپ به منظور برطرف کردن این مشکل قدیمی با انتشار یک آپدیت و قابلیت جدید میخواهد جلوی افزوده شدن ناخواسته کاربران به گروه های ناشناس را بگیرد.
بدین ترتیب کاربران قادر خواهند بود با مراجعه به قسمت تنظیمات واتس‌اپ و طی مراحل حساب کاربری (account)، حریم خصوصی (privacy) و گروه‌ها (groups) تنظیمات جدیدی را در این خصوص ایجاد و دنبال کنند. آنها در این قسمت در صفحه مربوط به گروه‌ها (groups) می‌توانند گزینه های همه، مخاطبین و برخی از مخاطبین را مشاهده و انتخاب کنند.
در اینجا با انتخاب گزینه برخی از مخاطبین کاربران می‌توانند تنها افرادی را که به نظر آنها صلاحیت اضافه کردن آنها به چند گروه را دارند، انتخاب کرده و از مشکل همیشگی اضافه شدن به گروه های ناشناس خلاص شوند.
بر اساس گزارش وبسایت Android authority، به گفته واتس‌اپ این آپدیت و قابلیت جدید از امروز منتشر شده و و تا چند روزه آینده نیز همه کاربران در سراسر جهان قادر خواهند بود این آپدیت و قابلیت جدید را دریافت و استفاده کنند.
ایسنا
  

سداد
شرکت پرداخت الکترونیک سداد اعلام کرد: با استفاده از QR کد در پرداخت‌ها نیازی به وجود کارت بانکی نیست و مبلغ خرید را می‌توان بدون کارت پرداخت کرد.
به گزارش ایسنا، در اعلامیه روابط عمومی شرکت پرداخت الکترونیک سداد آمده که پرداخت الکترونیک سداد در سال 96 و در جریان همایشبانکداری الکترونیک و نظام‌های پرداخت» به عنوان یکی از اولین شرکت‌های پرداختی از خدمت پرداخت مبتنی بر QR کد خود رونمایی کرد. با این راهکار، اپلیکیشن پرداخت ایوا و کارتخوان‌های سداد به هم پیوند می‌خورند و با استفاده از QR کد و بدون کارت بانکی می‌توان به سرعت مبلغ خرید را پرداخت کرد.
  از این پس مشتریان نظام بانکی می‌توانند بدون همراه داشتن کارت بانکی خود و فقط با استفاده از یک کد دوبعدی (QR کد) خرید مورد نظر خود را انجام دهند. کافیست خریدار،  موبایل خود را به همراه داشته باشد و از طریق اپلیکیشن ایوا در بخش خرید، QR کد تولید شده توسط کارتخوان را اسکن کند و با انتخاب یکی از کارت‌های بانکی خود، پرداخت را انجام دهد. این پرداخت سریع، خدمتی دیگر از بانک ملی ایران برای مشتریان است که برای استفاده از آن لازم است اپلیکیشن ایوا را روی با ارسال عدد 1  به شماره 2000444  دریافت و در گوشی‌های خود نصب کنند.
این اعلامیه عملکرد این سامانه را این چنین توضیح داده است: ابتدا مشتریان نظام بانکی باید اپلیکیشن ایوا را که مشابه آن نیز در دستگاه کارتخوان پذیرنده به ثبت رسیده در گوشی خود نصب کنند. هنگام خرید با همراه داشتن موبایل و از طریق این اپلیکیشن در بخش خرید، QR کد تولید شده توسط کارتخوان را با گوشی خود اسکن کرده و با انتخاب کارت بانکی مورد نظر و انتخاب گزینه پرداخت، خرید خود را انجام می‌دهند.
در حال حاضر حدود ۵ درصد از پذیرندگان بانک ملی از روش QR کد استفاده می کنند و  تگذاری‌های بانک مرکزی می‌تواند تعداد آنها را بیشتر کند. به علاوه، استفاده از پرداخت مبتنی بر QR کد در تسهیل پرداخت‌های کسب و کارهایی که تعداد مشترکان بالایی دارند، بسیار موثر است چرا که با این روش تعداد زیادی از افراد از یک دستگاه کارتخوان به صورت همزمان استفاده می‌کنند.

آذری جهرمی در پیامی از مردم خواست که پول هایی که بابت ارزش افزوده از شما دریافت شده را ببینید.
به گزارش اسپوتنیک، وزیر ارتباطات ایران با انتشار توییتی از مردم خواست تا با شکایت از شرکت‌های خدمات ارزش افزوده وی را در چلوگیری از ادامه این ی یاری برسانند.
به نقل از تابناک، وزیر ارتباطات ایران تقریبا از دو ماه قبل مبارزه با ی‌هایی که از طریق خدمات ارزش افزوده صورت می‌گیرد را طی چند مرحله آغاز کرد.
آذری جهرمی شب گذشته نیز گفته بود که تکلیف شرکت‌های خدمات ارزش افزوده مشخص می‌شود و خبر‌های خوبی در این زمینه داریم.
متن توییت امشب آذری جهرمی بدین شرح است: "امشب شب تلخی برای ان است!
پول‌هایی که برای شرکت‌های ارزش افزوده در این چند سال از شما اخذ شده را با *۸۰۰*۶# می‌توانید ببینید. شکایتی هم داشتید لطفا از طریق پیامک به ۸۰۰۷ بفرستید. کاملا رایگان! برای خانواده نیز انجام دهید
کمکم کنید حقتون رو بگیرم".
امشب شب تلخی برای ان است!
پول‌هایی که برای شرکت‌های ارزش افزوده در این چند سال از شما اخذ شده را با *۸۰۰*۶# می‌توانید ببینید. شکایتی هم داشتید لطفا از طریق پیامک به ۸۰۰۷ بفرستید. کاملا رایگان! برای خانواده نیز انجام دهید
کمکم کنید حقتون رو بگیرم.#حق‌الناس#پایان_وس

معراج آگاهی
نویسنده: معراج آگاهی
پنجشنبه, ۹ آبان ۹۸ ساعت ۲۰:۳۰
آلودگی ۴۵ هزار دستگاه اندرویدی به بدافزار xHelper
 بدافزاری سمج به‌نظر می‌‌رسد که تاکنون راهی برای حذف دائمی آن یافت نشده است.
در ۶ ماه گذشته، بدافزار اندرویدی با کمک مکانیزم نصب مجدد خود و آزار کاربران بسیار، موردتوجه شرکت‌‌های فعال در حوزه‌ی امنیت شبکه و اینترنت قرار‌‌ گرفته و حالا به شهرت جهانی رسیده است. این بدافزار که xHelper نام گرفته است، ابتدا در مارس سال جاری مشاهده شد و سپس با توسعه و گسترش نفوذ خود، تا اوت، ۳۲ هزار دستگاه اندرویدی را آلوده کرد و درنهایت تا ماه جاری میلادی، تعداد قربانیان خود را به ۴۵ هزار دستگاه رساند.
براساس داده‌‌های موجود، تعداد قربانیان این بدافزار سمج روند تصاعدی داشته و به‌گفته شرکت Symantec، بدافزار xHelper روزانه ۱۳۱ و ماهانه ۲،۴۰۰ دستگاه جدید را آلوده می‌کند. گفتنی است بیشتر‌‌ ابزارهای اندرویدی آلوده‌شده به این بدافزار در کشورهای هند و آمریکا و روسیه بوده‌‌اند.
بدافزار باج گیر برای مکینتاش
هنوز راه‌حل مؤثری برای مقابله با xHelper یافت نشده است.
نصب نرم‌افزارهای مستقل؛ دروازه‌ی ورود xHelper به ابزارهای اندرویدی
طبق ادعای شرکت malwarebytes که در حوزه‌ی امنیت شبکه و اینترنت فعالیت می‌‌کند، مکانیزم وب ریدایرکت با تغییر مسیر کاربران به وب‌سایت دانلود نرم‌افزارهای اندرویدی متفرقه، امکان دانلود اپلیکیشن‌‌ها را در محیطی غیر از گوگل‌پلی فراهم می‌‌کند. کدهای پنهان موجود در این نرم‌افزارهای اندرویدی به‌صورت مخفیانه بدافزار xHelper را دانلود و ابزارهای اندرویدی را آلوده می‌کند.
با وجود نگرانی‌های کاربران از نصب این بدافزار، خوشبختانه xHelper تاکنون عملکرد مخربی نداشته است. براساس اطلاعات Malwarebytes و Symantec، تاکنون تنها اقدام این بدافزار نمایش تبلیغات و نشان‌دادن هرمه بوده است. این تبلیغات و اعلان‌ها کاربران را به صفحه‌ی پلی‌استور راهنمایی می‌کنند و از آنان می‌خواهد تا نرم‌افزارهای دیگری را نیز نصب کنند. به‌نظر می‌رسد هدف اصلی طراحان xHelper تشویق کاربران به نصب برنامه‌های موجود در فروشگاه گوگل و دریافت پول بابت معرفی کاربران جدید و افزایش میزان دانلود است.
حتی اگر کاربران از گزینه‌ی بازگرداندن گوشی یا تبلت به تنظیمات کارخانه استفاده کنند، نمی‌توانند xHelper را حذف کنند
باوجوداین، نکته‌ی جالب آن است که نحوه‌ی عملکرد این بدافزار با دیگر بدافزارهای اندرویدی متفاوت است و xHelper به‌محض دسترسی به گوشی و تبلت کاربران، خود را به‌صورت سرویس مستقل اندروید معرفی می‌کند. پاک‌کردن برنامه‌ای که مسیر ورود این بدافزار بوده است، آن را پاک نمی‌کند و xHelper همچنان به فعالیت خود روی ابزارهای اندرویدی کاربران و نشر آگهی و اعلان‌های مزاحم ادامه می‌دهد.
مقاوم دربرابر غیرفعال‌کردن نصب
این بدافزار سمج درمقابل حذف و غیرفعال شدن به‌شدت مقاوم است و ازطریق تروجان مجددا خود را نصب می‌کند. حتی اگر کاربران از گزینه‌ی بازگرداندن گوشی یا تبلت خود به تنظیمات کارخانه استفاده کنند، نمی‌توانند xHelper را حذف کنند. اینکه چگونه این بدافزار درمقابل بازگشتن دستگاه به تنظیمات کارخانه مقاومت می‌کند، هنوز بر کارشناسان و فعالان حوزه‌ی امنیت شبکه و اینترنت پوشیده است. هر دو شرکت Malwarebytes و Symantec اعلام کرده‌اند xHelper برنامه‌های سیستمی سرویس‌های اندروید را دست‌کاری نمی‌کند. علاوه‌بر‌این، شرکت Symantec معتقد است بدافزار مذکور به‌صورت از‌پیش‌نصب‌شده روی دستگاه‌های اندرویدی وجود ندارد.
حذف بدافزار اندروید
این بدافزار با توسعه‌ی خود می‌تواند به ویروسی خطرناک تبدیل شود.
در برخی موارد کاربران گزارش کرده‌اند با وجود حذف xHelper و فعال‌کردن گزینه‌ی جلوگیری از نصب نرم‌افزارهای اندرویدی از منابع ناشناس، چند دقیقه بعد بازهم بازگشت این بدافزار به دستگاه اندرویدی و آلوده‌شدن آن را شاهد بوده‌اند.
در ماه‌های اخیر، بسیاری از کاربران در وب‌سایت‌هایی نظیر Reddit و Google Play Help و سایر وب‌سایت‌ها و فروم‌های حوزه‌ی تکنولوژی شکایت خود را از این بدافزار حذف‌نشدنی اعلام کرده‌اند. بعضی دیگر از کاربران نیز اعلام کرده‌اند توانسته‌اند با خرید آنتی‌ویروس‌های مخصوص گوشی موبایل این بدافزار را حذف و از بازگشت آن جلوگیری کنند.

مبین
نویسنده: مبین
سه شنبه, ۷ آبان ۹۸ ساعت ۱۹:۰۰
چگونه از آدرس ایمیل iCloud در اندروید استفاده کنیمفیس‌بوک تلگرامذخیره
بسیاری از کاربران فکر می‌کنند درصورت مهاجرت از iOS به اندروید، دیگر توانایی استفاده از آدرس ایمیل آی‌کلاود را نخواهند داشت؛ این گفته حقیقت ندارد. در ادامه نحوه‌ی انجام این کار را آموزش می‌دهیم.
اگر استفاده از گوشی‌های آیفون اپل را متوقف کنید و وارد دنیای گوشی‌های اندرویدی شوید،‌ مجبور نیستید سرویس‌های مختلف آی‌کلاود نظیر iCloud Mail را کنار بگذارید. گرچه اپل روند استفاده از ایمیل آی‌کلاود را در دستگاه‌های اندرویدی تسهیل نکرده است، اما امکان انجام این کار وجود دارد.
در این آموزش به‌شما پیشنهاد می‌کنیم که از اپلیکیشن جی‌میل (Gmail) استفاده کنید؛ با این حال اکثر اپلیکیشن‌های ایمیلی به شما اجازه‌ی ورود از طریق حساب کاربری آی‌کلاود را می‌دهند و می‌توانید به‌دلخواه یکی از آن‌ها را برگزینید.
قبل از اینکه کار را شروع کنید، باید تغییراتی را در حساب کاربری آی‌کلاود اعمال کنید. سیستم احراز هویت دومرحله‌ای اپل به‌طور معمول ورود از طریق حساب آی‌کلاود در اپلیکیشن‌های متفرقه (ترد پارتی) را به کار سختی تبدیل می‌کند. با این‌ حال اپل به‌شما اجازه می‌دهد، رمز عبور خاصی را به‌طور ویژه برای اپلیکیشن‌های متفرقه تولید کنید تا از طریق آن به حساب کاربری آی‌کلاود وارد شوید.
بدین منظور ابتدا وارد وب‌سایت رسمی اپل شوید و نام کاربری و رمز عبور اپل ID-تان را وارد کنید. پس از ورود به حساب کاربری، به سمت پایین اسکرول کنید تا به بخش Security برسید؛ در Security، بخش App-specific passwords را پیدا کنید و در زیر آن روی Generate password کلیک کنید:
آی کلاود / iCloud
اگر این بخش را در قسمت Security نمی‌بینید، باید احراز هویت دومرحله‌ای را روی حساب کاربری اپل خود فعال کنید. به‌منظور فعال‌سازی این قابلیت،‌ به یک مک، آیفون یا آیپد نیاز پیدا خواهید کرد.
در صفحه‌ی جدید، توضیحاتی مختصر درمورد رمز عبور بنویسید. پس از نوشتن توضیحات موردبحث، روی گزینه‌ی Create کلیک کنید:
آی کلاود / iCloud
رمز عبوری را که اپل برای شما تولید می‌کند، ذخیره کنید. به‌منظور کامل کردن فرایند‌ی لاگین، باید از رمز عبور جدید به‌‌جای رمز عبور اپل ID استفاده کنید. پس از طی کردن این مراحل وارد مرحله‌ی بعد شوید تا حساب کاربری آی‌کلاود را به جی‌میل اضافه کنید.
پس از تولید رمز عبور جدید، همه‌چیز آماده است تا آدرس ایمیل آی‌کلاود خودتان را با جیمیل همگام‌سازی کنید؛ دلیل پیشنهاد ما به استفاده از جیمیل، این است که اپلیکیشن موردبحث روی همه‌ی گوشی‌های اندرویدی وجود دارد و اکثر کاربران این سیستم‌عامل از جیمیل به‌عنوان اپلیکیشن پیش‌فرض برای مشاهده‌ی ایمیل‌ها استفاده می‌کنند. یادآوری می‌شود، مراحلی که در ادامه می‌آید، برای دیگر اپلیکیشن‌های ایمیلی نیز صدق می‌کند.
برای آغاز کار، انگشت خودتان را از سمت بالای نمایشگر به پایین بکشید (سوایپ کنید) تا پنل نوتیفیکیشن به‌نمایش درآید. سپس روی آی چرخ‌دنده ضربه بزنید تا وارد منوی تنظیمات شوید. البته می‌توانید به‌جای انجام این کار، وارد فهرست اپلیکیشن‌ها شوید و سپس روی تنظیمات ضربه بزنید:
آی کلاود / iCloud
در منوی اصلی تنظیمات، روی Accounts ضربه بزنید. بسته به نوع دستگاهی که استفاده می‌کنید و نسخه‌ی اندروید آن، این بخش ممکن است نام دیگری نظیر Accounts and Backup داشته باشد:
آی کلاود / iCloud
اگر از گوشی سامسونگ استفاده می‌کنید، پس از ورود به منوی بعدی، مجددا روی گزینه‌ی Accounts ضربه بزنید. در دیگر دستگاه‌های اندرویدی، احتمالا با مرحله‌ی دوم مواجه نخواهید شد و مستقیما به مرحله‌ی بعد خواهید رفت:
آی کلاود / iCloud
در این مرحله شاهد فهرستی از حساب‌های کاربری همگام‌سازی‌شده با دستگاه‌تان خواهید بود. صفحه را به سمت پایین اسکرول کنید تا به بخش آخر فهرست موردبحث برسید؛ در آنجا روی گزینه‌ی Add account ضربه بزنید:
آی کلاود / iCloud
در مرحله‌ی بعد گزینه‌ی (Personal (IMAP را که در سمت راست آن، آی جی‌میل دیده می‌شود انتخاب کنید:
آی کلاود / iCloud
در این مرحله، صفحه‌ی Sing-in جی‌میل روی صفحه ظاهر می‌شود. شما باید آدرس ایمیل آی‌کلاود را تایپ کنید و روی Next ضربه بزنید:
آی کلاود / iCloud
رمز عبوری را که در ابتدای آموزش از طریق وب‌سایت اپل به‌دست آوردید، در این مرحله وارد کنید؛ توجه داشته باشید که منظور از رمز عبور، رمز عبور اپل ID نیست. پس از تایپ کردن رمز عبور موردبحث، روی Next ضربه بزنید:
آی کلاود / iCloud
اگر آدرس ایمیل و رمز عبور را به‌درستی وارد کرده باشید، خواهید توانست در اندروید (از طریق اپلیکیشن جی‌میل) وارد حساب کاربری آی‌کلاود شوید؛ پس از ورود به حساب کاربری، روند همگام‌سازی ایمیل آی‌کلاود با گوشی آغاز خواهد شد. در این مرحله احتمالا لازم است برخی تنظیمات اضافه را اعمال کنید؛ تنظیماتی نظیر اینکه تمایل دارید جی‌میل هر چند وقت یک‌بار ایمیل‌های‌تان را همگام‌سازی کند.
برای اینکه از همگام‌سازی کامل ایمیل آی‌کلاود با دستگاه اندرویدی اطمینان حاصل کنید، می‌توانید وارد اپلیکیشن جی‌میل شوید؛ سپس در بخش سمت چپ بالا، روی گزینه‌ی منو ضربه بزنید. در این صفحه باید ایمیل آی‌کلاودتان در کنار دیگر ایمیل‌ها قابل‌رؤیت باشد. برای ورود به این حساب، می‌توانید روی آن ضربه بزنید. حال می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن جی‌میل، ایمیل‌های مربوط به حساب آی‌کلاود را ارسال و دریافت کنید.
البته همان‌طور که اشاره کردیم، می‌توان از طریق دیگر اپلیکیشن‌‌های اندرویدی نیز وارد حساب کاربری آی‌کلاود شد. درواقع برای همگام‌سازی ایمیل‌های آی‌کلاود با گوشی‌های اندرویدی، وما مجبور نیستید از جی‌میل استفاده کنید. جایگزین‌های مناسب دیگری نیز نظیر مایکروسافت اوت‌لوک وجود دارند. روند کار برای این اپلیکیشن‌ها هم شبیه آن‌چیزی است که بالاتر گفتیم.
برای مثال در اپلیکیشن اوت‌لوک باید روی منو ضربه بزنید، سپس وارد آی مربوط به اضافه کردن ایمیل شوید؛ این آی، پاکت‌نامه‌ای سفید‌رنگ با علامت + در گوشه‌ی آن است:
مایکروسافت اوت لوک / Microsoft Outlook
در این مرحله، آدرس ایمیل آی‌کلاود را تایپ کنید و روی گزینه‌ی Continue ضربه بزنید:
مایکروسافت اوت لوک / Microsoft Outlook
اوت‌لوک در این مرحله به‌صورت خودکار تشخیص می‌دهد که در حال تلاش برای ورود به حساب کاربری آی‌کلاود هستید؛ بنابراین لازم نیست کار دیگری انجام دهید. تنها باید رمز عبورتان را تایپ کنید و روی گزینه‌ی تیک در قسمت بالا سمت راست صفحه ضربه بزنید:
مایکروسافت اوت لوک / Microsoft Outlook
با انجام مراحل بالا، خواهید توانست از طریق اپلیکیشن اوت‌لوک، ایمیل‌های حساب آی‌کلاود را مشاهده کنید و کارهای دیگری نیز انجام دهید.

کارشناسان فعال در حوزه فناوری و امنیت سایبری با انتشار فهرستی از اپلیکیشن‌های آلوده به بدافزار، به کاربران آیفون هشدار دادند هرچه زودتر آن‌ها را از گوشی خود حذف کنند.
به گزارش بویرنیوز، از آنجایی که امنیت سایبری و حفاظت از حریم خصوصی کاربران در سال‌های اخیر اهمیت بسیار بیشتری پیدا کرده و از طرفی دیگر، نفوذ و هجوم هکر‌ها برای انتشار بدافزار، ویروس و سرقت‌های اطلاعاتی نیز تشدید شده است، بسیاری از کارشناسان و متخصصان فعال در حوزه فناوری با بررسی اپلیکیشن و نرم افزار‌های مختلف موجود در فروشگاه‌های آنلاین و اینترنتی، وضعیت امنیتی آن‌ها را مورد تحلیل و آنالیز قرار می‌دهند و در صورت مواجهه و رویارویی با موارد مشکوک و آسیب پذیری‌های امنیتی، آن را به شرکت‌های توسعه دهنده مذکور اطلاع داده و به کاربران نیز با انتشار گزارش‌های به روزرسانی شده، هشدار می‌دهند تا هر چه سریعتر اپلیکیشن‌های مذکور را از گوشی و دستگاه خود حذف کنند.
بر اساس گزارش وب سایت bgr، این کارشناسان به تمامی کاربران گوشی‌های هوشمند آیفون که ۱۷ اپلیکیشن زیر را بر روی دستگاه خود دانلود و نصب کرده اند، هشدار داده و اعلام کرده اند که هرچه سریعتر به حذف و لغو نصب آن‌ها اقدام کنند:
۱. RTO Vehicle Information
۲. EMI Calculator & Loan Planner
۳. File Manager – Documents
۴. Smart GPS Speedometer
۵. CrickOne – Live Cricket Scores
۶. Daily Fitness – Yoga Poses
۷. FM Radio – Internet Radio
۸. My Train Info – IRCTC & PNR
۹. Around Me Place Finder
۱۰. Easy Contacts Backup Manager
۱۱. Ramadan Times ۲۰۱۹،
۱۲. Restaurant Finder – Find Food
۱۳. BMI Calculator – BMR Calc
۱۴. Dual Accounts
۱۵. Video Editor – Mute Video
۱۶. Islamic World – Qibla
۱۷. Smart Video Compressor
این کارشناسان که در موسسه تحقیقاتی Wandera فعالیت می‌کنند، پس از انتشار فهرستی از ۱۷ اپلیکیشن آلوده به بدافزار، خاطرنشان کرده‌اند که توسعه‌دهندگان آن‌ها قوانین و مقررات فروشگاه آنلاین و اینترنتی اپ استور اپل را نادیده گرفته و آن‌ها را زیرپا گذاشته بودند.

حافظه داخلی به عنوان گزینه نخست در دسترس کاربران برای ذخیره محتویات روی گوشی‌های هوشمند و کارت‌های حافظه جانبی به عنوان المانی که در درجه بعدی، فضای ذخیره‌سازی مورد نیاز کاربران را برآورده می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. از همین رو، در این مطلب از شهر سخت‌افزار، از ابعاد مختلف، نگاهی به مسائل فنی این دو المان کلیدی در گوشی‌های موبایل خواهیم داشت.
تیتر20-  حافظه داخلی به عنوان گزینه نخست در دسترس کاربران برای ذخیره محتویات روی گوشی‌های هوشمند و کارت‌های حافظه جانبی به عنوان المانی که در درجه بعدی، فضای ذخیره‌سازی مورد نیاز کاربران را برآورده می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. از همین رو، در این مطلب از شهر سخت‌افزار، از ابعاد مختلف، نگاهی به مسائل فنی این دو المان کلیدی در گوشی‌های موبایل خواهیم داشت.

حافظه داخلی، المانی حیاتی برای گوشی‌های هوشمند به حساب می‌آید. این مولفه در درجه اول برای ذخیره‌سازی فایل‌های سیستمی و محتویات لازم برای سرویس‌دهی کارآمد گوشی‌های هوشمند و دیگر دستگاه‌های الکترونیکی همراه، استفاده می‌شود.

در وهله بعدی، با توجه به افزایش روز افزون حجم محتویات تولیدی برای کاربران گوشی‌های هوشمند و همچنین بالارفتن توقع کاربران یا حتی افزایش حجم بازی‌های توسعه یافته یا محتویات ضبط شده با دوربین این گجت‌های الکترونیکی، حافظه داخلی، اهمیت ویژه‌ای پیدا خواهد کرد.  با پر شدن حافظه داخلی، نوبت به استفاده از کارت‌های حافظه جانبی می‌رسد تا نیازهای کاربران را برآورده ‌کنند.

کیفیت بالای این کارت‌ها از آنجایی اهمیت دارد که باید تا حد امکان، تجربه‌ای مشابه با آنچه در استفاده از فضای ذخیره‌سازی داخلی شاهد هستیم را پیش روی کاربران قرار دهند و در درازمدت نیز با مشکلی روبرو نشوند.

حافظه‌ داخلی
همان‌طور که گفتیم، حافظه داخلی، المانی ضروری و حتی می‌توان گفت حیاتی برای گوشی‌های هوشمند و کاربرانشان به حساب می‌آید. حتی در صورتی که گوشی هوشمند شما از کارت حافظه جانبی، بی‌بهره مانده باشد همچنان فضای ذخیره‌سازی داخلی را برای نگهداری فایل‌های سیستمی و برآورده کردن نیازهای اولیه، در اختیار دارد.

بسته به سیستم‌عاملی که روی دستگاه شما نصب شده، چندین و چند تراشه ذخیره‌سازی ممکن است در داخل گوشی شما استفاده شده باشد. این تراشه‌ها ممکن است چند فضای مستقل پارتیشن‌بندی شده را تشکیل دهند تا برای مقاصد مختلف نظیر ذخیره‌سازی اپلیکیشن‌ها، حافظه کش و فایل‌های سیستمی استفاده شوند. معمولاً تراشه‌ای که ذخیره‌سازی فایل‌های سیستمی را عهده دار می‌شود ROM لقب گرفته و حافظه‌ای تنها خواندنی است. البته درنظر داشته باشید که محتویات این بخش ممکن است در پی دریافت و نصب بروزرسانی‌های سیستمی، دستخوش تغییر شود.

برخی دستگاه‌های هوشمند نظیر گوشی‌های قدیمی سری گلکسی اس سامسونگ از ترکیب چند رامی (Multi Rom) بهره می‌برند. در این گوشی‌ها، یکی از تراشه‌های حافظه، حجم کم‌تر یعنی در حدود ۵۱۲ مگابایت داشته اما سریع‌تر بوده و فایل‌های سیستمی اصلی، کش و اطلاعات برنامه‌ها را در پارتیشن‌های جداگانه ذخیره می‌کند. تراشه دومی، حجم بیشتری داشته و معمولاً چیزی بین یک تا دو گیگابایتی بوده و با سرعت پایین‌تر، در اختیار کاربر قرار گرفته و امکان ذخیره‌سازی اپلیکیشن‌ها را فراهم می‌کند. به این ترتیب، توازن خوبی را میان عملکرد و قیمت شاهد خواهید بود. گوشی‌های هوشمند دیگر از یک تراشه واحد استفاده می‌کنند.

به طور معمول، با توجه به اینکه تراشه‌های حافظه داخلی به طور مستقیم به مادربورد گوشی‌های هوشمند متصل هستند سرعت و عملکرد بالاتری هم دارند اما در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های ویژه‌ای را در بهبود سرعت و عملکرد حافظه‌های جانبی شاهد بوده‌ایم.

استانداردهای متفاوت
از چند سال گذشته تا کنون، حافظه‌های Emmc (Embedded Multi-media Cards) گزینه اول برای ذخیره‌سازی اطلاعات در قالب حافظه داخلی گوشی‌های هوشمند بوده‌اند. این در حالی است که حافظه‌های توسعه یافته برپایه استاندارد UFS (Universal Flash Storage) حالا در قالب نسخه‌های مختلف، به گزینه‌ای جذاب‌تر و مدرن‌تر تبدیل شده‌اند.

Emmc
Emmc یا کارت چندرسانه‌ای ادغام شده، در واقع حافظه فلش NAND پیشرفته و مدیریت شده برای دستگاه‌های الکترونیکی همراه است که گزینه‌ غالب در اکثر دستگاه‌های الکترونیکی مصرفی شامل تبلت‌ها، گوشی‌های هوشمند، سیستم‌های GPS، کتاب‌خوان‌های الکترونیکی و دیگر دستگاه‌های محاسباتی همراه به حساب می‌آید. استفاده از عبارت مدیریت شده (Managed) در اینجا به معنای راهکاری است که نه‌تنها شامل حافظه فلش NAND بلکه شامل مدارهای کنترلر/اینترفیس برای کمک به پیش‌برد بهتر پروسه‌ها و بهبود عملکرد است.

حافظه‌های Emmc شرکت‌هایی نظیر سامسونگ، کاملاً فشرده و جمع و جور و معمولاً کوچک‌تر از یک تمبر پستی بوده تا امکان استفاده از آن‌ها در دستگاه‌های کوچک‌تر و باریک‌تر فراهم شود. جدیدترین استاندارد موجود در این بخش یعنی Emmc 5.1 از این نیز فراتر رفته و با تمرکز ویژه روی بهبود عملکرد و مدیریت مصرف توان الکتریکی، توسعه یافته است.

UFS
UFS را باید آینده حافظه‌های فلش دانست. به عنوان مثال، UFS 2.0 به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین استانداردهای موجود، سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات را به سطحی رسانده که امکان رقابت با درایوهای SSD را فراهم می‌کند. این در حالی است که کاهش مصرف توان در مقایسه با حافظه‌های Emmc را نیز شاهد هستیم.

با توجه به کنترلر و فیرمویر هوشمندتر که بالاترین سطح عملکرد و کیفیت را در اختیار کاربران قرار می‌دهد امکان دست‌یابی به تجربه کاربری سطح بالاتر در این حافظه‌ها فراهم می‌شود. در کنار سرعت بارگذاری بالاتر، نسل جدید حافظه‌های فلش امکان دست‌یابی به پاسخ سریع‌تر ورودی/خروجی اطلاعات را فراهم می‌کنند. این بهبود سرعت تا جایی است که تا سه برابر کپی سریع‌تر فایل‌ها و همچنین تا سه برابر سرعت بالاتر در مالتی تسکینگ را شاهد خواهیم بود. برای کاربران معمولی، بهبود این سرعت به معنای بهبود تجربه در تماشای ویدئوهای با کیفیت بالا، اجرای روان‌تر بازی‌های ویدئویی و دیگر محتویات سرگرمی و همچنین بهره‌گیری بدون وقفه از چندین اپلیکیشن به طور همزمان خواهد بود. علاوه بر این، دانلود و آپلود فایل‌ها هم با سرعت بالاتر انجام خواهد شد.

در چند سال گذشته، شاهد استفاده شرکت‌های فعال‌ در بازار تولید گوشی‌های هوشمند از حافظه‌های UFS 2.0 و UFS 2.1 بوده‌ایم. امری که به بهبود سرعت در خواندن و نوشتن اطلاعات منجر شده است.

حالا بیش از هر زمانی به استفاده از استاندارد UFS 3.0 نزدیک شده‌ایم. در ماه ژانویه ۲۰۱۸ میلادی، JEDEC به طور رسمی مشخصات UFS 3.0 را منتشر کرد. این استاندارد به بهبود دو برابری پهنای باند در مقایسه با استاندارد نسل قبل یعنی UFS 2.1 کمک خواهد کرد و این در حالی است که به مصرف توان الکتریکی کم‌تری نیز نیاز خواهد بود.

یک گذرگاه واحد در قالب استفاده از استاندارد UFS 3.0 امکان انتقال اطلاعات تا سرعت ۱۱.۶ گیگابیت بر ثانیه را فراهم می‌کند که دوبرابر مقدار مدیریت شده در قالب استفاده از استاندارد UFS 2.1 است. برای دست‌یابی به سرعت بیشتر، امکان استفاده از دو گذرگاه با مجموع پهنای باند ۲۳.۲ گیگابیت بر ثانیه وجود دارد. این استاندارد جدید، به سطح عملکرد ۲.۵ ولتی انتقال یافته است. این در حالی است که نسل قبلی در ولتاژ ۲.۷ ولت تا ۳.۶ ولت کار می‌کرد.

JEDEC پشتیبانی از گستره دمایی وسیع‌تر یعنی از ۴۰- درجه سانتی‌گراد تا ۱۰۵ درجه سانتی‌گراد را هم در دستورکار قرار داده تا این استاندارد، به گزینه‌ای جذاب برای صنعت خودرو تبدیل شود. ثبت نوین اطلاعات مربوط به عملکرد و بروز خطا نیز در دستورکار قرار گرفته تا دست‌یابی به این اطلاعات، به شکلی ساده‌تر انجام شود.

Emmc در مقابل UFS
حافظه‌های UFS بهبود عملکرد را در دو بخش کلی به همراه داشته‌اند. پیش از هر چیز، UFS از اینترفیس سریال LVDS (Low-Voltage Differential Signaling) استفاده می‌کند که از مسیرهای مستقل و اختصاصی خواندن و نوشتن اطلاعات بهره می‌برد. این امر امکان استفاده از مسیرهای داپلکس یا تراکنش دو طرفه را فراهم می‌کند. به بیان دیگر، UFS امکان خواندن و نوشتن اطلاعات را به طور همزمان خواهد داشت.

در طرف دیگر میدان، Emmc از اینترفیس موازی بهره می‌برد که در هر لحظه تنها امکان ارسال اطلاعات را در یک مسیر خواهد داشت. به این ترتیب، امکان نوشتن و خواندن اطلاعات، به طور همزمان ممکن نخواهد بود.

در مرتبه بعدی، UFS از صف فرمان (CQ) بهره می‌برد که مدیریت و تنظیم فرمان‌هایی که باید اجرا شوند را عهده‌دار می‌شود. به این ترتیب، چندین و چند فرمان را می‌توان به طور همزمان مدیریت کرد و ترتیب و اولویت فرمان‌ها و وظایف محوله نیز قابل تغییر خواهد بود. در طرف دیگر میدان، Emmc بدون بهره‌مندی از CQ باید منتظر بماند تا یک پروسه به آخر خط برسد و پروسه بعدی را کلید بزند.

همین ترکیب باعث خواهد شد به عنوان مثال، استفاده از استاندارد UFS 2.0 از سرعت توالی خواندن، سرعت توالی نوشتن، سرعت نوشتن تصادفی، سرعت خواندن تصادفی اطلاعات، به ترتیب ۱.۴۰، ۱.۶۶، ۲.۷۱ و ۱.۰۷ برابر سریع‌تر از Emmc 5.0 بهره‌مند شود.

حافظه‌های جانبی
در برخی موارد، به دلایل مختلف، کاربر در کنار حافظه داخلی، به استفاده از کارت‌های حافظه جانبی نیاز خواهد داشت. اصلی‌ترین دلیل این امر، پرشدن فضای ذخیره‌سازی داخلی است. موضوعی که با افزایش فضای ذخیره‌سازی داخلی در گوشی‌های مدرن و ارائه گوشی‌های هوشمندی که از حافظه داخلی تا ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت حافظه داخلی بهره می‌برند یا حتی ارائه سرویس‌های ابری، تا حدودی مرتفع شده است. با وجود این، همچنان ممکن است کاربران از کارت حافظه جانبی برای ایجاد نسخه پشتیبان از اطلاعات یا به عنوان ابزاری برای انتقال داده‌ها استفاده کنند.

اکثر کاربران در هنگام خرید کارت‌های حافظه جانبی برای گوشی هوشمند خود تنها به ظرفیت، برند و در برخی موارد، کلاس این ابزارهای ذخیره‌سازی جانبی توجه می‌کنند. این در حالی است که المان‌های مهم دیگری هم در انتخاب گزینه مناسب برای گوشی هوشمند شما، تاثیرگذار خواهند بود. در حال حاضر اکثر گوشی‌های هوشمند از کارت‌های حافظه جانبی Micro SD پشتیبانی می‌کنند. از همین رو، مبنای بررسی ما، مشخصات و المان‌های مختلف این کارت‌های حافظه جانبی خواهد بود. در نظر داشته باشید که حتی کارت‌های حافظه جانبی با قابلیت‌های مقاومت در برابر نفوذ آب، تغییرات دمایی و اشعه ایکس یا امواج مغناطیسی هم در بازار وجود دارند. با وجود این، اکثر کاربران به نمونه‌های متداول موجود در بازار نیاز دارند.

در این راستا، در ادامه به نکات تاثیرگذار در انتخاب کارت حافظه میکرو اس‌دی مناسب، اشاره خواهیم کرد.

خرید نمونه‌های سازگار
وقتی صحبت از کارت‌های حافظه MicroSD می‌شود در واقع اشاره ما به ساختار و شکل آن‌ها است. اگرچه تمامی کارت‌های حافظه میکرو اس‌دی را می‌توانید در اسلات‌های پیش‌بینی شده در گوشی‌های هوشمند قرار دهید اما این به معنای سازگاری تمام آن‌ها با گوشی یا دیگر گجت‌های الکترونیکی شما نخواهد بود. به بیان دقیق‌تر، سه فرمت متفاوت برای این کارت‌های حافظه وجود دارد که این استانداردهای متفاوت، در نهایت امر، سازگاری به شکل مختلف را به همراه دارند.

سه فرمت یادشده که احتمالاً با آن‌ها آشنایی دارید SD, SDXC و SDHC (يا MicroSD, MicroSDHC و MicroSXC) هستند. امکان استفاده از کارت‌های حافظه جانبی جدیدتر در محصولاتی که تنها از فرمت های قدیمی پشتیبانی می‌کنند، وجود ندارد. تفاوت بین این سه فرمت، به این نحو مشخص می‌شود:

MicroSD: این دسته از کارت‌ها، فضایی تا دو گیگابایت دارند و امکان استفاده از آن‌ها در هر اسلات میکرو اس‌دی وجود خواهد داشت.

MicroSDHC: این کارت‌های حافظه، فضایی بیشتر از ۲ گیگابایت و تا ۳۲ گیگابایت دارند و امکان استفاده از آن‌ها در دستگاه‌هایی که از استانداردهای SDHC یا SDXC پشتیبانی می‌کنند وجود دارد.

MicroSDXC: این کارت‌های حافظه، فضایی بیشتر از ۳۲ گیگابایت، تا ۲ ترابایت دارند و تنها در دستگاه‌هایی که از استاندارد SDXC پشتیبانی می‌کنند قابل استفاده خواهند بود. در کنار فرمت کارت‌های حافظه جانبی، باید مولفه‌های مهم دیگری را نیز هنگام خرید، بررسی کنید.

حجم کارت حافظه
پشتیبانی گوشی هوشمند شما از یک فرمت باعث نخواهد شد که بتوانید هر حجمی از کارت حافظه را در دستگاه خود به کار ببندید. به بیان دقیق‌تر، باید با مراجعه به مشخصات گوشی هوشمند خود که روی جعبه یا در وب‌سایت برند تولیدکننده ذکر شده، دقیقاً بررسی کنید که گوشی هوشمند شما تا چه میزان حافظه جانبی را پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال، HTC One M9 به طور رسمی از کارت‌های حافظه جانبی تا حجم ۱۲۸ گیگابایت پشتیبانی کرده و کارت‌هایی با حافظه بیشتر ممکن است روی این گوشی هوشمند، قابل استفاده نباشند.

در صورتی که قصد دارید از کارت حافظه جانبی گوشی هوشمند خود در تعامل با کامپیوترهای شخصی، به عنوان مثال برای انتقال یا کپی کردن فایل‌ها استفاده کنید، باید اطمینان حاصل شود که کامپیوتر شخصی و سیستم‌عامل آن از سیستم فایلی که کارت حافظه را با آن فرمت کرده‌اید پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال، کارت‌های MicroSDXC از سیستم فایل exFAT به‌طور پیش‌فرض پشتیبانی می‌کنند. فرمتی که سیستم‌عامل ویندوز بیش از یک دهه است از آن پشتیبانی می‌کند اما در OS X این قابلیت از نسخه ۱۰.۶.۵ پیش روی کاربران قرار گرفته است.

اینترفیس باس
فرمت‌های SDHC و SDXC از اینترفیس باس فوق سریع (UHS) برای انتقال داده‌ها با سرعت بالاتر پشتیبانی می‌کنند دو نسخه متفاوت UHS عبارتند از UHS-I با سرعت باسی تا ۱۰۴ مگابایت بر ثانیه و UHS-II با سرعت باسی تا ۳۱۲ مگابایت بر ثانیه. به منظور بهره‌مندی از مزایای باس با سرعت بالاتر، سخت‌افزار استفاده شما توسط شما باید از این استاندارد، پشتیبانی کند.

انتخاب سرعت مناسب
در حال حاضر از سمبل‌های مشخصی برای نمایش میزان سرعت انتقال داده‌ها به واسطه استفاده از کارت‌های حافظه جانبی، استفاده می‌شود. به عنوان مثال، استفاده از عددی که کلاس سرعت کارت حافظه را نمایش می‌دهد، گزینه‌ای متداول است. کلاس سرعت در واقع حداقل سرعت نوشتن داده‌ها روی کارت حافظه را بر حسب مگابایت بر ثانیه بیان می‌کند. به عنوان مثال، کلاس ۲، ۴، ۶ و ۱۰ به ترتیب نشان دهنده حداقل سرعت ۲، ۴، ۶ و ۱۰ مگابایت بر ثانیه برای نوشتن اطلاعات هستند.

نمایش حداقل سرعت بر این اساس، می‌تواند به انتخاب گزینه مناسب برای استفاده‌های متفاوت نظیر فیلم‌برداری با رزولوشن و نرخ فریم بالا توسط گوشی یا اجرای بازی‌های سطح بالا، به شما کمک کند. با وجود این، از آنجایی که این اعداد، حداکثر سرعت را نمایش نمی‌دهند، حداقل از نقطه نظر فنی این امکان وجود دارد که یک کارت حافظه جانبی کلاس ۲، سریع‌تر از کارت حافظه جانبی کلاس ۶ باشد. کارت‌های حافظه کلاس ۱۰ معمولاً سرعت بالاتری دارند زیرا از سرعت باس ۲۵ مگابایت بر ثانیه در مقایسه با سرعت باس ۱۲.۵ مگابایت بر ثانیه در کلاس ۲ و کلاس ۶ بهره می‌برند.

علاوه بر این گزینه، کلاس سرعت UHS (UHS Speed Class) نیز حداقل سرعت نوشتن اطلاعات را برای کارت حافظه‌ای که از سرعت‌های باس UHS-I و UHS-II پشتیبانی می‌کند نشان می‌دهد. از آنجایی به این گزینه اشاره کردیم که برخی شرکت‌های سازنده، هر دو کلاس را روی کارت‌های حافظه جانبی تولیدی خود درج می‌کنند. دو کلاس متداول سرعت UHS عبارتند از : U1 با سرعت حداقلی ۱۰ مگابایت بر ثانیه و U3 با سرعت حداقلی ۳۰ مگابایت بر ثانیه.

سرعت نامی، المان دیگری است که توسط برخی شرکت‌های سازنده، روی کارت‌های حافظه جانبی درج می‌شود تا با نمایش حداکثر سرعت در مقام عمل، شما را در انتخاب بهترین گزینه موجود، یاری کنند. البته این سرعت‌ها بر اساس آزمایش‌های انجام شده توسط شرکت‌های سازنده، درج می‌شوند. از همین رو، معمولاً شرکت‌ها سعی می‌کنند به جای نمایش عدد مربوط به عملکردی که در مقام عمل شاهد هستیم، بهترین نمایش ممکن را در شرایط کنترل شده، ملاک عمل قرار دهند.

فراموش نکنید که در عمل، فاکتورهای زیادی وجود دارند که روی سرعت نوشتن و خواندن اطلاعات تاثیر می‌گذارند. به عنوان مثال، در صورتی که فایل‌ها را به طور پی در پی به کامپیوتر شخصی خود انتقال می‌دهید، مشخصات رایانه و حتی مشخصات کابل یو‌اس‌بی که استفاده می‌کنید در عملکرد بدست آمده، تاثیرگذار خواهند بود.

سرعت نسبی، المان دیگری است که روی کارت‌های حافظه جانبی برخی شرکت‌های سازنده مشاهده خواهید کرد. این سرعت، در مقایسه با آنچه در قالب نرخ انتقال داده‌ها در سی‌دی‌ها شاهد بودیم، بیان می‌شود. سرعت پایه انتقال داده‌ها در CD، ۱۵۰ کیلوبایت بر ثانیه بود. با توسعه هرچه بیشتر این المان‌های ذخیره‌سازی، شاهد استفاده از عباراتی نظیر 2x، 4x یا حتی 16x روی این محصولات بودیم. این اعداد نشان می دهند که سرعت انتقال داده‌ها، چند برابر بیشتر از ۱۵۰ کیلوبایت بر ثانیه است.

کارت‌های حافظه جانبی نیز در برخی موارد از این نوع دسته‌بندی سرعت بهره‌مند می‌شوند. وقتی روی کارت حافظه جانبی گوشی هوشمند شما عبارت 100x درج شده به معنای آن است که سرعت 100*150KBps یعنی ۱۵ مگابایت بر ثانیه را شاهد خواهید بود. در اینجا نیز سرعت اعلام شده، تحت شرایط خاص برآورد می‌شود.

انتخاب گزینه مناسب با توجه به کاربرد
وقتی قصد خرید کارت حافظه جانبی جدیدی را دارید باید به کاربردی که از این المان ذخیره‌سازی طلب می‌کنید نیز توجه داشته باشید. به بیان دقیق‌تر، باید توازن میان سرعت بالا و حجم کافی را در تمامی موارد، درنظر داشته باشید. در صورتی که از کارت حافظه جانبی میکرو اس‌دی تنها به عنوان المانی برای افزایش فضای ذخیره‌سازی در دسترس برای نگهداری اطلاعاتی نظیر موسیقی، فیلم و متن استفاده می‌کنید، توجه به حجم کارت حافظه، در اولویت قرار می‌گیرد. این در حالی است که اگر قصد انتقال چندین و چندباره فایل‌ها یا حتی فیلم‌برداری با رزولوشن 4K با استفاده از گوشی‌های مدرن در دستورکار باشد به محصولی با سرعت بالا و حجم مناسب نیاز خواهید داشت.

شرکت‌های مختلف، پیشنهادهای متفاوتی در این زمینه دارند. به عنوان مثال، پاناسونیک پیشنهاد می‌کند تا برای فیلم‌برداری ویدئوهای 4K از UHS Speed Class 3 (U3) استفاده کنید. برای فیلم‌برداری فول اچ‌دی هم پیشنهاد متخصصان این شرکت، استفاده از کارت‌های حافظه جانبی کلاس ۱۰ یا کلاس ۶ است. در صورتی که سرعت کارت حافظه جانبی گوشی شما پایین باشد شاهد افت فریم و ایجاد وقفه در فیلم‌برداری روان خواهید بود.

برای عکس‌برداری، برخی کاربران ترجیح می‌دهند از کارت‌های حافظه جانبی با حجم کم‌تر استفاده کنند تا خطر از دست دادن تمامی عکس‌ها در صورت خرابی کارت حافظه، کاهش یابد. این در حالی است که اگر قصد گرفتن عکس‌های RAW که در آن حجم هر عکس ممکن است به ۲۰ مگابایت یا بیشتر برسد را دارید باید به دنبال محصولاتی با حجم بالاتر باشید.

جمع‌بندی
توجه به نکات گفته شده و تشریح مسائل فنی حافظه‌های داخلی و کارت‌های حافظه جانبی، از حیث سرعت و عملکرد با این فناوری‌ها آشنا شدید و هم‌اکنون می‌توانید بهترین نوع آن را با توجه به مصارف خود، با خیالی آسوده انتخاب کنید. در این بین، توجه داشته باشید که استفاده از حافظه‌های داخلی یا جانبی مدرن، با کیفیت و مطابق با نیازها می‌تواند روی عملکرد کلی گوشی هوشمند شما در موارد مختلف از پخش موسیقی و فیلم تا اجرای بازی و عکس‌برداری با دوربین نیز تاثیرگذار باشد./  شهر سخت افزار

 

ابوالفضل رحیمی
نویسنده: ابوالفضل رحیمی
پنجشنبه, ۱۸ مهر ۹۸ ساعت ۱۳:۳۲
راهنمای خرید CPU و پردازنده کامپیوتر - ۲۰۱۹فیس‌بوک تلگرامذخیره
در اولین بخش از راهنمای خرید پردازنده، تمامی پارامترها و عواملی را که هنگام خرید یک پردازنده باید در نظر گرفته شود، تشریح خواهیم کرد تا هر کاربری قادر به تشخیص بهترین نوع پردازنده با توجه به کاربردهای خود باشد.
مقالات مرتبط:
راهنمای خرید کارت گرافیک
چه قصد ارتقای کامپیوتر فعلی خود را داشته باشید و چه درصدد اسمبل یک کامپیوتر رومیزی جدید باشید، خرید یک پردازنده‌ی مناسب اهمیت فراوانی دارد. افزایش سرعت کلاک و شمار هسته‌های یک پردازنده تأثیر درخور توجهی بر سطح عملکرد کل سیستم در کاربردهای مختلف دارد. یک پردازنده‌ی قدرتمندتر باعث می‌شود سیستم سریع‌تر و گیم‌پلی روان‌تر باشد و وظایف سنگین نظیر ویرایش و ترانس‌کدینگ ویدئو با سرعت بسیار بیشتری انجام شود. البته باید در نظر داشت، انتخاب یک پردازنده‌ی خاص، گزینه‌های مادربرد معینی را پیش روی کاربر قرار می‌دهد؛ چرا که هر پردازنده با سوکت و تراشه‌های مشخصی کار می‌کند.
cpu
پردازنده چیست؟
مقالات مرتبط:
پردازنده‌ها چگونه طراحی و ساخته می‌شوند؟
CPU چیست و چه کاری انجام می‌دهد
نگاهی عمیق به دنیای پردازنده‌های موبایل
پردازنده مغز یک کامپیوتر است و انجام بیشتر محاسبات را در سیستم بر عهده دارد. پردازنده از اجزای داخلی پرشمار و مختلفی که اصلی‌ترین و کوچک‌ترین جزء آن ترانزیستور است، تشکیل شده و این اجزا در کنار یکدیگر و با ضرب‌آهنگ سیگنال کلاک کار می‌کنند تا رشته‌ای از دستورالعمل‌های ذخیره‌شده در حافظه را به اجرا درآورند. پردازنده براساس دستورالعمل‌های محول‌شده، رشته‌ای از اعمال را روی ورودی‌ها انجام می‌دهد و خروجی‌هایی را تولید می‌کند. پردازنده‌های امروزی میلیاردها ترانزیستور را در فضای کوچک سیلی گرد هم آورده است. این ترانزیستورها با چینش خاص مدارهای منطقی را ایجاد می‌کنند و این مدارهای به‌هم‌پیوسته، واحدهای عملیاتی نظیر محاسبه‌گرهای منطقی، حافظه‌ی کش، ثبات‌ها، پیش‌بینی‌گر انشعاب و. را ایجاد می‌کنند که هر یک وظایف معینی دارند؛ مجموعه‌ی اجزای عملیاتی در کنار هم دستورالعمل‌ها را براساس معماری تعریف‌شده اجرا می‌کنند.
برای خرید پردازنده‌ای که انتظارات شما را برآورده کند، ابتدا باید تصمیم بگیرید که قصد خرید پردازنده‌ای از نسل فعلی را دارید یا می‌خواهید منتظر نسل بعدی پردازنده‌ها و پیشبرد مرزهای فناوری بمانید. اکنون پردازنده‌های دسکتاپ رایزن AMD و Core اینتل در بازار در دسترس است و برای هر کاربردی پردازنده‌ای مناسب در بازار می‌توان یافت. پردازنده‌های مقرون‌به‌صرفه و توانمندی همچون پردازنده‌های نسل سوم رایزن با عملکردی خوب و قیمتی مناسب شیفتگان فناوری را تحت تأثیر خود قرار داده‌اند. در ادامه، ابتدا با مشخصه‌های کلیدی پردازنده نظیر سرعت کلاک، تعداد هسته‌ها و رشته‌های پردازشی و دیگر عوامل تأثیرگذار بر سطح عملکرد این قطعه سخت‌افزاری بیشتر آشنا خواهیم شد و سپس انواع مدل‌ها و نسل‌های مختلف پردازنده‌ها در بازار و شیوه‌های نام‌گذاری متداول آن‌ها را واکاوی خواهیم کرد. در پایان مروری بر انوع پردازنده‌ی مناسب برای کاربردهای مختلف خواهیم داشت.
third gen ryzen
مشخصه‌های کلیدی یک پردازنده چیست؟
با نگاهی به فهرست مشخصات هر پردازنده عبارات و اعداد و ارقام زیادی به چشم می خورد که ممکن است باعث سردرگمی خریداران شود. در ادامه مهم‌ترین موارد و مشخصه‌هایی را که هنگام خرید یک پردازنده بایستی به آن توجه داشت، شرح خواهیم داد.
سرعت کلاک
فرکانس یا سرعت کلاک پردازنده با واحد گیگاهرتز بیان می‌شود و مساوی با سرعتی است که پردازنده با آن کار می‌کند. هرچه این سرعت بالاتر باشد، ضرب‌آهنگ اجرای دستورالعمل‌ها در اجزای داخلی یک تراشه بیشتر می‌شود. پردازنده‌های مدرن با هدف بهبود سطح عملکرد و تنظیم توان مصرفی، بسته به وظیفه‌ی در حال اجرا سرعت کلاک خود را به‌طور خودکار افزایش و کاهش می‌دهند. بنابراین در مشخصات هر پردازنده یک سرعت کلاک پایه (کمینه) و یک سرعت کلاک بوست یا توربو (بیشینه) درج شده است. اعداد و ارقام بزرگتر سرعت کلاک، سطح عملکرد یک پردازنده را به خوبی ارتقا می‌دهد؛ به‌ویژه اگر به‌دنبال اورکلاک آتی تراشه‌ی خود نباشید.
تعداد هسته‌ها
مقالات مرتبط:
پردازنده‌ها چطور از چند هسته استفاده می‌کنند؟
هر پردازنده را می‌توان چندین پردازنده در قالب یک تراشه در نظر گرفت. در واقع منابع سخت‌افزاری هر تراشه شامل ترانزیستورها و مدارهای منطقی و در نهایت اجزای پردازنده مثل واحد‌های محاسبه‌گر منطقی، قطعات حافظه‌ی کش، پیش‌بینی‌گر انشعاب، ثبات‌ها و. به مساوات تقسیم‌بندی شده و هر قسمت یک هسته را تشکیل می‌دهند. برخی منابع تراشه مانند کش سطح ۳ و کنترلر حافظه میان هسته‌ها به اشتراک گذارده می‌شود. پردازنده‌ها براساس میزان منابع موجود تعداد هسته‌های مختلفی خواهند داشت. در زمان نگارش این مقاله، حداقل تعداد هسته‌های یک پردازنده ۲ و حداکثر آن ۳۲ هسته است. بیشتر پردازنده‌های متداول دسکتاپ ۴ تا ۸ هسته دارند. هر هسته به‌طور مجزا امکان اجرای وظایف مربوط به خود را دارد. برای بهره‌گیری از مزایای پردازش چند هسته‌ای باید کد‌های برنامه در حال اجرا از این قابلیت پشتیبانی کند. بسیاری از برنامه‌ها تنها منابع یکی دو هسته اول را به خود مشغول می‌کنند و سایر هسته‌ها در حالت آماده به کار به سر می‌برند. با وجود این بهتر است در دنیای امروزی از خرید پردازنده‌هایی با کمتر از ۴ هسته اجتناب کنید، چرا که برای اجرای چندوظیفگی (مالتی تسکینگ) به هسته‌های بیشتری نیاز دارید.
cpu cores
در بیشتر موارد، افزایش سرعت کلاک تأثیر به مراتب بیشتری در مقایسه با افزایش تعداد هسته‌های یک پردازنده دارد
رشته‌های پردازشی (Threads)
مقالات مرتبط:
اثرات حذف ویژگی هایپرتردینگ بر کارایی پردازنده Core i7 جدید اینتل
ترد یا رشته‌ی پردازشی به‌معنی جریان‌های پردازش مستقلی است که هر هسته‌ی تراشه امکان اجرای هم‌زمان آن را دارد. هر هسته به‌طور نظری تنها امکان اجرای یک رشته پردازشی را دارد؛ اما امروز تراشه‌سازان با شیوه‌هایی هر هسته فیزیکی پردازنده را به دو هسته‌ی مجازی (ترد) تقسیم‌بندی می‌کنند و هر یک از این هسته‌های مجازی امکان اجرای یک رشته پردازش مجزا را دارد. پس هر هسته با دو ترد، دو رشته‌ی پردازشی را به‌طور هم‌زمان اجرا می‌کند. AMD این تکنیک را در پردازنده‌های خود Simultaneous Threading یا به اختصار SMT می‌نامد و اینتل نام‌هایپرتردینگ (Hyper Threading) را بر آن گذارده است. اجرای رشته‌های پردازشی بیشتر باعث بهبود روند مالتی تسکینگ می‌شود و وظایفی نظیر ویرایش ویدئو که رشته‌های پردازشی زیادی را به پردازنده تحمیل می‌کنند، با پردازش چند رشته‌ای هم‌زمان بسیار روان‌تر اجرا می‌شوند.
cpu
پردازنده‌های نسل دوم رایزن به بعد و پردازنده‌های تردریپر AMD عموماً دارای قابلیت SMT هستند. برای مثال پردازنده Ryzen 9 3900X با داشتن ۱۲ هسته، ۲۴ ترد را به‌طور هم‌زمان اجرا می‌کند. اما برخی از پردازنده‌های اینتل از قابلیت هایپرتردینگ پشتیبانی نمی‌کنند و شمار هسته‌ها و رشته‌های پردازشی آن‌ها یکسان است. پردازنده‌ی Core i7-8700K از فناوری‌هایپر تردینگ پشتیبانی می‌کند و پردازنده رده‌بالاتر i7-9700K در کمال شگفتی از این قابلیت بی‌بهره است.
توان طراحی حرارتی (TDP)
مقالات مرتبط:
توان مصرفی واقعی پردازنده چیست و چه تفاوتی با توان طراحی حرارتی یا TDP دارد
فرکانس پایه‌ی هر پردازنده به توان مصرفی و قدرت خنک‌کننده‌ی آن بستگی دارد؛ یعنی سازندگان تراشه‌ها با درنظرگرفتن قدرت سیستم خنک‌کننده‌ی طراحی‌شده برای آن تراشه، به‌ازای توان مصرفی معلوم، عملکرد پردازنده در حداقل فرکانس پایه را برای پردازنده‌های خود تضمین می‌کنند. شاخص توان طراحی حرارتی (TDP) به همین قدرت خنک‌کاری سیستم خنک‌کننده بستگی دارد. با استناد به این وابستگی، اکثر کاربران معمولا به‌اشتباه میزان TDP پردازنده را با حداکثر توان مصرفی آن برابر می‌دانند؛ زیرا میزان گرمایی که باید از پردازنده خارج شود، برابر با مقدار توانی است که پردازنده برای انجام پردازش مصرف کرده است. این درحالی‌ است که در این تعریف، مشخصه‌ی TDP درواقع حداقل گرمایی است که سیستم خنک‌کننده باید خارج کند تا پردازنده بتواند همواره به عملکرد خود در فرکانس پایه ادامه دهد. البته مقداری از گرما ازطریق اتصالات فی پردازنده به مادربرد از آن خارج می‌شود؛ ازاین‌رو، قدرت خنک‌کننده‌ی استفاده‌شده عملا کمتر از میزان TDP پردازنده خواهد بود. بااین‌حال در بیشتر مواقع، توان مصرفی در حالت پردازش در فرکانس پایه و TDP با یکدیگر برابر درنظر گرفته می‌شوند.
در سال‌های گذشته، تولیدکنندگان برای تمامی پردازنده‌های خود عملکرد در یک فرکانس پایه را به‌ازای مصرف توانی مشخص تضمین می‌کنند که همان TDP است. به‌عنوان مثال، درباره‌ی پردازنده Intel Core i7-8700 65W، اینتل فقط زمانی‌که پردازنده در فرکانس پایه ۳/۲ گیگاهرتز کار ‌کند، توان مصرفی ۶۵ وات یا کمتر را تضمین می‌کند و هیچ تضمینی درباره‌ی عملکرد این پردازنده در فرکانس‌های بالاتر از ۳/۲ گیگاهرتزو توان مصرفی بیشتر از ۶۵ وات ندارد.
اینتل در پردازنده‌های خود علاوه‌بر فرکانس پایه، فرکانس پردازش در حالت توربو بوست را نیز معرفی می‌کنند. برای نمونه، هر هسته‌ی پردازنده Core i7-8700 علاوه‌بر پردازش در فرکانس پایه‌ی ۳/۲ گیگاهرتز، در حالت توربوی تک‌هسته‌ای قدرت پردازش در فرکانس ۴/۷ گیگاهرتزی و در حالتی که تمامی هسته‌ها درحالت توربو فعال باشند، قدرت پردازش در فرکانس ۴/۳ گیگاهرتز نیز دارند. این پردازنده مشخصا برای پردازش در فرکانس توربو، درمقایسه‌با فرکانس پایه، احتیاج به مصرف انرژی بسیار بیشتری از TDP محاسبه‌شده برای آن دارد؛ بنابراین، گرمای بسیار بیشتری نیز تولید می‌کند. ازاین‌رو، سیستم خنک‌کننده و منبع تغذیه (پاور) ۶۵واتی به‌کاررفته در این پردازنده برای خنک‌کاری و تأمین انرژی پردازنده دیگر در حالت توربو مناسب نخواهند بود و برای امکان پردازش مداوم در حالت توربو به خنک‌کننده‌ و نیز پاور قوی‌تر نیاز است.
مقالات مرتبط:
سیستم‌های خنک‌کننده مرجع اینتل و AMD؛ کدام بهتر است؟
با دانستن اینکه مثلاً توان طراحی حرارتی پردازنده i7-8700K معادل ۹۵ وات است، باید به‌دنبال خنک‌کننده‌ی مناسبی باشید که امکان دفع این میزان گرما را داشته باشد و منبع تغذیه‌ی مناسبی تهیه کنید که قادر به تأمین انرژی کافی برای تداوم روند تغذیه اجزا باشد. باید توجه داشته باشید که یک پردازنده‌ی اورکلاک‌شده میزان حرارت بسیار بیشتری تولید می‌کند و نیاز به خنک‌کننده‌ی مناسب‌تر و گاهی خنک‌کننده‌ای آبی خواهید داشت. بنابراین دانستن عدد TDP پردازنده در هنگام خرید، سبب می‌شود که سیستم خنک‌کننده و تجهیزات تأمین توان مناسب آن را نیز به‌راحتی شناسایی کرده و خریداری کنید و اگر در مورد منابع سیستم خود محدودیت دارید، پردازنده‌ای با TDP کمتر تهیه کنید.
حافظه‌ی کش
مقالات مرتبط:
حافظه‌ی کش L1, L2 و L3 چیست و چه تأثیری در عملکرد پردازنده دارد؟
حافظه کش یکپارچه با پردازنده، حافظه‌ای بسیار سریع است که دسترسی تراشه به داده‌ها و دستورالعمل‌ها را با قرارگرفتن میان پردازنده و رم تسریع می‌کند. سه نوع حافظه‌ی کش هسته‌های پردازنده را همراهی می‌کند. کش سطح ۱ (L1) سریع‌ترین و در عین حال کم‌حجم‌ترین قطعه‌ی حافظه‌ی کش است. کش سطح ۲ (L2) کمی حجیم‌تر اما کندتر است و بالاخره کش سطح ۳ (L3) ظرفیت نسبتاً زیادی داشته، اما سرعت کمتری نسبت به حافظه‌های کش دیگر دارد. زمانی‌که پردازنده در پی خواندن داده یا دستورالعمل معینی است، ابتدا محتوای حافظه‌ی کش را به ترتیب از کش سطح ۱ تا ۳ وارسی می‌کند. اگر داده‌های مورد نظر در حافظه‌ی کش موجود باشد (Cache Hit)، در سریع‌ترین زمان ممکن در اختیار هسته قرار می‌گیرد. اما زمانی‌که داده‌های درخواست‌شده از قبل در حافظه‌ی کش بارگذاری نشده باشد (Cache Miss)، پردازنده مجبور است به‌سراغ رم سیستم برود که بار‌ها کندتر از حافظه کش است. رجوع حافظه به رم باعث کندشدن روند پردازش و بارگذاری داده‌ها می‌شود. بهره‌مندی از ظرفیت متناسب حافظه کش اگرچه برای یک پردازنده راهگشا است؛ اما نمی‌توان مقدار بیشتر کش را با افزایش سطح عملکرد پردازنده برابر نهاد و در این میان عوامل دیگری نیز دخیل است. بسیاری از پردازنده‌های مدرن امروزی پاسخ بیش از ۹۰٪ درصد از درخواست‌های خود را از اولین یا دومین سطح کش می‌گیرند و کمتر نیاز به مراجعه به حافظه‌‌های سطوح بعدی پیدا می‌کنند.
IPC پردازنده
اگر دو پردازنده با سرعت کلاک یکسان و تعداد هسته‌ها و رشته‌های همانندی از شرکت‌های مختلف داشته باشیم، یا این دو پردازنده را یک تراشه‌ساز با معماری متفاوتی تولید کرده باشد، این دو پردازنده در هر سیکل کلاک تعداد دستورالعمل‌های مختلفی را اجرا کرده و لذا IPC متفاوتی دارند. IPC پردازنده بستگی زیادی به معماری آن دارد. تراشه‌هایی که متعلق به نسل‌های جدیدتر محصولات یک شرکت هستند، در مقایسه با محصولات قدیمی‌تر در بخش IPC ارتقای محسوسی یافته‌اند. برای مثال پردازنده‌های نسل سوم رایزن با معماری Zen 2 در مقایسه با نسل دوم Zen+ به میزان ۱۵ درصد IPC بهتری دارند. IPC چیزی نیست که بتوان آن را در برگه مشخصات یک پردازنده یافت و عموماً سازندگان از ذکر آن اجتناب می‌کنند. این پارامتر معمولاً از طریق آزمایش‌ها و بنچمارک‌ها اندازه‌گیری می‌شود؛ پس برای دانستن IPC یک پردازنده بهتر است به بررسی‌های سایت‌های معتبر فناوری مراجعه کنید. IPC بالاتر همراه‌با سرعت کلاک و تعداد هسته‌های بیشتر، توان عملیاتی یک پردازنده را مشخص می‌کند.
فناوری ساخت
مقالات مرتبط:
فناوری‌های ساخت تراشه چگونه نام‌گذاری و تعریف می‌شود؟
حرکت به‌سمت اتم‌ها؛ رقابت تراشه‌سازان برای کاهش هرچه‌بیشتر ابعاد
فناوری ساخت یا لیتوگرافی به مفهوم روش ساخت تراشه در کارخانه‌های ریخته‌گر و میزان ظرافت و تراکم اجزای داخلی یک تراشه نظیر ترانزیستورها است. بعد معینی از ترانزیستور با اندازه‌ی مشخص مبنای نام‌گذاری فناوری ساخت تراشه‌ها است. فناری ساخت که به‌صورت عددی با واحد نانومتر بیان می‌شود (برای مثال ۱۴ نانومتری یا ۷ نانومتری)، هرچه کوچکتر باشد، به ظرافت بیشتر ترانزیستورها و افزایش تعداد و تراکم آن‌ها در واحد سطح معنا می‌شود. افزایش تعداد ترانزیستورها در واحد سطح، تراشه‌ای با سطح مقطع کوچکتر و در عین حال با منابع سخت‌افزاری بیشتر برای داشتن هسته‌ها و اجزای غنی‌تر و توان عملیاتی بالاتر به بار می‌آورد و از سویی از میزان مصرف تراشه می‌کاهد. البته با فشرده شدن فناوری‌های ساخت، محدودیت‌هایی در ولتاژ اعمال‌شده به تراشه و بیشینه‌ی فرکانس به وقوع می‌پیوندد. اینتل تراشه‌هایی با فناوری ساخت ۱۰ نانومتری را پس از مدت‌ها تأخیر و ناکامی‌های پی‌در‌پی سرانجام در ۲۰۱۹ روانه‌ی بازار می‌کند و همچنان در حال تولید تراشه با فناوری ساخت ۱۴ نانومتری است که به اندازه‌ی کافی بالغ شده و امکان افزایش سرعت کلاک را تا سطح ۵ گیگاهرتز می‌دهد، اما این ارتقای سرعت کلاک به بهای افزایش جدی توان طراحی حرارتی پردازنده ممکن خواهد بود. از دیگر سو، AMD پردازنده‌های سری ۳۰۰۰ رایزن را با فناوری ساخت نوپای ۷ نانومتری و با تعداد هسته‌ها و رشته‌های پردازشی درخورتوجه روانه‌ی بازار کرده است که روی کاغذ سرعت کلاک آن‌ها به ۴/۶ گیگاهرتز نیز می‌رسد. توان طراحی حرارتی تراشه‌های ۷ نانومتری AMD بین ۶۵ تا ۱۰۵ وات بوده که حاکی از کاهش میزان مصرف این پردازنده‌ها در مقایسه با مدل‌های هم‌رده‌ی اینتل است. البته گزارشاتی پبرامون محدودیت در اورکلاک و ناکامی این پردازنده‌ها در رسیدن به سقف فرکانس تعریف‌شده وجود دارد که ممکن است برآمده از محدودیت‌های فناوری ساخت فشرده‌تر باشد.
پردازنده‌های اینتل یا AMD؟
دو شرکت اینتل و AMD که مقر اصلی هر دو در آمریکا است، در حوزه‌ی ساخت پردازنده‌های دسکتاپ نقش اصلی را دارند. تا سال ۲۰۱۷ پردازنده‌های AMD تنها یک انتخاب جایگزین به شمار می‌رفت" اما سرانجام پس از یک دهه، با از راه رسیدن معماری Zen و عرضه‌ی تراشه‌های رایزن و تردریپر، شکاف میان سطح عملکرد محصولات AMD و اینتل تقریبا از میان رفت. در بارهای کاری که هسته‌های زیادی را وارد فرایند پردازش می‌کنند، آخرین پردازنده‌های رایزن از سری ۳۰۰۰ به خوبی از رقیب پیشی گرفته‌اند؛ به‌ویژه اگر وصله‌های امنیتی را که در خلال سال گذشته برای این پردازنده‌ها منتشر شده نیز در شمار آوریم. بعضی هواداران اعتقاد و باور عجیبی به محصولات یک برند خاص نشان می‌دهند؛ اما اگر دل در گروی یک نشان تجاری خاص در عرصه‌ی ساخت پردازنده ندارید، اکنون گزینه‌های قدرتمند و در عین حال مقرون‌به‌صرفه ای از هر دو برند در بازار وجود دارد و رقابتی پایاپای میان دو رقیب دیرینه در جریان است. AMD، در زمان نگارش این مقاله، با پردازنده‌های سری ۳۰۰۰ رایزن و سری ۲۰۰۰ تردریپر عرض اندام می‌کند و اینتل با پردازنده‌های ۱۴ نانومتری خانواده‌ی کافی لیک و پردازنده‌های ۱۰ نانومتری جدید خود، که فعلا محدود به نسخه‌های موبایل است، در بازار حضوری مستحکم دارد. اینتل همچنان در عرصه‌ی گیمینگ با رزولوشن 1080p حکمرانی می‌کند و این برای افرادی که خواهان استخراج بیشترین فریم ممکن در هر ثانیه روی نمایشگری با نرخ تازه‌سازی بالا هستند، نویدبخش است. با وجود این AMD با عرضه‌ی پردازنده‌های ۷ نانومتری Zen 2 تلاش کرده که از شکاف عملکرد پردازنده‌های خود در این بخش بکاهد و البته موفق نیز بوده است. AMD با ارائه‌ی هسته‌ها و رشته‌های پردازشی بیشتر در آخرین نسل پردازنده‌های رایزن خود، آن‌ها را در اجرای چندوظیفگی و کارهای پیچیده‌ای همچون ویرایش ویدئو و ساخت و رندرینگ انیمیشن به‌خوبی تقویت کرده است.
در بازار چه می‌گذرد؟
بازاری که زمانی تقریباً به‌طور کامل در قبضه‌ی اینتل بود، آرام آرام با عرضه‌ی آخرین پردازنده‌های AMD از خانواده رایزن، تردریپر و اپیک، به سمت محصولات این شرکت می‌گراید و AMD سهم بیشتری از این بازار به چنگ می‌آورد. AMD فناوری ساخت ۷ نانومتری خود را همراه‌با معماری Zen به خوبی توسعه داده و به‌دنبال شیوه‌هایی برای افزایش بیشتر تراکم تراشه و ارتقای آخرین فناوری ساخت خود است. قرار است این شرکت نسل‌های بعدی معماری Zen 3 و در پی آن Zen 4 را در سال‌های پیش رو با پیشرفت‌های جدی به بازار بفرستد. در سوی دیگر، اینتل به‌تازگی از بندهای فناوری ساخت قدیمی و بالغ ۱۴ نانومتری جسته و توسعه‌ی پردازنده‌هایی با فناوری ساخت ۱۰ نانومتری را در برنامه‌ی کار خود قرار داده است. پردازنده‌های آیس‌ لیک اولین پردازنده‌های ۱۰ نانومتری معرفی‌شده‌ی اینتل هستند. البته اینتل هنوز از فناوری ۱۴ نانومتری خود دست نکشیده و قصد دارد پردازنده‌های نسل دهم کامت لیک اس را با نسخه‌ی ارتقا یافته از این فناوری و تعداد هسته‌ها و رشته‌های پردازشی بیشتر نسبت به محصولات کافی لیک ریفرش به بازار سخت‌افزار بفرستد. شاید این پردازنده‌ها چندان مورد استقبال هوادارانی که در انتظار فناوری‌های فشرده‌تر و کم‌مصرف‌تر هستند قرار نگیرد. معرفی سوکت جدید LGA 1200 برای پشتیبانی از این پردازنده‌ها و نیاز کاربران به تعویض مادربرد، به این شرایط دامن خواهد زد.
cpus
آشنایی با نسل‌های مختلف پردازنده‌ها
مقالات مرتبط:
تاریخچه پردازنده‌های AMD (قسمت اول)
تاریخچه پردازنده‌های اینتل (قسمت اول)
همه ساله اینتل و AMD صف‌آرایی محصولات خود را با معماری‌های جدید و ارتقایافته به‌روزرسانی می‌کنند. آخرین نسل پردازنده‌های دسکتاپ اینتل، در زمان نگارش این مقاله، که در واقع نسل نهم محصولات این شرکت به شمار می‌رود، کافی لیک رفرش نام دارد. معروف‌ترین پردازنده‌های رده‌بالای نسل نهم اینتل سری Core i7-9700 و سری Core i9-9900 هستند. از سوی دیگر، آخرین تراشه‌های عرضه‌شده AMD پردازنده‌های نسل سوم یا سری ۳۰۰۰ رایزن است که در حال حاضر ۶ مدل را (صرف‌نظر از ۲ مدل APU) در بر می‌گیرد. پرچم‌دار فعلی این سری Ryzen 9 3900X با ۱۲ هسته و ۲۴ رشته‌ی پردازشی است.
نسل هر پردازنده از روی نام مدل آن شناخته می‌شود. مثلاً پردازنده‌های اینتل با پیش شماره مدل ۹ از نسل نهم محصولات این شرکت بوده و پردازنده‌ای با پیش شماره ۳، یکی از محصولات نسل سوم رایزن AMD است.
Ryzen 7 3700X>>>>متعلق به نسل سوم پردازنده‌های رایزن AMD
Core i7-9700K>>>>متعلق به نسل نهم پردازنده‌های اینتل
خرید نسل‌های قدیمی‌تر پردازنده‌های یک برند منطقی نیست، مگر آنکه از نظر ارتقای مادربرد محدودیت داشته باشید
باید توجه داشت که هر دو تراشه‌ساز تمایل دارند، معماری کنونی خود را تا حداکثر قدرت تراشه‌ی ممکن تداوم دهند. بنابراین دیده می‌شود که مثلاً همچنان پردازنده‌هایی از خانواده‌ی اسکای لیک (نسل هفتم) اینتل با بیشترین توان عملیاتی ممکن (شامل تعداد هسته‌ها، سرعت کلاک و دیگر پارامترها) از سری Core X اینتل در حال ورود به بازار هستند؛ درحالی‌که تولید تراشه‌های مصارف عام این نسل مدت‌ها پیش متوقف شده است. از سویی نسل دوم تراشه‌های تردریپر AMD ماه‌ها پس از پردازنده‌های سری ۲۰۰۰ رایزن عرضه شد و احتمالا همین روند در مورد تراشه‌های نسل سوم تردریپر نیز تداوم می‌یابد.
اگرچه همچنان می‌توان پردازنده‌هایی از نسل‌های قبلی محصولات اینتل را تهیه کرد، انتخاب و خرید چنین تراشه‌هایی توصیه نمی‌شود؛ مگر آنکه کاربر به واسطه‌ی عدم امکان ارتقای مادربرد، نتواند از آخرین نسل پردازنده‌های این تراشه‌ساز بهره‌مند شود. در شرایط یادشده کاربران عموماً به‌سراغ بهترین تراشه‌ای می‌روند که سوکت مادربرد کنونی آن‌ها از آن پشتیبانی می‌کند. معمولاً خرید یک مدل پردازنده‌ی رده‌بالا از نسل قبل، صرفه‌ی اقتصادی چندانی نیز برای کاربران ندارد؛ چرا که شرکت‌ها قیمت پردازنده‌های نسل جدید خود را در رده‌های مشابه پردازنده‌های نسل قبل تعیین می‌کنند. با پیشرفت سریع فناوری‌ها، خرید تراشه‌ی دسکتاپی که مربوط به یک نسل قبل یا قدیمی‌تر باشد، به‌مثابه‌ی خرید یک تکنولوژی منسوخ یا در حال مرگ است. خرید یک پردازنده i7-8700K در حالی که قیمتی کمابیش مشابه i7-9700K با تکنولوژی بالاتر (البته سوای هایپرتردینگ) دارد، منطقی نخواهد بود. لازم به ذکر است که هر دو پردازنده برد‌های مجهز به سوکت LGA 1151 و تراشه‌های مادربرد سری ۳۰۰ سازگاری دارند. البته سرعت جایگزینی سوکت‌ها در نقشه‌ی راه اینتل چنان بالا است که عموماً حتی برای یک نسل ارتقا، باید مادربرد را نیز تعویض کرد.
Core i9
مقالات مرتبط:
بررسی پردازنده‌های نسل سوم رایزن AMD‌ از دید نشریات معتبر جهان
ماجرا در جبهه AMD کمی متفاوت است. قیمت پردازنده‌های نسل دوم رایزن که محصولاتی بسیار کارا و قدرتمند هستند، پس از عرضه‌ی تراشه‌های ۷ نانومتری نسل سوم کاهش درخورتوجهی را تجربه کردند. بنابراین اگرچه با همان مادربرد‌های قبلی با سوکت AM4 و تراشه‌های سری ۳۰۰ و ۴۰۰ امکان کوچ به نسل جدید پردازنده‌های رایزن وجود دارد، خرید یک پردازنده قدرتمند نسل دومی نیز گزینه‌ای است که نمی‌توان با قیمت‌های فعلی به‌راحتی از آن صرف‌نظر کرد. با این حال همچنان خرید پردازنده‌های نسل اول رایزن و قدیمی‌تر از آن، با وجود محصولات قدرتمند و خوش‌قیمت نسل دوم و سوم رایزن و تردریپر توصیه نمی‌شود.
انواع پردازنده‌های اینتل و AMD

.در این مقاله به بررسی جامع نکات و مواردی که هنگام خرید کارت گرافیک باید در نظر گرفته شود، خواهیم پرداخت و بهترین کارت‌های گرافیک بازار را برای رده‌های کاربری مختلف به مخاطبان گرامی زومیت معرفی خواهیم کرد.
مقالات مرتبط:
راهنمای خرید CPU و پردازنده کامپیوتر
اگر در پی اسمبل یک سیستم گیمینگ هستید، انتخاب یک پردازنده‌ی گرافیکی مناسب یا همان کارت گرافیک حتی در مقایسه با پردازنده‌ی اصلی سیستم اهمیت بیشتری دارد. متاسفانه فرایند انتخاب گزینه‌ی مناسب در این بازار کمی پیچیده است و باید نکات فنی و تخصصی زیادی را در نظر گرفت. در ضمن علاوه بر مشخصات فنی و توان عملیاتی یک کارت گرافیک، پارامتر‌های دیگری نظیر نوع نمایشگر، فضای داخلی کیس، استانداردهای ابعادی مادربرد و همچنین سطح تنظیمات گرافیکی مورد نظر در بازی‌ها مواردی است که در هنگام خرید باید در نظر گرفته شود. گرانی سخت‌افزار و کمیاب بودن برخی از قطعات در بازار ایران نیز به این شرایط دامن می زند و باید کارت گرافیک خود را طوری انتخاب کرد که نه بیشتر از بودجه‌ی لازم هزینه کنیم و نه کارت گرافیک ضعیف‌تری نسبت به نیاز واقعی خود تهیه کنیم.
ما در این مقاله سعی خواهیم کرد تمام نکاتی را که پیرامون خرید یک کارت گرافیک ضروری به نظر می‌رسد پوشش دهیم و پس از آن بهترین کارت گرافیک موجود در بازار را برای هر رده‌ی کاربری و با بودجه‌های مختلف معرفی خواهیم کرد. در انتها نیز فهرستی از رتبه‌بندی تمامی کارت‌های گرافیک گیمینگ بازار را ارائه خواهیم کرد.
gpus
پیش از این در زومیت در مقالاتی جداگانه به معرفی جامع محصولات:
•  کارت گرافیک میان‌رده‌ی Geforce RTX 2060
• کارت گرافیک رده بالای AMD Radeon VII
• کارت میان‌رده‌ی GTX 1660 Ti
• کارت‌های گرافیک جدید سری Super انویدیا
• کارت گرافیک پرچم‌دار RTX 2080 Super
پرداختیم. خوانندگان گرامی زومیت می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آخرین کارت‌های گرافیک موجود در بازار سخت‌افزار به این مقالات رجوع کنند.
رده بندی انواع کارت گرافیک براساس سطح عملکرد
در وهله‌ی اول بهتر است با انواع دسته‌بندی کارت‌های گرافیک موجود در بازار سخت‌افزار آشنا شویم. این دسته از اجزای کامپیوتر را می‌توان از نظر سطح عملکرد به پنج گروه تقسیم کرد که در ادامه به بررسی مشخصات هر یک از این گروه‌ها می‌پردازیم.
۱. رده‌پایین
 این کارت‌ها بسیار ارزان‌قیمت بوده و برچسب قیمتی تا ۱۰۰ دلار دارند. البته چنین کارت‌هایی به هیچ عنوان برای اجرای بازی توصیه نمی‌شود. تنها در مواردی که پردازنده اصلی شما فاقد واحد مجتمع گرافیکی است، برای بارگذاری سیستم‌عامل و انجام کارهای روزانه مانند تماشای فیلم، مرور اینترنت، امور اداری و ویرایش ساده‌ی عکس می‌توان از این کارت‌های گرافیک استفاده کرد. دو کارت گرافیک GTX 1030 انویدیا و AMD RX 550 نمونه‌هایی از این محصولات گرافیکی ابتدایی است.
۲. اقتصادی
Nvidia Geforce GTX 1050
این کارت‌های گرافیک که عموماً محدوده‌ی قیمتی از ۱۰۰ تا ۲۰۰ دلار دارند، مناسب افرادی است که با بودجه کم است که قصد اجرای بازی روی کامپیوترهای دسکتاپ خود را دارند. این محصولات را می‌توان گزینه‌های مناسبی برای اجرای بازی در رزولوشن 1080p با تنظیمات گرافیکی پایین تا متوسط دانست. نوع تنظیمات گرافیکی بستگی به‌عنوان گیم و سنگینی محتوای گرافیکی آن دارد. کارت‌های GTX 1050 و GTX 1650 انویدیا و کارت‌ AMD RX 570 در این رده قرار می‌گیرند.
۳. میان‌رده
کارت‌های گرافیک میان‌رده محدوده‌ی قیمتی ۲۰۰ تا ۴۰۰ دلار دارند. این محصولات بهترین گزینه برای اجرای بازی در رزولوشن 1080p با تنظیمات گرافیکی متوسط به بالا هستند و البته از کار با هدست‌های واقعیت مجازی نیز پشتیبانی می‌کنند. RX 580 و RX 590 ساخت AMD و GTX 1050 Ti ،GTX 1060 ،GTX 1660 و GTX 1660 Ti و همچنین RTX 2060 انویدیا جزو کارت‌های گرافیک میان‌رده از دو سازنده‌ی اصلی تراشه‌های گرافیکی هستند.
۴. رده‌بالا
AMD رادئون RX 5700 XT
این کارت‌های گرافیک با محدوده‌ی قیمتی ۳۵۰ تا ۸۰۰ دلار برای انجام بازی در رزولوشن 1440p با حداکثر تنظیمات گرافیکی یا 4K با جزئیات بالا و نمایشگری با نرخ بالای تازه‌سازی مناسب هستند. RTX 2080 ،RTX 2070 ،GTX 1080 Ti ،GTX 1080 ،GTX 1070 Ti و مدل‌های جدید سری Super انویدیا و کارت‌های گرافیک Vega 64 و Radeon VII و همچنین سری تازه معرفی شده‌ی RX 5700 در این رده‌بندی جای می‌گیرند.
۵. حرفه‌ای
این دسته از کارت‌های گرافیک بهترین گزینه‌های در دسترس برای اجرای بازی در رزولوشن 4K هستند و قیمت بسیار بالایی (بیشتر از ۱۰۰۰ دلار) دارند. همچنین برای اجرای بازی در رزولوشن‌های کمتر با اعمال قابلیت‌های افزوده‌ای مانند رهگیری پرتو و DLSS به خوبی می‌توان روی آن‌ها حساب باز کرد. انویدیا یکه‌تاز این بخش از بازار است و در حال حاضر محصولی از AMD در این رده قرار نمی‌گیرد. انویدیا RTX 2080 Ti و Titan RTX در این رده قرار می‌گیرند.
طراحان امور سه‌بعدی، ویرایشگران ویدئوهایی با رزولوشن بالا، تولیدکنندگان محتوای تصویری و انیمیشن‌سازان حرفه‌ای اگرچه می‌توانند برای امور حرفه‌ای خود محصولی از این رده (حرفه‌ای) انتخاب کنند، اما گزینه‌ی تخصصی‌تری هم در پیش روی خود دارند و آن محصولات سری Quadro انویدیا و Radeon Pro شرکت AMD است. این دسته از کارت‌های گرافیک محدوده‌ی قیمت بسیار بالایی دارند؛ بااین‌ حال در کالبدشکافی آن‌ها منابع سخت‌افزاری چندان قدرتمندتری نسبت به انواع رده‌بالای تراشه‌سازان آمریکایی دیده نمی‌شود. طراحی، مشخصات، پیکربندی و معماری مشابه محصولات گیمینگ در این محصولات نیز یافت می‌شود. اما چند تفاوت اساسی در این میان وجود دارد. کارت‌های Quadro و Radeon Pro درایورهای اعتبارسنجی شده‌ی خاص خود را دارند. به این معنی که این کارت‌ها برای انطباق با نرم‌افزارهای گرافیکی حرفه‌ای و ارائه‌ی سطح عملکرد بالاتر در محیط‌های تولید محتوا و طراحی آزموده و صلاحیت‌سنجی شده‌اند و در کارهای حرفه‌ای کمتر دچار اشکال می‌شوند. همچنین این کارت‌های گرافیگ مجهز به حافظه‌های ECC برای افزایش دقت و اصلاح خطا در ساختار خود هستند. گاه آن‌ها در مقایسه با انواع گیمینگ رده‌بالا با سرعت‌های کلاک کمتری کار می‌کنند و بدین ترتیب اامات مصرف توان کمتری داشته و منابع دفع حرارت سنگینی طلب نمی‌کنند.
radeon pro
افراد خلاقی که شیفته‌ی کار در محیط‌های گرافیکی و طراحی سه‌بعدی هستند، چندان به قابلیت‌های کارت گرافیک در کاربری‌های گیمینگ اهمیت نمی‌دهند و بیشتر به‌دنبال قابل اتکابودن قطعات سخت‌افزاری خود در محیط‌های نرم‌افزاری مرتبط هستند. آن‌ها عموماً به‌دنبال محصولی حرفه‌ای از سبد محصولات Quadro و Radeon Pro می‌روند. بنابراین مناسب‌ترین گزینه برای سیستم‌های ورک‌استیشن این رده از محصولات انویدیا یا AMD است. 
AMD و انویدیا، سلاطین دنیای پردازنده‌های گرافیکی
مقالات مرتبط:
هرآنچه درباره‌ی کارت‌های گرافیک Xe اینتل می‌دانیم
نظرسنجی جدید استیم از رشد AMD و انویدیا و سقوط اینتل خبر می‌دهد
اگرچه در بازار سخت‌افزار صدها مدل کارت گرافیک از ده‌ها تولیدکننده‌ی بزرگ قطعات رایانه می‌توان یافت، اما تنها دو شرکت بزرگ و اصلی یعنی AMD و انویدیا هستند که اصلی‌ترین جزء این کارت‌های گرافیک را تولید می‌کنند. این جزء اصلی همان تراشه‌ی پردازنده گرافیکی است که عامل تقویت و توان عملیاتی چشمگیر کارت‌های گرافیک امروزی است. البته اینتل به‌تازگی تمایل خود را برای ورود به بازار کار‌ت‌های گرافیک ابراز داشته است که تا عرضه‌ی رسمی آن‌ها در اواخر سال ۲۰۲۰ راه نسبتاً درازی در پیش داریم.
در بازار سخت‌افزار AMD با پردازنده‌های رقابتی رده‌بالا، میان‌رده و اقتصادی خود حضور فعالی دارد. همان‌طور که در بخش پیشین این مقاله گفته شد، بازار پردازنده‌های گرافیکی حرفه‌ای در حال حاضر در دست انویدیا است. انویدیا در بخش کارت‌های گرافیک حرفه‌ای و البته گران‌قیمت، حکم‌رانی بلامنازعی دارد و فعلاً بی‌رقیب است. در واقع در این بخش از بازار هیچ یک از تولیدات فعلی AMD توان رویارویی مستقیم با محصولات فناورانه‌ی انویدیا را ندارند. کسانی که بودجه‌ی کافی برای خرید یک کارت حرفه‌ای انویدیا نظیر RTX 2080 Ti دارند، به‌طور قاطع می‌دانند محصول قدرتمندی که در اختیار دارند، مدت‌ها است هیچ رقیبی در بازار سخت‌افزار ندارد. رده‌بالاترین کارت گرافیک حال حاضر AMD با نام Radeon VII در رقابت با محصول RTX 2070 انویدیا است و کارت‌های سری RX 5700 مبتنی بر تراشه‌ی گرافیکی ناوی، به رقابت با محصولات به‌تازگی معرفی شده‌ی RTX Super (شامل مدل‌های RTX 2060 Super و RTX 2070 Super) می‌پردازند. سطوح عملکرد آن‌ها در آوردگاه پردازنده‌های گرافیکی رده‌بالا، تفاوت فاحشی ندارد.
rtx 2080 super
انویدیا در بخش کارت‌های گرافیک حرفه‌ای بی‌رقیب است
البته باید این خبر خوشایند را به هواداران AMD بدهیم که مدیرعامل تیم قرمز، لیزا سو به‌تازگی گفته است این شرکت در حال کار روی پردازنده‌های گرافیکی ناوی رده بالاتری است و محصولات قدرتمندتری با فناوری ساخت ارتقایافته ۷ نانومتری در فصول بعدی روانه‌ی بازار سخت‌افزار خواهند شد. به هر روی قطعاً AMD با عرضه‌ی پردازنده‌های گرافیکی جدید بازار کارت‌های گرافیک رده بالا و حرفه‌ای انویدیا را بیش از گذشته هدف قرار خواهد داد و تلاش خواهد کرد سهم بیشتری از این بخش را از‌ آن خود کند.
مقالات مرتبط:
نگاهی جامع به معماری RDNA و کارت‌های گرافیک AMD Navi
آشنایی با فناوری‌های G-Sync و FreeSync
بنابر آنچه گفته شد به‌زودی شاهد سبد محصولات متنوع ناوی AMD مبتنی بر معماری RDNA خواهیم بود که در بخش‌های مختلف بازار و سطوح عملکرد متفاوت نمایندگانی دارد. در این راستا کارت‌های مصارف عام ناوی جایگزین قطعات سال‌خورده‌ی پُلاریس (Polaris) خواهد شد و بخش رده‌بالا را قطعات کنونی سری RX 5700 در دست خواهند داشت و سرانجام محصولات حرفه‌ای AMD با قدرت و کارایی بسیار بالاتری به مصاف محصولات مشابه انویدیا خواهند رفت. در این شرایط رقابت پذیری AMD در حوزه‌ی کارت‌های گرافیک حرفه‌ای نیز افزایش خواهد یافت. می‌توان انتظار داشت انویدیا به‌زودی رقابت با هماورد دیرینه را در بخش‌هایی از بازار آغاز کند که سال‌ها است یکه‌تاز آن میادین بوده است.
rx 5700
در چنین بازاری اگر به‌دنبال محصولات یک شرکت خاص نیستید، یکی از بهترین استدلال‌هایی که می‌توان برای خرید محصولات یک شرکت و کنار گذاشتن محصولات برند دیگر داشت، نوع نمایشگر و فناوری‌های همگام‌ساز تصویری است که مانیتور شما از آن پشتیبانی می‌کند. در حال حاضر دو فناوری فری‌سینک (Freesync) و جی‌سینک (G-Sync) در مانیتور‌های گیمینگ مختلف یافت می‌شود که از سوی دو شرکت AMD و انویدیا توسعه یافته است. وظیفه‌ی هر دوی این فناوری‌ها ایجاد هماهنگی و تطبیق تصویر میان نرخ فریم خروجی کارت گرافیک در هر ثانیه و نرخ تازه‌سازی تصویر نمایشگر است تا بدین ترتیب از پدیده‌ای با نام بریدگی تصویر جلوگیری شود.
برای نمایشگرهای مجهز به فناوری همگام‌سازی Freesync، باید به سراغ یکی از کارت‌های گرافیک AMD رفت و در طرف دیگر کاربران مانیتورهای مجهز به فناوری گران‌قیمت G-Sync چاره‌ای جز استفاده از محصولات انویدیا را نخواند داشت. یاد‌آوری می‌شود که انویدیا در حال حاضر برخی از مانیتور‌های فری سینک را برای اجرای G-Sync خود صلاحیت‌سنجی کرده است. چنین مانیتورهایی با برچسب G-Sync Compatible در بازار یافت می‌شوند و با یک کارت گرافیک مناسب سری ۱۰ یا ۲۰ انویدیا امکان بهره‌مندی آن‌ها از قابلیت‌های همگام‌سازی G-Sync وجود دارد.
برای نمایشگر‌های فری‌سینک، کارت گرافیک AMD و برای نمونه‌هایی با قابلیت G-Sync خرید کارت‌های گرافیک انویدیا پیشنهاد می‌شود
مشخصه‌های اصلی کارت گرافیک
برای خرید مناسب‌تر کارت گرافیک، لازم است با این دسته از قطعات کامپیوتری و مشخصه‌های آن‌ها بیشتر آشنا شویم. در ادامه برخی از مهم‌ترین مشخصات فنی کارت‌های گرافیک عنوان شده است تا با آشنایی با آن‌ها قادر به انتخاب نمونه‌ی ایده‌آل مطابق با نیاز‌های خود باشید.
حافظه‌ی گرافیکی
حافظه‌ی گرافیکی و مشخصه‌های آن موردی بسیار مهم و تأثیرگذار در خرید کارت گرافیک جدید است. حافظه‌ی گرافیکی مشخصه‌های متعددی دارد که در ادامه به بررسی مهم‌ترین آن‌ها خواهیم پرداخت.
مقالات مرتبط:
بررسی جامع استانداردهای حافظه‌ GDDR و HBM؛ تفاوت‌ها و ویژگی‌ها
نوع و سرعت حافظه: کارت‌های گرافیک امروزی به انواع مختلفی از تراشه‌های حافظه مجهز هستند که سرعت و پهنای باند متفاوتی را ارائه می‌دهند. بیشتر کارت‌های فعلی به حافظه‌های GDDR5 مجهز هستند که حافظه‌ای با حداکثر سرعت ۸ گیگابیت‌برثانیه است. تراشه‌های حافظه‌ی GDDR5 با ظرفیت‌های ۴ و ۸ گیگابیتی و ولتاژ کاری ۱.۳۵ تا ۱.۵ ولت در کارت‌های گرافیک مختلف یافت می‌شوند.
حافظه‌ی گرافیکی GDDR5X که نسخه‌ی بهبود یافته حافظه‌ی GDDR5 است، سرعت بسیار بیشتری نسبت به نسخه‌ی پایه داشته و نرخ انتقال داده‌ی آن حداکثر ۱۴ گیگابیت‌برثانیه است. تراشه‌های حافظه‌ی GDDR5X با ولتاژ کاری ۱.۳۵ ولت توان مصرفی کمتری نسبت به GDDR5 داشته و در ظرفیت‌های ۴، ۶، ۸ و ۱۶ گیگابیتی در برخی کارت‌های گرافیکی رده‌بالا دسترس است.
gddr6
نوع جدیدتر حافظه‌های گرافیکی GDDR6 است که سال گذشته استفاده از آن‌ در کارت‌های گرافیک رواج یافت. اولین مدل‌هایی که به این حافظه‌ی گرافیکی مجهز شدند، کارت‌های سری GeForce RTX انویدیا با معماری جدید تورینگ بود. این حافظه‌ها به تدریج به کارت‌های گرافیک جدید خانواده GTX و آخرین کارهای رادئون AMD راه خود را باز کرد. سرعت حافظه‌های GDDR6 حداکثر ۱۶ گیگابیت‌برثانیه است. اما به جز کارت گرافیک پرچم‌دار GeForce RTX 2080 Super در دیگر کارت‌ها سرعت این تراشه‌ها روی عدد ۱۴ گیگابیت‌برثانیه تنظیم شده است.
نوع دیگری از حافظه‌های گرافیکی، حافظه‌های پهن‌باند یا HBM است. HBM حافظه‌ای غیر صفحه‌ای با ساختار سه‌بعدی است. برای ساخت این نوع حافظه چند تراشه‌ی حافظه یکی پس از دیگری با روش‌های خاص لحیم کاری روی هم انباشته شده و یک توده‌ی حافظه را تشکیل می‌دهد. گاه تا چندین توده از این نوع در اطراف پردازنده گرافیکی گردآوری می‌شود. اگرچه هر یک از توده‌ها به‌طور مستقل امکان کار دارد، اما میان عملکرد توده‌های مختلف و پردازنده گرافیکی هماهنگی و ارتباط تنگاتنگی وجود دارد که از طریق یک لایه‌ی فشرده اینترپوزر ممکن می‌شود. لایه‌ی اینترپوزر شامل اتصالات و مسیرهای متعدد و باریکی است که باعث ارتباط میان GPU و توده‌های حافظه می‌شود. تراشه‌های حافظه در هر توده نیز از طریق اتصالات عمودی ویژه‌ای با نام TSV با همدیگر در ارتباط هستند.
hbm memory
در نسل اول حافظه‌های HBM امکان انباشت چهار تراشه با حداکثر چگالی توده‌ی ۱ گیگابایت وجود داشت. اما در نسل دوم این حافظه‌ها با نام HBM2 امکان انباشت حداکثر ۸ تراشه‌ی حافظه با حداکثر چگالی توده‌ی ۸ گیگابایت وجود دارد. سرعت استاندارد انتقال داده‌ی تراشه HBM در نسل اول ۱ گیگابیت‌برثانیه و در دومین نسل حدود ۲ گیگابیت‌برثانیه است. این سرعت اگرچه در مقایسه با حافظه‌های GDDR کمتر است، اما به واسطه‌ی اتصالات و راه‌های ارتباطی متعددی که میان پردازنده‌ی گرافیکی و توده‌های حافظه وجود دارد، HBM نسبت به GDDR پهنای باند بسیار بالاتری دارد که در ادامه‌ی این مقاله در مورد این مفهوم صحبت خواهیم کرد.
حافظه‌های گرافیکی HBM به جز پهنای باند بالاتر مزایای دیگری نیز در مقایسه با GDDR دارد. یکی از این مزایا ابعاد و اندازه‌ی کوچکتر این تراشه‌ها در هر توده و روی Die است. هر توده حافظه‌ی ۱ گیگابایتی HBM مقطعی حدود ۳۵ میلی متر مربع دارد و این در حالی است که هر تراشه‌ی GDDR5 با همان ظرفیت بارها بزرگ‌تر است. بنابراین حافظه‌های گرافیکی HBM در مجموع فضای بسیار کمتری را روی برد PCB اشغال می‌کنند و امکان قرارگیری چند توده از این نوع حافظه‌ همراه‌با پردازنده‌ی گرافیکی روی یک تراشه‌ی کوچک وجود دارد.
radeon vii
تراشه Vega 20 در کارت گرافیک Radeon VII؛ چهار توده‌ی حافظه‌ی HBM2 پردازنده‌ی گرافیکی را در مرکز تراشه احاطه کرده است.
از سوی دیگر تأخیر دسترسی به داده‌ها در حافظه‌های HBM در مقایسه با GDDR کمتر است؛ چرا که مسیر حرکت داده‌ها به‌طور عمودی از میان لایه‌های هر توده گذشته و میزان جابجایی افقی در هر لایه تراشه بسیار جزئی است. مزیت دیگر حافظه‌های HBM نسبت به GDDR توان مصرفی کمتر آن‌ها است.
پهنای باس حافظه گرافیکی: این پارامتر عبارت است از تعداد مسیرهای ارتباطی که میان پردازنده‌ی گرافیکی و هر تراشه‌ی حافظه وجود دارد. در حافظه‌های GDDR5 و GDDR6 پهنای باس هر تراشه‌ی حافظه ۳۲ بیت است. مجموع پهنای باند تمامی تراشه‌ها که در مشخصات کارت گرافیک با عبارت Bus Interface ذکر می‌شود، بستگی به تعداد تراشه‌های حافظه روی برد PCB دارد. مثلاً اگر ۸ تراشه‌ی حافظه GDDR6 روی برد پردازنده گرافیکی را احاطه کرده باشند، مجموع پهنای باس حافظه‌ی گرافیکی این کارت ۲۵۶ بیت خواهد بود.
pcb
چنانچه گفته شد در حافظه‌های HBM اتصالات و انشعابات بسیار بیشتری نسبت به GDDR میان پردازنده گرافیکی و تراشه‌های حافظه وجود دارد. بنابراین پهنای باس این حافظه‌ها عدد بسیار بزرگتری است. هر لایه‌ی DRAM در حافظه‌ی HBM از طریق دو کانال با پهنای باس ۱۲۸ بیتی با منابع بیرونی ارتباط برقرار می‌کند. بنابراین توده‌ای متشکل از چهار تراشه‌ی DRAM پهنای باس ۱۰۲۴ بیتی دارد. مجموع پهنای باس حافظه‌ی HBM در کارتی مجهز به این نوع حافظه، عبارت است از جمع پهنای باس تمامی توده‌ها.
پهنای باند حافظه‌ی گرافیکی: سرعت تبادل داده‌ها میان حافظه و پردازنده‌ی گرافیکی یا به‌عبارت دیگر سرعت خواندن داده از حافظه‌ی گرافیکی یا نوشتن روی آن توسط پردازنده‌ی گرافیکی، پهنای باند حافظه‌ی گرافیکی خوانده می‌شود. رقابت اصلی در دنیای حافظه‌های گرافیکی نه بر سر مجموع و میزان حافظه‌ی گرافیکی، بلکه بر سر پهنای باند حافظه‌ای است که در یک کارت ارائه می‌شود. پهنای باند حافظه‌ی گرافیکی در یک کارت گرافیک از طریق رابطه زیر محاسبه می‌شود:
n*b*s)/8)
 در این رابطه n تعداد تراشه‌های گرافیکی، b پهنای باسِ هر تراشه و s سرعت تراشه‌ی حافظه‌ی مورد نظر است.
کارت‌های مختلف مجهز به حافظه‌های GDDR6 یا GDDR5 تعداد و سرعت تراشه حافظه‌ی مختلفی دارند که باعث ایجاد اعداد پهنای باند مختلفی می‌شود. برای مثال در کارت RTX 2080 هشت تراشه‌ی حافظه یک گیگابایتی از نوع GDDR6 پردازنده گرافیکی TU104 را احاطه کرده است. از آنجایی که پهنای باس هر تراشه ۳۲ بیت و سرعت هر کدام ۱۴ گیگابیت‌برثانیه است، مجموع پهنای باند نظری این کارت ۴۴۸ گیگابایت بر ثانیه است.
tu104
برای مقایسه پهنای باند حافظه‌ی کارت GTX 1080 که شامل ۸ تراشه GDDR5X با سرعت ۱۰ گیگابیت‌برثانیه و پهنای باس ۳۲ بیتی است، در مجموع ۳۲۰ گیگابایت بر ثانیه است.
همان‌طور که گفته شد حافظه‌های HBM بنا به قواعد ساخت خود پهنای باند بسیار بیشتری در مقایسه با GDDR ارائه می‌دهند. AMD در کارت پرچم‌دار رده‌بالای خود Radeon VII از ۱۶ گیگابایت حافظه گرافیکی HBM2 استفاده کرده است. این میزان حافظه در قالب ۴ توده با ظرفیت و پهنای باسِ به ترتیب ۴ گیگابایت و ۱۰۲۴ بیت پیاده‌سازی شده است. این توده‌ها پردازنده‌ی گرافیکی وگا ۲۰ را در این کارت گرافیک احاطه کرده‌اند. با یک محاسبه‌ی ساده با فرمول ذکر شده در بالا، مجموع پهنای باند در این کارت گرافیک به یک ترابایت بر ثانیه می‌رسد که عددی شگفت‌انگیز است و در مقایسه با هر یک از کارت‌های مجهز به حافظه‌های GDDR6 بسیار بیشتر است.
رقابت اصلی در دنیای کارت‌های گرافیک نه بر سر ظرفیت حافظه‌ی گرافیک، بلکه بر سر پهنای باند حافظه‌ی است
ظرفیت حافظه‌ی گرافیکی: کارت‌های گرافیک گیمینگ امروزی دست‌کم ۴ گیگابایت حافظه‌ی گرافیکی دارند که این عدد در کارت‌های رده بالا به ۱۶ گیگابایت نیز می‌رسد. افزایش ظرفیت حافظه‌ی گرافیکی باعث می‌شود که برای بازی در رزولوشن‌های بالاتر از 1080p و هنگام بارگذاری بافت‌های با کیفیت و متراکم، اشکال و کندی در روند پردازش پیش نیاید.
اما سوالی که مطرح می‌شود این است که واقعاً به چه میزان حافظه‌ی گرافیکی در یک کارت نیاز داریم. در جواب این سؤال باید گفت که معمولاً رزولوشن تصویر در حال رندر و کیفیت بافت‌های بازی بیشترین تأثیر را بر میزان حافظه گرافیکی مورد استفاده دارد. بنا به بررسی‌های به عمل آمده توسط کارشناسان مقادیر حافظه گرافیکی زیر برای بازی در رزولوشن‌های مختلف توصیه می‌شود.
رزولوشن بازی
حافظه‌ی گرافیکی موردنیاز (GB)
720p
2
1080p
4-6
2K
6-8
4K
8-12
بنابراین اگر قصد بازی در رزولوشن 1080p را دارید کارتی با ۴ تا ۶ گیگابایت حافظه بسنده می‌کند و برای بازی در رزولوشن 4K دست کم باید کارتی با ۸ گیگابایت حافظه‌ی گرافیکی تهیه کنید.

فرم فاکتور یا استاندارد ابعادی کارت گرافیک:  این پارامتر در انتخاب کارت گرافیک بسیار مهم و تأثیرگذار است. برای خرید یک کارت گرافیک جدید ابتدا باید مطمئن شوید که فضای کیس شما و فرم فاکتور مادربرد تان برای تعبیه چنین کارتی مناسب است. پارامترهای طول، ارتفاع و ضخامت کارت گرافیک را پیش از انتخاب باید به درستی بررسی کنید. کارت‌های گرافیک استاندارد‌های ابعادی مختلفی نظیر نیم طول (Half-height)، طول کامل (Full-length)، تک اسلات، دو اسلات و حتی گاهی سه اسلات دارند. کارت دو اسلات کارتی است که مجموعه اجزای سازنده آن شامل PCB، هیت سینک، قاب و فن‌ها دو اسلات کامل را روی برد اشغال می‌کند. بیشتر کارت‌های گیمینگ که امروز توسط شرکت‌های مختلف تولید می‌شود دارای طول کامل بوده و به اندازه دو اسلات روی مادربرد فضا می‌خواهند. حتی اگر کارتی از نظر فنی حداکثر یک یا دو اسلات را در کیس اشغال کند، باز هم ممکن است فضای قرارگیری دیگر قطعات در اسلات‌های مجاور را تحت الشعاع قرار دهد.
اگر یک مادربرد با استاندارد ابعادی Micro-ATX یا Mini-ATX در اختیار دارید به‌دنبال کارت‌هایی باشید که از لحاظ ابعادی کوچکتر هستند. روی مادربرد‌های Mini-ATX که معمولاً یک اسلات توسعه دارد، حداکثر می‌توان مینی کارتی با طول ۸ اینچ نصب کرد. با این وجود برخی از کارت‌های مینی طول بیشتری دارند. مادربردهای استاندارد ATX محدودیت ابعادی کمتری دارند و امکان استفاده از کارت‌های طول کامل با فضای قرارگیری دو یا سه اسلات در آن‌ها وجود دارد. بنابراین پیش از خرید باید مشخصات ابعادی یک کارت گرافیک را با سیستم خود ارتباط دهید.
مقالات مرتبط:
توان مصرفی واقعی پردازنده چیست و چه تفاوتی با توان طراحی حرارتی یا TDP دارد
چه منبع تغذیه‌ای برای کامپیوتر رومیزی ما مناسب است؟
توان طراحی حرارتی: توجه به توان طراحی حرارتی یک کارت گرافیک به‌عنوان معیاری از میزان توان مصرفی آن کارت پیش از خرید، پارامتر بسیار حائز اهمیتی است. توان طراحی حرارتی بازتاب دهنده‌ی حداکثر گرمای دفع شده توسط پردازنده گرافیکی در کلاک کاری پایه است. میزان مصرف توان سیستم از میان مجموع قطعات مختلف درون کیس، بیشترین تأثیر را از دو قطعه‌ی اصلی پردازنده و کارت گرافیک می‌پذیرد. فرض کنید یک منبع تغذیه‌‌ی ۴۰۰ واتی دارید و پردازنده‌ای با توان مصرفی  ۹۵ وات نیز در سیستم خود نصب کرده‌اید. در این شرایط خرید یک کارت گرافیک GTX 1080 Ti با توان طراحی حرارتی ۲۵۰ وات، تناسبی با منبع تغذیه‌ی فعلی شما ندارد و باید به فکر خرید یک منبع تغذیه قوی‌تر برای داشتن یک عملکرد پایدار و بدون هرگونه اختلال در تأمین توان باشید. توصیه می‌شود که یک منبع تغذیه‌ی دست کم ۶۰۰ وات و حداکثر ۸۰۰ وات را از میان برندهای معتبر برای کار در چنین شرایطی تهیه کنید.
gpu connector
مقالات مرتبط:
کارت گرافیک یا GPU را، خودتان به‌راحتی نصب کنید
کانکتورهای تأمین توان کارت: بیشتر کارت‌های گرافیک گیمینگ قدرتمند امروزی مصرف توانی بیشتر از ۷۵ وات قابل‌ تأمین توسط اسلات PCIe دارند. در این موارد مازاد توان مورد نیاز کاربر را باید از طریق اتصال کانکتورهای ۶ پین یا ۸ پین تعبیه شده روی کارت به کابل‌های متناسبی که از منبع تغذیه منشعب می‌شوند، تأمین کرد. در برخی از کارت‌های گرافیک یکی از این کانکتور‌ها دیده می‌شود، برخی کارت‌های دیگر دو کانکتور مجزا دارند و روی یک کارت احتمال وجود یک کانکتور ۸ پین و یک کانکتور ۶ پین در کنار یکدیگر نیز هست. در شرایطی که منبع تغذیه‌ی شما دربرگیرنده‌ی کابل‌های ۶ پین و ۸ پین مورد نیاز نباشد، ارتقای منبع تغذیه یا استفاده از مبدل‌های خاص برای کشیدن توان مورد نیاز از یک جفت کانکتور SATA یا Molex راهکارهای جداگانه‌ای در پیش روی کاربران رایانه‌های شخصی است.
درگاه‌های کارت گرافیک: نکته‌ی حائز اهمیت دیگر نوع و تعداد درگاه‌های کارت گرافیک است که امکان ارتباط آن با منابع بیرونی نظیر نمایشگرها را فراهم می‌کنند. برخی از مانیتور‌ها مجهز به درگاه HDMI هستند و برخی دیگر از درگاه‌های دیسپلی پورت بهره می‌برند. مانیتورهای قدیمی نیز از طریق درگاه DVI به خروجی گرافیکی متصل می‌شود. درگاه دیسپلی پورت برای اتصال نمایشگری با حداکثر رزولوشن 4K و نرخ تازه‌سازی ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه مناسب است. Displayport 1.2 حداکثر پهنای باندی معادل ۱۷.۲۸ گیگابیت‌برثانیه ارائه می‌کند. درگاه HDMI 1.4 با پهنای باند 10.2Gbps قابلیت اتصال به مانیتوری با همان رزولوشن اما با نرخ تازه‌سازی ۳۰ هرتز را دارد. درگاه جدیدتر HDMI 2.0 پهنای باندی معادل 14.4Gbps داشته، امکان اتصال به نمایشگری با رزولوشن 4K و نرخ تازه‌سازی ۶۰ هرتز را فراهم می‌کند.  پیش از  خرید کارت جدید باید مطمئن شد که این کارت، درگاه‌های مورد نیاز برای اتصال به مانیتور ما را دارد. استفاده از مبدل‌های جداگانه برای تبدیل درگاهی به درگاه دیگر آخرین راهکار ممکن است.
rtx super
سرعت کلاک کارت گرافیک: این سرعت که با واحد مگاهرتز بیان می‌شود، معادل سرعتی است که اجزای پردازنده‌ی گرافیکی با آن کار می‌کنند. گاهی به این سرعت Core Clock یا Engine Clock نیز اطلاق می‌شود. در مشخصات یک پردازنده گرافیکی دو نوع سرعت کلاک بیان می‌شود؛ سرعت کلاک پایه (Base Clock) و سرعت کلاک بوست (Boost Clock).
کلاک پایه‌ی پردازنده گرافیکی به نوعی حداقل سرعت کلاک تضمین شده توسط شرکت سازنده است. در زمان اجرای بازی سرعت پردازنده‌ی گرافیکی شما هیچ‌گاه کمتر از این مقدار نخواهد بود. از طرفی کلاک بوستِ کارت گرافیک در واقع بالاترین سرعت تضمین شده‌ای است که پردازنده‌ی گرافیکی در برخی موارد ممکن است به آن دست یابد. با این وجود شرکت‌های سازنده تضمین نمی‌کنند که پردازنده‌ی گرافیکی شما بتواند به‌طور پایدار در این کلاک کار کند.
در برخی موارد شرکت‌های ثالث سازنده‌ی کارت گرافیک یا همان شرکای تجاری انویدیا و AMD، کارت‌های سفارشی ساخت خود را از پیش اورکلاک کرده و با فرکانس‌های بالاتر از فرکانس پایه تعریف شده توسط تراشه‌ساز روانه‌ی بازار می‌کنند. سطح عملکرد کارت اورکلاک شده در مقایسه با مدل مرجع تا حدی ارتقا یافته و خروجی فریم نسبتاً بالاتری ارائه می‌کند.
هسته‌های پردازنده‌ی گرافیکی: در کارت‌های گرافیک انویدیا و AMD هسته‌های محاسباتی اصلی به ترتیب با نام CUDA و پردازنده‌های جریانی (Stream Processors) شناسایی می‌شوند. تعداد هسته‌های یک پردازنده‌ی گرافیکی پارامتری مهم است و اهمیت آن را می‌توان به مانند اهمیت تعداد هسته‌ها در یک پردازنده‌ی مرکزی دانست، البته تعداد هسته‌های پردازنده‌ی گرافیکی (GPU) بسیار بیشتر از CPU است. تعداد هسته‌های محاسباتی در کارت‌های انویدیا و AMD به خودی خود درک چندانی از سطح عملکرد و یک کارت گرافیک ایجاد نمی‌کند؛ به‌ویژه آن که نمی‌توان سطح عملکرد یک کارت انویدیا و یک کارت AMD را از روی تعداد هسته‌های محاسباتی آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کرد.
تعداد بیشتر هسته‌های محاسباتی پردازنده‌ی گرافیکی در یک سری از کارت‌های گرافیک انویدیا یا AMD حاکی از سطح عملکرد بالاتر آن کارت است
اما به‌طور کلی هرچه تعداد هسته‌های محاسباتی پردازنده‌های گرافیکی در یک سری محصول بالاتر باشد، با پردازنده گرافیکی سریع‌تر و قوی‌تری روبه‌رو هستیم. برای مثال در سری محصولات RTX انویدیا، پردازنده گرافیکی RTX 2060 با داشتن ۱۹۲۰ هسته محاسباتی، پردازنده گرافیکی RTX 2060 Super با برخورداری از ۲۱۷۶ هسته‌ی محاسباتی، RTX 2070  با بهره‌مندی از ۲۳۰۴ هسته و بالاخره RTX 2070 Super با ۲۵۶۰ هسته‌ی محاسباتی از نظر قدرت و سرعت یکی پس از دیگری قرار می‌گیرند.
 اما در محصولات سری GTX با معماری پاسکال، کارت GTX 1060 با داشتن ۱۲۸۰ هسته‌ی محاسباتی، GTX 1070 با ۱۹۲۰ هسته و کارت گرافیک  GTX 1080 با ۲۵۶۰ هسته‌ی CUDA از لحاظ عملکرد در سطوح متفاوتی هستند. روند‌های مشابهی در کارت‌های AMD نیز دیده می‌شود. برای مثال کارت گرافیک Vega 64 با داشتن ۴۰۹۶ پردازنده‌ی جریانی سطح عملکرد بهتری نسبت به Vega 56 با ۳۵۸۴ هسته دارد. در نظر داشته باشید که همانند پردازنده‌های اصلی (CPU)، معماری نقش مهمی در تعیین توان کلی محصول دارد و نمونه‌های جدید‌تر با معماری نوین‌تر و تعداد هسته‌ی کمتر، توان پردازشی بیشتری در مقایسه با نسل پیشین خود با تعداد هسته‌ی بیشتر دارند.
 تراشه سازانی مانند انویدیا و AMD گاه یک پردازنده‌ی گرافیکی واحد را با پیکربندی‌های متفاوتی روانه بازار می‌کنند. به عبارت دیگر تعداد هسته‌های محاسباتی فعال یا سرعت‌های کلاکِ پردازنده‌ی گرافیکی واحدی که در کارت‌های مختلف به کار رفته، با هم متفاوت است. در برخی از کارت‌های گرافیک تعدادی از هسته‌های محاسباتی تراشه به‌طور عمدی غیرفعال می‌شوند و در کارت رده‌بالاتری که از همان تراشه استفاده می‌کند، این هسته‌ها فعال شده و سطح عملکرد را ارتقا می‌بخشند. برای مثال در هر دو کارت Radeon Vega 56 و Radeon Vega 64 از پردازنده گرافیکی Vega 10 استفاده شده است، اما تعداد هسته‌های محاسباتی متفاوتی دارد. مثلاً انویدیا نیز روند مشابهی را در سه کارت RTX 2070 Super ، RTX 2080 و RTX 2080 Super در پیش گرفته است. در هر سه کارت از تراشه‌ی گرافیکی TU104 استفاده شده؛ اما فقط در آخرین کارت گرافیک تمام منابع سخت‌افزاری این تراشه فعال است و در دو محصول دیگر مقداری از این منابع غیرفعال شده است. انویدیا با این شیوه در میان کارت‌های گرافیک خود از یک سری تمایز ایجاد می‌کند و آن‌ها را با قیمت‌های متفاوتی بسته به نیاز بازار به فروش می‌رساند.
tu104
معماری و پیکربندی پردازنده‌ی گرافیکی TU104 در کارت RTX 2080 Super، هر واحد SM شامل ۶۴ هسته‌ی CUDA و یک هسته‌ی RT است. این تراشه در مجموع ۳۰۷۲ هسته محاسباتی و ۴۸ هسته‌ی RT دارد   
هسته‌های RT و Tensor:  انویدیا خانواده محصولات GeForce RTX خود را سال گذشته با منابع سخت‌افزاری جدید و نوآورانه‌ای روانه بازار ساخت. این منابع سخت‌افزاری جدید شامل هسته‌های RT و Tensor بود. هسته‌های RT برای اجرای جلوه‌های رهگیری پرتو و هسته‌های Tensor برای اجرای آنتی الیاسینگ مبتنی بر هوش مصنوعی با هدف بهبود جلوه‌های بصری و ایجاد شفافیت در تصاویر بدون افت محسوس عملکرد است.
مقالات مرتبط:
مقایسه جدیدترین معماری‌های پردازنده گرافیکی: Navi در برابر Turing
هرآنچه باید درباره رهگیری پرتو، جهش گرافیکی بزرگ بعدی بدانید
RTX 2070 یا GTX 1080؛ کدام را بخریم؟
کارت‌های گرافیک AMD تاکنون فاقد منابع سخت‌افزاری لازم برای اجرای رهگیری پرتو بوده است. اگرچه این یک مزیت آشکار در کارت‌های انویدیا به شمار می‌رود، اما دو نکته را نباید از نظر دور داشت. اول اینکه عناوین بازی چندانی تاکنون با پشتیبانی از رهگیری پرتو توسط بازی‌سازان ارائه نشده است و نکته دوم آن است که اعمال ویژگی رهگیری پرتو در یک بازی رقمی بین ۴۰ تا ۵۰ درصد از خروجی فریم کارت را کاهش می‌دهد و سطح عملکرد آن را به‌شدت تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. مثلاً کارت‌های RTX 2070 Super و RX 5700 XT اگرچه سطوح عملکرد نسبتاً برابری دارند؛ اما در عنوانی مثل Battlefield V که از رهگیری پرتو پشتیبانی می‌کند، چنانچه این قابلیت از طریق کارت انویدیا فعال شود، خروجی فریم RTX 2070 Super در مقایسه با کارت رده‌بالای AMD تا ۵۰ درصد در بیشتر صحنه‌ها افت می‌کند.
با این مقدمه به سراغ واکاوی تعداد هسته‌های RT و Tensor در کارت‌های خانواده GeForce RTX انویدیا با معماری تورینگ می‌رویم. به‌طور کلی هرچه کارت گرافیک است GeForce RTX رده بالاتر باشد تعداد هسته‌های RT و Tensor در آن افزایش می‌یابد. در این مورد نیز انویدیا از روند مشابه هسته‌های محاسباتی خود استفاده کرده و در کارت‌های مختلف RTX با پردازنده گرافیکی یکسان تعداد متفاوتی از هسته‌های RT و Tensor را فعال کرده است.
همان مثال قبلی TU104 را در نظر بگیرید. همان‌طور که گفته شد انویدیا در RTX 2080 Super تمام منابع سخت‌افزاری این تراشه را فعال کرده است. بدین ترتیب این کارت علاوه بر داشتن ۳۰۷۲ هسته CUDA، دارای ۴۸ هسته‌ی RT و ۳۸۴ هسته‌ی Tensor است. کارت گرافیک RTX 2080 اگرچه مجهز به همان تراشه‌ی گرافیکی است، ولی با ۴۶ هسته‌ی RT و ۳۶۸ هسته‌ی Tensor منابع فعال کمتری دارد. کارت RTX 2070 Super با داشتن ۴۰ هسته RT و ۳۲۰ هسته Tensor جایگاه بعدی را به خود اختصاص داده است. بدین ترتیب نسخه Super کارت RTX 2080 Super در مقایسه با دو کارت دیگر در اجرای قابلیت‌های RTX توانایی‌های بیشتری دارد.
مقالات مرتبط:
نگاهی جامع به فناوری‌های بهبود دهنده وضوح تصاویر انویدیا و AMD
با روی کار آمدن فناوری‌های شفاف‌ساز تصویر RIS در کارت‌های رادئون AMD و فیلتر شفاف‌ساز Freestyle برای تمامی کارت‌های سری ۱۰ و سری ۲۰ انویدیا که به‌صورت نرم‌افزاری عمل می‌کنند و نیازی به منابع سخت‌افزاری جداگانه ندارند، فناوری DLSS و منابع سخت‌افزاری اختصاصی آن احتمالاً چندان فضای جولانی نخواهند یافت و به‌تدریج کنار خواهند رفت. البته رهگیری پرتو نیز قابلیتی آینده‌گرایانه است و برای داشتن عناوین بیشتر از بازی‌های سازگار با این قابلیت و سطح عملکرد بهتر حین اجرای این بازی‌ها باید مدت زمان بیشتری منتظر ماند.
درایور کارت گرافیک: سیستم‌های عامل برای کنترل و بهره بردن از پردازنده‌های گرافیکی، به نرم‌افزاری به‌نام درایور نیاز دارند. هر کارت گرافیک درایور منحصر به‌خود را دارد که توسط AMD یا انویدیا توسعه یافته است و به‌صورت مداوم به‌روز می‌شود. در صورتی که پس از اتصال کارت گرافیک به کامپیوتر خود اقدام به دانلود درایور و نصب آن نکنید، امکان بهره بردن از این قطعه‌ی سخت‌افزاری را نخواهید داشت. شرکت‌های توسعه‌دهنده‌ی بازی‌های کامپیوتری نیز به‌صورت پیوسته با تولیدکنندگان تراشه‌های گرافیکی در ارتباط هستند تا با هماهنگی بیشتری بین بازی و پردازنده‌ی گرافیکی به ارمغان بیاورند. بازی‌ها با درایوری بهینه قادر به اجرا با نرخ و جزئیات بیشتری خواهند بود؛ در صورتی که استفاده از درایور‌های معیوب می‌تواند مشکلاتی مانند فریز شدن تصویر حین بازی یا افت فریم ایجاد کند. به‌همین دلیل عموما پس از عرضه‌ی هر بازی، AMD و انویدیا نسخه‌ی جدیدی از درایور خود را منتشر می‌کنند تا کاربران تجربه‌ی بهتری داشته باشند. قویا پیشنهاد می‌شود به‌صورت مکرر با مراجعه به سایت‌های AMD یا انویدیا (بسته به کارت گرافیک خود) آخرین نسخه‌ی درایور را دانلود کرده و آن را نصب کنید.
کارت‌های گرافیک مرجع یا سفارشی؟
 زمانی‌که تصمیم به خرید کارت گرافیک مشخصی گرفتید، معمولاً در بازار با مدل‌ و برندهای متعددی از آن نوع رو‌به‌رو می شوید. اگرچه تمامی این مدل‌ها از پردازنده‌ی گرافیکی واحدی که ساخت یکی از دو شرکت انویدیا یا AMD است، استفاده می‌کنند، اما هر کارت طراحی برد PCB و سیستم خنک‌کننده منحصر به فردی دارد. شرکت‌های زیادی مانند MSI، ایسوس، زوتاک، گیگابایت، Evga ،XFX و. اقدام به ساخت کارت‌های گرافیک با طراحی مخصوص به خود می‌کنند. در این میان نیز شرکت‌های سازنده تراشه‌های گرافیکی یعنی AMD و انویدیا نیز مدل‌های مرجع خاص خود را به بازار سخت‌افزار عرضه می‌کنند.
شرکت‌های ثالث براساس طراحی برد و پیچیدگی سیستم خنک‌کننده‌ی کارت‌های سفارشی خود شامل هیت‌سینک، فن‌ها و بَک‌پلیت قیمت‌های متفاوت با مدل‌های مرجع را برای آن‌ها در نظر می‌گیرند. هرچه طراحی سیستم خنک‌کننده پیشرفته‌تر و سرعت کلاک نسبت به مدل مرجع بالاتر باشد، کارت‌های سفارشی قیمت‌های بالاتری دارند.
در مورد برد PCB مفهومی به نام مدار رگولاتور ولتاژ یا VRM وجود دارد که ولتاژ ارسالی به پردازنده‌ی گرافیکی و تراشه‌های حافظه را در کنترل خود دارد. قطعات ماژول VRM شامل ماسفت‌ها، چوک‌ها و خازن‌ها از انتقال و تحویل ولتاژ مازاد نسبت به سقف تعریف شده به تراشه‌ها جلوگیری می‌کنند و با عبور دادن ولتاژ از چندین فاز، توان الکتریکی تمیز، پایدار و همیشگی را به اجزای اصلی برد می‌رسانند.
bus width
توان الکتریکی از منبع تغذیه به اجزای VRM رسیده و به نحوی تنظیم و تعدیل می‌گردد که از سوخت ولتاژ قابل تحمل تراشه‌ها نکند. کیفیت اجزای ماژول رگولاتور ولتاژ در نرخ‌گذاری کارت‌های گرافیک اهمیت زیادی دارد. در برخی از کارت‌های گرافیک اجزای این ماژول از مواد گرید نظامی (Military Grade) ساخته می‌شوند و بسیار با دوام هستند.
دفع بهینه‌ی حرارت پردازنده‌ی گرافیکی در کارت‌های گرافیک موضوع بسیار حائز اهمیت است. اگرچه دمای قابل تحمل پردازنده گرافیکی گاه به صد درجه سانتیگراد می‌رسد، اما بهتر است این پردازنده در بالاترین فشار گیمینگ با دمایی کمتر از ۷۵ درجه سلسیوس کار کند.این شرایط دمایی طول عمر پردازنده گرافیکی و قطعات برد را بهبود می‌دهد. هرچه سیستم خنک‌کننده کارت گرافیک پیشرفته تر و حجیم تر باشد و تعداد فن‌های بیشتری روی قاب نصب شده باشد، دمای کاری قطعات اصلی برد در بالاترین فشارهای کاری کمتر خواهد بود. سیستم‌های خنک‌کننده پیچیده‌تر سروصدای کمتری نیز تولید می‌کند و با سروصدای خود در حین اجرای بازی‌های گرافیکی سنگین حواس کاربر را پرت می‌کند. پس مقداری هزینه‌ی بیشتر برای خرید کارتی با سیستم خنک‌کننده‌ی تواناتر بسیار منطقی است.
نکته‌ی قابل ذکر دیگری که در اینجا وجود دارد، این است که کارت‌های گیمینگ به جز شرکت پایه‌ی تراشه‌ساز توسط شرکت‌های ثالث متفاوتی ساخته می‌شود، اما کارت‌های تولید محتوا و ورک‌استیشن نظیر Quadro انویدیا تنها با همکاری شرکت‌ PNY تولید و در بازار یافت می‌شود. Radeon Pro  نیز تنها در مدل‌های مرجع روانه‌ی بازار می‌شود.
از چه نمایشگری استفاده می‌کنید؟
همان‌طور که گفته شد انتخاب یکی از برندهای AMD یا انویدیا در خرید کارت گرافیک ارتباط تنگاتنگی با فناوری همگام‌ساز نمایشگر شما دارد. خرید یک کارت گرافیک به روز AMD برای کار با نمایشگری با پشتیبانی از فری‌سینک ارجحیت داشته و اگر نمایشگری با قابلیت G-Sync در اختیار دارید، بهتر است یکی از کارت‌های گرافیک انویدیا را خریداری کنید.
 اما مسئله حائز اهمیت دیگر در خصوص نمایشگرها، این است که اگر نمایشگری با رزولوشن و نرخ تازه‌سازی محدود در اختیار دارید و امکان ارتقای آن فراهم نیست، از خرید کارت‌های گرافیک رده بالا صرف‌نظر کنید. برای یک نمایشگر 1080p با نرخ تازه‌سازی ۶۰ هرتز یک کارت گرافیک میان‌رده GTX 1660 بسنده می‌کند. چنین نمایشگری مانع از بهره‌وری قابلیت‌های محصولی مانند RTX 2080 خواهد شد؛ برای استفاده بهینه از آن نمایشگری با رزولوشن QHD و نرخ تازه‌سازی ۱۴۴ هرتز توصیه می‌شود.
lg gaming monitor
بنابراین تنها در صورتی به سراغ کارت‌های گرافیک رده بالا بروید که نمایشگر قابلی داشته باشید یا این احتمال را بدهید که در طول عمر مفید پردازنده گرافیکی خود، میز کامپیوتر شما به نمایشگری بهتر و پیشرفته‌تر مجهز شود. برخی از مانیتورهای فری‌سینک برای اجرای قابلیت G-Sync توسط انویدیا صلاحیت سنجی شده است و حتی گزارش‌هایی وجود دارد که برخی از مانیتورهای فری‌سینک تأیید نشده نیز می‌توانند با اعمال قابلیت G-Sync نتایج مناسبی در خروجی خود در اختیار کاربران قرار دهند.
برای کاربردهای متفاوت چه کارت گرافیکی بخریم؟
در ادامه به تبیین ویژگی‌های بهترین کارت‌های گرافیک برای رده‌های کاربردی مختلف می‌پردازیم تا خوانندگان براساس اطلاعات ارائه شده به‌دنبال خرید کارت‌هایی باشند که با نیازهای آنان همخوانی داشته باشد.
گیمینگ
اجرای بازی در رزولوشن 4K
اجرای بازی در این رزولوشن کار هر پردازنده‌ی گرافیکی نیست و به منابع سخت‌افزاری و مشخصه‌های چشمگیری نیاز دارد. ظرفیت و پهنای باند حافظه‌ی گرافیکی بالا، سرعت کلاک چشمگیر تراشه‌ی گرافیکی و تعداد هسته‌های محاسباتی فراوان در کنار تجهیز سیستم به یک پردازنده‌ی مرکزی دست کم ۶ هسته‌ای، حافظه‌ی SSD با سرعت بالا، ۱۶ تا ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی رم برای بازی در این رزولوشن اامی است.
توصیه می‌شود از کارت گرافیکی با بیشتر از ۸ گیگابایت حافظه‌ی گرافیکی برای بازی در این رزولوشن استفاده شود و البته کارت‌های مجهز به حافظه‌های گرافیکی GDDR6 نسبت به انواع GDDR5 ارجحیت دارد. برای اجرای بازی با تنظیمات گرافیک حداکثری در عناوین به روز خرید کارتی حرفه‌ای با قیمت بالاتر از ۱۰۰۰ دلار توصیه می‌شود. البته با صرف‌نظر از بخشی از جزئیات گرافیکی، می‌توان با خرید کارتی در رده‌ی قیمت حدود ۸۰۰ دلار نیز بازی در این رزولوشن و نرخ میانگین ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه را تجربه کرد. 
کارت گرافیک بهینه برای واقعیت مجازی
برای اجرای بازی‌های واقعیت مجازی به شرط آن که توانایی خرید یک هدست گران‌قیمت متناسب این کار در اختیار داشته باشید، بهترین گزینه انتخاب یکی از محصولات رده بالای انویدیا یا AMD است. این کارت گرافیک باید توانایی انطباق با نرخ تازه سازی ۹۰ هرتزی و حداقل رزولوشن ترکیبی ۲۱۶۰ در ۱۲۰۰ پیکسلی هدست HTC Vive را داشته باشد. این در حالی است که رزولوشن ترکیبی در HTC Vive Pro بالغ بر ۲۸۸۰ در ۱۶۰۰ پیکسل است. خرید کارت گرافیک رده‌بالایی در رده‌ی قیمتی ۵۰۰ تا ۷۰۰ دلار برای کار با هدست‌های واقعیت مجازی توصیه می‌شود.
htc-vive
بازی در رزولوشن QHD
رزولوشن QHD در مانیتورهای دسکتاپ به تدریج در حال جایگزینی با 1080p است. این رزولوشن با وجود تراکم پیکسلی بالا و وضوح تصویر بسیار بهتر نسبت به 1080p، برای بازی منابع سخت‌افزاری سنگینی به مانند رزولوشن 4K طلب نمی‌کند. گاه با سطح تنظیمات گرافیکی متوسط می‌توان با یک کارت گرافیک میان‌رده هم اجرای بازی در این رزولوشن را تجربه کرد. اما پیشنهاد ما برای بازی در این رزولوشن، خرید کارت گرافیک رده‌بالایی با حدود قیمت ۴۰۰ تا ۵۰۰ دلار از یکی از دو برند انویدیا یا AMD است. چنین محصولاتی با داشتن منابع سخت‌افزاری معتدل و بهینه، امکان تجربه‌ی روان بازی در چنین رزولوشنی را فراهم می‌آورند. بهتر است کارت موردنظر از ۸ گیگابایت حافظه‌ی گرافیکی برخوردار بوده و سایر منابع سیستم شما نیز توان لازم برای بازی در این رزولوشن را داشته باشند. اگر مانیتور شما مجهز به قابلیت فری‌سینک AMD یا G-Sync است، برای داشتن تجربه‌ی بصری روان‌تر و پویاتر یک کارت گرافیک از برند متناظر تهیه کنید.
بازی در رزولوشن 1080P
اگرچه حتی کارت‌های اقتصادی برای بازی در رزولوشن 1080p گزینه‌ای مناسب به شمار می‌روند، برای داشتن بازی روان و با نرخ فریم مناسب در این رزولوشن گزینه‌های متعددی در بازار سخت‌افزار یافت می‌شود. تمامی کارت‌های گرافیک میان‌رده معرفی شده در این مقاله و محصولات رده‌بالاتر منابع سخت‌افزاری لازم برای اجرای بازی در این رزولوشن با بهترین سطح تنظیمات گرافیکی را دارند. پیشنهاد ما برای بازی در این رزولوشن تهیه نمونه‌ای با ۶ یا حداقل ۴ گیگابای

ابوالفضل رحیمی
نویسنده: ابوالفضل رحیمی
پنجشنبه, ۲۳ آبان ۹۸ ساعت ۲۰:۴۵
راهنمای خرید مانیتور کامپیوترفیس‌بوک تلگرامذخیره
در این مقاله به بررسی انواع مانیتورهای موجود در بازار کامپیوتر و ویژگی‌های کلیدی آن‌ها شامل رزولوشن، کیفیت تصویر، نرخ تازه‌سازی و. پرداخته و در انتها موارد کلیدی برای خرید بهترین گزینه باتوجه به نیاز‌های مختلف تشریح شده است.
مانیتور‌ها پنجره‌ای به دنیای کامپیوترهای دسکتاپ هستند. بدون داشتن نمایشگری مناسب هر کاری با کامپیوتر شخصی، کم‌فروغ و بی‌رنگ و لعاب به‌نظر می‌رسد، چه آن اجرای بازی باشد، چه تماشای عکس‌ها و ویدئو‌ها و چه حتی مرور متون وب‌سایت. سازندگان مانیتور به خوبی می‌دانند که تجربه کار با دسکتاپ تا چه اندازه تحت تأثیر کیفیت، ابعاد و مشخصات مانیتور‌ها است و بازار را با انواع گوناگونی از مانیتور‌ها با ویژگی‌ها و رده‌های کاربری مختلف پر می‌کنند.
مانیتور‌های زیادی با رزولوشن‌های مختلف، ابعاد و ویژگی‌های متفاوتی در بازار یافت می‌شود و از سویی ما اهداف متفاوتی برای کار با یک مانیتور داریم. برخی از ما به مانیتوری برای کارهای روزمره، مرور وب و تماشای ویدئو نیاز داریم، برخی به‌دنبال مانیتوری برای ارتقای تجربه گیمینگ خود هستیم و برخی دیگر خواهان نمایشگری درخور برای انجام کارهای حرفه‌ای نظیر آفرینش گرافیکی، طراحی سه‌بعدی و ویرایش ویدئو هستیم. بنابراین باید بدانیم برای هر کدام از این کاربرد‌ها چه نمایشگری با چه ویژگی‌هایی مناسب است و باید در بازار به‌دنبال چه مانیتوری باشیم. پیش از خرید دانستن تفاوت‌هایی که بین مانیتور‌های حرفه‌ای، گیمینگ و مصارف عام وجود دارد، حائز اهمیت است و بهتر است بدانیم برای خرید هر نوع مانیتور، تمرکز ما بیشتر بر کدام ویژگی‌ها باشد.
monitors
بنابراین نکته‌ی اساسی در خرید یک مانیتور اولویت‌بندی انتظارات‌مان از این کالای سخت‌افزاری است. مانیتوری که انتظارات یک گیمر و در عین حال یک ویرایشگر ویدئو را هم‌زمان برآورده کند، اگرچه شاید در بازار وجود داشته باشد؛ اما قطعاً قیمت بالایی خواهد داشت. پیش از آنکه وارد بحث موارد حائز اهمیت در خرید یک مانیتور شویم، بهتر است ابتدا با انواع مانیتورهای موجود در بازار آشنا شویم و پس از آن به بررسی تشریحی ویژگی‌های کلیدی مانیتورها که باید در هنگام خرید درنظر گرفته شود می‌پردازیم.
انواع مانیتور‌های موجود در بازار
مانیتورها را از نظر حوزه‌ی کاربرد می‌توان به سه رده‌ی کاربری مصارف عام، حرفه‌ای و گیمینگ تقسیم کرد که در ادامه با حوزه‌ی کاربرد هر نوع مانیتور آشنا می‌شویم.
مصارف عام
 مانیتور‌های مصارف عام، مانیتورهایی هستند که برای انجام امور روزمره، دفتری، کسب‌و‌کار و اداری در خانه‌ها و دفاتر کار و ادارات یافت می‌شوند. این مانیتورها بیشتر برای کاربردهای عادی، اجرای نرم‌افزار‌های آفیس، ویرایش متن، مرور وب و در کل اجرای برنامه‌هایی که محتوای گرافیکی خاصی ارائه نمی کنند، استفاده می‌شود. معمولاً از روی برچسب قیمت می‌توان به‌راحتی دریافت که با نمایشگری از این رده سر و کار داریم. کامپیوترها نیاز به منابع سخت‌افزاری چندانی برای هماهنگ شدن با این مانیتور‌ها ندارد.
general use monitor
مانیتورهای حرفه‌ای
برای آفرینندگان هنری، گرافیست‌ها، تولیدکنندگان محتوا، معماران، طراحان، انیمیشن ساز‌ها، سینماگران، ویرایشگران ویدئو و همه افرادی که در حوزه سرگرمی‌های بصری فعالیت می‌کنند، بهترین گزینه انتخاب و خرید یک نمایشگر حرفه‌ای است. دقت در نمایش رنگ‌ها و ارائه‌ی فضای رنگی به گستردگی جهان واقعی دو ویژگی کلیدی چنین مانیتورهایی است.
pro monitors
اگرچه قیمت این مانیتور‌ها در مقایسه با دیگر نمایشگر‌های کامپیوتر بالا است، اما برای کارهای گرافیکی نباید به سراغ مانیتورهای ارزان‌قیمت رفت؛ چرا که رنگ‌های به نمایش درآمده روی یک مانیتور رده پایین، پس از اتمام کار ممکن است روی نمایشگر‌های دیگر با آنچه که در ذهن دارید بسیار متفاوت دیده شود. در کنار مانیتور‌های حرفه‌ای نیاز به کامپیوتری دارید که قادر به اجرای روان نرم‌افزار‌های گرافیکی و سه‌بعدی نظیر فتوشاپ، اتوکد، پریمیر و… باشد.
مانیتور‌های گیمینگ
مهم ترین ویژگی یک مانیتور گیمینگ سریع بودن آن به‌معنای نرخ تازه‌سازی بالا و زمان پاسخگویی کوتاه است
مهم‌ترین مشخصه‌ی یک مانیتور گیمینگ خوب، سرعت بالای آن در نمایش محتوا است؛ به عبارت دیگر این دسته از محصولات باید نرخ تازه‌سازی (Refresh Rate) بالا و زمان پاسخگویی (Response Time) کوتاهی داشته باشند. حداکثر نرخ تازه‌سازی در مانیتور‌های امروزی ۲۴۰ هرتز است. این مشخصه به این مفهوم است که صحنه‌های بازی را می‌توان تا ۲۴۰ فریم در ثانیه روی صفحه‌نمایش مانیتور نمایش داد. بدین ترتیب شاهد نمایشی روان، بدون پرش و‌ هاله‌زایی (Ghosting) از بازی در حال اجرا روی مانیتور خود خواهید بود. سرعت پاسخگویی نیز معیاری از توانایی مانیتور در تغییر رنگ سریع پیکسل‌ها و جایگزین کردن محتوای پیکسلی است. در حال حاضر سریع‌ترین مانیتور‌ها سرعت پاسخگویی معادل یک میلی ثانیه (1ms) دارند. این ویژگی‌ها در ادامه‌ی مقاله به تفصیل واکاوی خواهند شد.
gaming monitor
حال که با انوع مانیتورهای بازار آشنا شدیم، لازم است با مشخصه‌های تخصصی دنیای مانیتورها و پارامترهای مؤثر در انتخاب و خرید آن‌ها به خوبی آشنا شویم. در ادامه به بررسی ویژگی‌های اصلی یک مانیتور خواهیم پرداخت.
مشخصات فنی مانیتور
اولین قدم برای خرید مانیتوری ایده‌‌آل مناسب با هر کاربری، آشنایی با مشخصات فنی این دسته از محصولات است. با اطلاع از این مشخصه‌ها تا حد زیادی قادر به انتخاب گزینه‌های مورد نظر خود خواهید بود که در ادامه با بررسی‌های بیشتر، نمونه‌ی ایده‌آل را خریداری کنید.
رزولوشن مانیتور
تصاویری که روی پنل هر نمایشگر LCD نمایش داده می‌شود، متشکل از میلیون‌ها نقطه‌ی نوری یا پیکسل کوچک است. بنا به تعریف، پیکسل کوچک‌ترین عنصر قابل آدرس‌دهی در یک نمایشگر دیجیتال با قابلیت آدرس‌دهی تمام نقاط است. سیگنالی که از کارت گرافیک به خروجی نمایشگر ارسال می‌شود، حامل اطلاعات رنگ و روشنایی جداگانه‌ به ازای هر پیکسل است. پس هر پیکسل را می‌توان کوچک‌ترین جزء قابل کنترل از پنل مانیتور یا تصویری دانست که در آن به نمایش در می‌آید. هر پیکسل شامل سه ساب‌پیکسل و هر ساب‌پیکسل مسئول نمایش یکی از رنگ‌های اصلی قرمز، سبز و آبی (RGB) است. نمایشگر‌های مختلف امروزی شامل انواع پلاسما، پروژکتورها و نمایشگرهای کریستال مایع شامل LCD و LED آرایه‌ی ثابتی از پیکسل‌ها شامل صدها سطر و ستون دارند که تصاویر را با وضوح بالا به وجود می آورند.
pixels
رزولوشن نمایشگر از تعداد پیکسل مجزا در عرض و تعداد پیکسل در ارتفاع نمایشگر خبر می‌دهد. رزولوشن  به‌صورت تعداد پیکسل‌ها در عرض تعداد پیکسل‌ها در ارتفاع نمایشگر یا تصویر بیان می‌شود. برای مثال اگر نمایشگری امکان نمایش ۱۰۲۴ پیکسل در عرض و ۷۶۸ پیکسل در ارتفاع تصویر را داشته باشد، گفته می‌شود که رزولوشن آن ۷۶۸×۱۰۲۴ پیکسل است.
بیشتر مانیتور‌های امروزی عموماً با رزولوشن‌های زیر روانه بازار می‌شوند:
1920×1080=1080p (Full HD)
2560×1440=1440p (QHD)
3840×2160=2160p (4K) (UHD)
البته مشتقات دیگری از این رزولوشن‌ها نیز در بازار یافت می‌شود که در بخش مربوط به نسبت تصویر به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت. در تصویر زیر انواع دیگری ار رزولوشن‌ها به‌صورت قیاس‌پذیر ترسیم شده است.
resoulutions
اگرچهبا افزایش تعداد پیکسل‌های قابل نمایش در یک مانیتور، تصویری بهتر و با جزئیات بیشتر دریافت می‌کنید، اما برخی محدودیت‌ها در مانیتور‌هایی با رزولوشن بالاتر وجود دارد که پیش از خرید باید به آن توجه داشت.
اولین محدودیت نیاز به منابع سخت‌افزاری قوی‌تر و پردازنده‌ی گرافیکی با توان عملیاتی بالاتر برای پردازش پیکسل‌های بیشتر به‌ویژه در زمان اجرای بازی‌ها است. در زمان اجرای بازی پردازنده‌ی گرافیکی باید بتواند تمامی پیکسل‌های نمایشگر را با زمانبندی دقیق و بدون تأخیر، با ارسال سیگنال‌های پی‌درپی تغییر داده و محتوای تصویر را در کسری از ثانیه جایگزین کند. محتوایی که شامل اطلاعات رنگ و روشنایی نقطه به نقطه است، برای داشتن حرکات و نمایشی روان چند ده بار در ثانیه تغییر می‌کند. مانیتورهای 4K تصویری با جزئیات اعجاب‌انگیزی ارائه می‌دهند، اما اگر کامپیوتر آمادگی لازم برای پردازش ۸/۳ میلیون پیکسل این رزولوشن را در کسری از ثانیه نداشته باشد، تجربه‌ی تصویری به‌شدت محدود شده و تجربه‌ی تماشای ویدئو و اجرای بازی‌ها با کندی و تأخیر فراوان ضربه‌ی بزرگی خواهد دید. رزولوشن‌ بالایی که می‌تواند در بازی‌های کامپیوتری جلوه‌گری بی‌نظیری داشته باشد، خود تبدیل به بزرگ‌ترین مانع در راه اجرای آن بازی می‌شود. بسته به کاربرد و سایر منابع سیستمی خود ممکن است گاه لازم باشد از رزولوشن‌های خیلی بالا صرف‌نظر کرده و مثلاً به‌جای خرید یک مانیتور 4K به سراغ نمایشگری با رزولوشن QHD بروید.
اگرچه تصاویر در مانیتوری با رزولوشن بالاتر دارای جزئیات بیشتری است، پردازش پیکسل‌ها نیاز به سخت‌افزاری توانمند دارد
دومین نکته ای که ممکن است مانع از داشتن تجربه‌ی کاربری خوب با یک مانیتور 4K شود، قابلیت فونت اسکیلینگ سیستم‌عامل است. تراکم پیکسل‌ها در مانیتوری با رزولوشن فوق‌العاده بالا باعث می‌شود اشیا و فونت‌های ویندوز کوچک و فشرده ظاهر شوند و گاه حتی خواندن متن در چنین نمایشگرهایی دشوارتر باشد. در مورد این موضوع در قسمت تراکم پیکسلی بیشتر صحبت خواهیم کرد، اما با درنظر ‌گرفتن این محدودیت شاید مایل باشید مانیتوری تهیه کنید که اگرچه دیدن فیلم و تصاویر در آن لذت بخش است، شما را با مشکلات جدی در خوانایی ویندوز مواجه نکند.
اندازه‌ی نمایشگر
به هنگام گشت‌و‌گذار در بازار برای یافتن مانیتوری مناسب، معمولاً اولین چیزی که در ذهن نقش می‌بندد، ابعاد و اندازه‌ی صفحه‌نمایش است. هرچه این اندازه و ابعاد بزرگتر باشد تجربه کاربری از کار با مانیتور بهتر است؛ اما باید توجه داشت که ابعاد خیلی بزرگ در فاصله نزدیک کمتر از ۷۰ سانتی‌متر با ناظر نیز محدودیت‌های خود را دارد.
monitors
مانیتور‌های امروزی معمولا ابعاد و اندازه‌هایی از ۲۱ تا ۳۴ اینچ دارند، اما گاه مدل‌هایی با نسبت تصویر متفاوت تا ۴۹ اینچ نیز در بازار به چشم می خورد. گذشته از تمام فناوری‌هایی که در ساخت یک نمایشگر به کار می‌رود، معمولاً با افزایش ابعاد قیمت نمایشگر نیز بیشتر می‌شود. هنگام خرید باید دقت کرد که در رزولوشنی معین، هرچه مانیتور بزرگ‌تر شود، از تراکم پیکسل‌ها کاسته خواهد شد و به همان میزان کیفیت تصویر نیز افت خواهد کرد. به طوری که حتی ممکن است در فاصله‌ی نزدیک پیکسل‌های تصویر با چشم عادی از یکدیگر قابل تفکیک باشند. بنابراین توصیه ما این است که تنها در صورتی مانیتوری با ابعاد بزرگتر از ۲۷ اینچ تهیه کنید که از رزولوشن بالاتر از 1080p بهره ببرد. در بخش تراکم پیکسلی در مورد نسبت ابعاد یک مانیتور و رزولوشن آن بیشتر صحبت خواهیم کرد.
نسبت تصویر (Aspect Ratio)
اکنون که با مفهوم رزولوشن و اندازه‌ی نمایشگر آشنا شدیم، زمان مناسبی برای تبیین مفهوم نسبت تصویر است. نسبت تصویر عبارت است از نسبت عرض صفحه‌نمایش به ارتفاع آن. تلویزیون‌های قدیمی نمایشگری مربعی شکل داشتند و با عرض کمی بزرگتر از ارتفاع، نسبت تصویر برابر با ۴:۳ داشتند. در سال ۱۹۸۷ اولین مانیتور‌ها با این نسبت تصویر و رزولوشن ۴۸۰×۶۴۰ به بازار عرضه شد. در زمان نگارش این مقاله، بیشتر مانیتورهای موجود نسبت تصویر ۱۶:۹ دارند. مانیتورهای FHD با رزولوشن ۱۰۸۰×۱۹۲۰، نمونه‌های QHD و 4K با رزولوشن ۱۴۴۰×۲۵۶۰ و ۲۱۶۰×۳۸۴۰ با این نسبت تصویر در بازار یافت می‌شوند. در یک نسبت تصویر ثابت، اگر تعداد پیکسل‌ها در عرض و ارتفاع تصویر دو برابر شود، تصویر بسیار شفاف‌تر و واضح‌تری به دست می آید. بنابراین می‌توان گفت در نسبت تصویر ۱۶:۹ مانیتور 4K جزئیات چهار برابر بهتر از انواع FHD دارد.
aspect ratio
اما مانیتور‌های خاصی در بازار یافت می‌شود که نسبت تصویر در آن‌ها متفاوت است. در ادامه مهم‌ترین نمونه‌های موجود از این نوع را بررسی خواهیم کرد.
مانیتورهای فوق عریض (Ultra Wide)
این مانیتور‌ها همان‌طور که از نام‌شان پیدا است، عرض بسیار بیشتری در مقایسه با انواع ۱۶:۹ رایج دارند. مانیتور‌های فوق عریض فضای نمایش بیشتری در اختیار کاربر قرار می‌دهند که حالتی شبیه کنار هم قرار گرفتن چند مانیتور را شبیه‌سازی می‌کند. این محصولات برای نمایش پنجره‌های چند اپلیکیشن به‌صورت پهلو به پهلو در کنار هم گزینه‌ی ایده‌آلی هستند و می‌توانند بهترین انتخاب برای خرید مانیتوری حرفه‌ای در نظر گرفته شوند. نسبت تصویر ۲۱:۹ (با رزولوشن ۱۰۸۰×۲۵۶۰ یا ۱۴۴۰×۳۴۴۰) و گاه حالت عریض‌تر ۳۲:۹ (با رزولوشن ۱۰۸۰×۳۸۴۰) برای این دسته از مانیتورها در دسترس است. باتوجه به اینکه بیشتر فیلم‌ها و محتواهای ویدئویی با نسبت تصویر ۱۶:۹ ارائه می‌شوند، ممکن است تطبیق ویدئو با چنین نمایشگرهایی به‌سادگی انجام نپذیرد.
samsung 49 inch
مانیتورهای خمیده
هم‌زمان با ورود تلویزیون‌های خمیده در سال ۲۰۱۴ به بازار، انواع مختلفی از این نوع صفحات‌نمایش نیز به دنیای مانیتورها راه یافت. هدف اصلی از این طراحی عرضه‌ی کامل تصویر در افق دید کاربر و ایجاد حس غوطه‌وری در فضای تصویر است. مانیتورهای خمیده تنوع زیادی در بازار دارند و به همین دلیل با بهره‌وری از نسبت تصویر مختلف، نمونه‌های عادی یا عریض و فوق‌عریض از آن‌ها یافت می‌شود. البته مانیتور‌های فوق‌عریض برای نمایش بهتر محتوا به کاربر به‌خصوص در بخش‌های کناری خود، عموما به‌صورت خمیده تولید می‌شوند.
تراکم پیکسلی یا PPI
یکی از فاکتورهای مهم در کیفیت و شفافیت تصویر یک نمایشگر LCD تراکم پیکسلی یا تعداد پیکسل‌هایی است که در هر اینچ مربع پنل نمایشگر جا خوش کرده است. هرچه تعداد پیکسل‌ها در هر اینچ مربع (PPI) بالاتر باشد، تصویر شفاف‌تر و واضح‌تری به دست می‌آید.
در رزولوشن معین هرچه اندازه‌ی پنل بزرگتر شود، PPI افت می‌کند و کیفیت تصویر کاهش می‌یابد و برعکس هرچه اندازه‌ی پنل کوچکتر شود، بالطبع PPI ارتقا یافته و کیفیت تصویر افزایش باید. به‌همین دلیل در نمایشگرِ کوچک گوشی‌های موبایل ویدئو‌های 1080p شفاف‌تر و واضح‌تر از تلویزیون‌های ۵۰ اینچی به‌نظر می‌رسند. اگر به‌دنبال مانیتوری با ابعاد بزرگتر از ۲۷ اینچ هستید، حتماً به‌دنبال گزینه‌ای با رزولوشن‌های بالاتر از 1080p باشید تا با افت تراکم پیکسلی و پدیده قابل تفکیک بودن پیکسل‌ها از فاصله‌ی نزدیک مواجه نشوید.
در رزولوشن ثابت هرچه اندازه‌ی نمایشگر بزرگتر شود، تراکم پیکسلی کمتر شده، وضوح تصویر کاهش می‌یابد
تراکم پیکسلی بهینه در مانیتوری که قرار است با سیستم‌عامل ویندوز کار کند، ۱۰۹ پیکسل بر اینچ مربع است. در این حالت متون، نوشتار‌ها و آبجکت‌های ویندوز از نظر خوانایی و شفافیت در بهترین وضعیت قرار دارند. هرچه تراکم پیکسلی افزایش یابد، متون و آبجکت‌ها ریزتر و ناخواناتر می‌شوند. بنابراین اگرچه کیفیت تصویر مانیتوری با تراکم پیکسلی بالا بهتر است، کار با نرم‌افزار‌های متنی و منو‌های ظریف را دشوارتر می‌کند. البته ویندوز برای غلبه بر این مشکل از قابلیت مقیاس‌دهی DPI استفاده می‌کند؛ با این هدف که متون را خواندنی‌تر و آبجکت‌ها را واضح‌تر نمایش دهد. اما همیشه نمی‌توان از کارایی این ابزار برای خواناتر کردن متن‌های ریزنوشته به‌خصوص در محیط و نرم‌افزار‌های مختلف اطمینان داشت.
سازندگان نمایشگر‌ها براساس استقبال کاربران رایانه‌های شخصی، بر ارائه‌ی رزولوشن‌های بالاتر با ابعاد نمایشگر فعلی متمرکز هستند تا شفافیت و کیفیت تصاویر را افزایش دهند. مشاهده‌ی رزولوشن‌های بالایی نظیر 4K روی نمایشگر‌های ۲۴ تا ۲۸ اینچی، این روزها پدیده‌ای مرسوم است. اما به‌عنوان یک قانون کلی در نظر داشته باشید که برای رزولوشن 4K به سراغ بزرگ‌ترین ابعاد در دسترس در محدوده‌ی بودجه‌ی خود بروید؛ برای رزولوشن QHD بهترین ابعاد ۲۷ تا ۲۸ اینچ است، گرچه در رزولوشن 4K هم تجربه‌ی مناسبی با این اندازه نمایشگر خواهید داشت.
زمان پاسخگویی (Response Time)
سرعت پاسخگویی مشخصه‌ای است که بیشترین کاربرد را در دنیای مانیتورهای گیمینگ دارد. از نظر فنی اندازه‌ی این پارامتر بسته به سرعت پیکسل‌های کریستال مایع در تغییر حالت خود دارد؛ سرعت تغییر رنگ پیکسل‌های نمایشگر از رنگ سیاه به سفید (Black to White) یا از خاکستری به خاکستری (Gray to Gray) دو روش متداول اندازه‌ی گیری زمان‌پاسخ‌گویی پنل‌های صفحه‌نمایش است. لذا زمان پاسخگویی را می‌توان سرعت نمایشگر در ترسیم فریم تصویر بعدی به‌جای فریم قبلی با تغییر وضعیت تمام یا بخشی از پیکسل‌ها دانست.
هرچه زمان پاسخگویی کمتر باشد و تغییر وضعیت پیکسل‌ها سریع‌تر انجام شود، روند نمایش و جایگزینی تصاویر روان‌تر شده و از پدیده‌هایی مثل تاری (Blurring) و‌هاله‌زایی (Ghosting) ممانعت می‌شود. اگر زمان پاسخگویی نمایشگری مناسب نباشد، این کاستی‌های بصری تجربه‌ی کاربری را تخریب خواهد کرد.
Response Time
به‌طور کلی هرچه زمان پاسخگویی نمایشگر کمتر باشد، بهتر است. نمایشگری با زمان پاسخگویی 1ms (یک میلی‌ثانیه) بهتر از نمونه‌هایی با 5ms است. با این وجود چندان نمی‌توان بر زمان پاسخگویی درج شده در جداول مشخصات فنی یک مانیتور اتکا کرد. سازندگان مختلف روش‌های متفاوتی برای سنجش زمان پاسخگویی مانیتور‌های خود دارند و ممکن است نمایشگری با زمان پاسخگویی 5ms از یک برند، در تغییر وضعیت پیکسل‌ها کندتر از مانیتور مشابهی از برند دیگر عمل کند.
از سوی دیگر زمان پاسخگویی ارتباط تنگاتنگی با نوع پنل شامل IPS ،VA یا TN دارد که در ادامه‌ با تشریح انواع این پنل‌ها و مشخصه های آن‌ها بیشتر آشنا خواهیم شد. واژگان دیگری نظیر زمان پاسخگویی خاکستری به خاکستری G2G نیز در میان ویژگی‌های یک مانیتور دیده می‌شوند که ابهام بیشتری ایجاد می‌کنند. با این وجود هرچه زمان پاسخگویی اعلام شده برای مانیتوری کمتر باشد، آن مانیتور از معایبی مثل تاری (Blurring) و‌ هاله‌‌زایی فاصله‌ی بیشتری دارد. زمان پاسخگویی در مانیتور‌های رده‌بالای امروزی 5ms و در بهترین حالت 1ms است.
res time 2
res time 1
تصویر بالا مربوط به نمایشگری با زمان پاسخگویی بالا است که در آن تاری و هاله‌ی تصویر کاملا قابل رویت است؛ تصویر پایین مربوط به نمایشگری با زمان پاسخگویی مطلوب است
روشنایی (Brightness)
مشخصه‌ی روشنایی مانیتور بیانگر شدت روشنایی روشن‌ترین رنگ سفیدی است که نمایشگر قادر به تولید آن است و گاه به بیان فنی تر به آن درخشندگی (Luminance) نیز گفته می‌شود. به‌طور معمول نمایشگرهای LCD برای کار در شرایط معمولی بسیار روشن جلوه می‌کنند و از منوی تنظیمات نمایشگر یا On-Screen Display (به اختصار OSD) برای تنظیم و تعدیل شدت روشنایی استفاده می‌شود. واحد سنجش روشنایی فیزیکی یک نمایشگر شمع بر متر مربع (cd/m2) یا نیت است. روشنایی توصیه شده برای نمایشگر‌ LCD جهت کار در شرایط عادی نوری (نه بسیار روشن و نه خیلی تاریک) 120cd/m2 است. اما میزان روشنایی پیش‌فرض نمایشگر‌ها عددی بسیار بزرگتر است و برای حصول نتایج بهتر، به‌ویژه در محیط‌های تاریک باید از شدت روشنایی نمایشگر کاست. در برخی مانیتورهای مدرن، حسگر‌هایی (مشابه با گوشی‌های هوشمند) وجود دارد که براساس روشنایی محیط کار، شدت روشنایی نمایشگر را تنظیم و تعدیل می‌کنند.
نسبت کنتراست (Contrast Ratio)
نسبت کنتراست مهم‌ترین پارامتر تأثیرگذار بر کیفیت تصویر یک مانیتور است
نسبت کنتراست بیانگر اختلاف روشنایی میان تیره‌ترین رنگ مشکی و روشن‌ترین رنگ سفیدی است که نمایشگر قادر به تولید آن است. ساختار پیکسلی نمایشگر‌ها و توانایی آن‌ها در عبور و انسداد نور برتابیده از واحد بک‌لایت میزان این پارامتر را معین می‌کند. به‌طور کلی هرچه کنتراست بالاتر باشد، با نمایشگر مرغوب‌تری رو‌به‌رو هستیم. عمق رنگ‌های سیاه و میزان روشنایی نقاط سفید تصویر در نمایشگری با کنتراست بالا، بسیار بهتر است. هرچه عمق رنگ سیاه بیشتر باشد، روشنایی پیکسل‌های سیاه خالص به صفر نیت (حداقل روشنایی) نزدیک‌تر است. نسبت کنتراست نیز به نوع پنل بسیار وابسته است. نسبت کنتراست ۱۰۰۰:۱ در نمایشگرهای TN و IPS رایج است و در پنل‌های VA کنتراست گاه به ۳۰۰۰:۱ یا بالاتر می‌رسد که به‌طور چشمگیری بالاتر از سایر پنل‌ها است.
موارد مذکور همگی در توصیف مشخصه‌ی کنتراست استاتیک صفحات‌نمایش است. برخی شرکت‌ها مشخصه‌ای با عنوان نسبت کنتراست دینامیکی یا DCR را در مشخصات مانیتورهای خود برجسته می‌کنند. این نسبت براساس مدل محاسباتی آن، اعدادی بسیار بزرگتر از نسبت کنتراست استاتیک است و گاه به چند میلیون به یک می‌رسد. مراقب باشید که این مشخصه‌ها تنها مربوط به حالت‌های دینامیک است و فناوری‌های مربوط به آن، در عمل چندان کاربردی نیست. لذا در میان مشخصه‌های یک نمایشگر بیشتر به‌دنبال نسبت کنتراست استاتیک آن بگردید و گول ترفند‌های مختلف تبلیغاتی شرکت‌ها را نخورید.
عمق رنگ
 عمق رنگ یا عمق بیت یک نمایشگر معیاری است از فراوانی تعداد رنگ‌هایی که پنل قادر به تولید و نمایش آن است. این پارامتر را نباید با مفهوم فضای رنگی یا گاموت رنگ یک نمایشگر اشتباه گرفت؛ گرچه این دو مفهوم در پیوند با یکدیگر است.
عمق رنگ یک پنل نمایشگر با سطوح نمایش رنگ هر یک از ساب‌پیکسل‌های پنل شامل رنگ‌های قرمز سبز و آبی تعیین می‌شود. پیچش‌های رنگی مختلف ساب‌پیکسل‌ها اساساً باعث پیدایش رگه‌های رنگی می‌شود و هرچه این پیچش‌ها یا به اصطلاح گام‌های رنگی بیشتر باشد، هر پیکسل قادر به نمایش رنگ‌های بیشتری است و انتقال میان رگه‌های مختلف رنگی روان‌تر صورت می پذیرد. عمق رنگ بالاتر یک پنل مانع از ایجاد پدیده باندینگ یا جدایش طیفِ رنگی می‌شود؛ چرا که تعداد رنگ‌های بسیار بیشتری را در هر پیکسل می‌توان بازتولید کرد.
color depth
در جدول زیر عمق رنگ انواع پنل‌ها و تعداد گام‌های رنگی ارائه شده در هر عمق رنگ ارائه شده است.
تعداد رنگ‌های قابل تولید نمایشگر
تعداد گام‌های رنگی هر ساب‌پیکسل
مجموع عمق بیت هر پیکسل
عمق رنگ
262,144
64
-bit
6-bit
16.2-16.7 Million
-
-
6-bit + FRC
16.7 Million
256
24-bit
8-bit
1.07 Billion
256
-
8-bit + FRC
1.07 Billion
1024
30-bit
10-bit
>68 Billion
4096
36-bit
12-bit
در پنل‌های TN که گزینه‌های اقتصادی‌تری است، هر ساب‌پیکسل تنها توانایی نمایش ۶۴ گام رنگی (۲ به توان ۶) مختلف را دارد و تعداد رنگ‌های واقعی قابل نمایش توسط چنین پنلی با سه بار ضرب عدد ۶۴ در خودش، ۲۶۲،۱۴۴ رنگ است. در چنین پنلی عمق رنگ هر ساب‌پیکسل ۶ بیت است و لذا این پنل قادر به نمایش رنگ‌های ۱۸ بیتی (۶×۳) است. لذا عمق رنگ پنل‌های TN بسیار محدود است و برای رسیدن به ۱۶ میلیون رنگ متداول در نمایشگرهای LCD، پنل سازان معمولاً از دو تکنیک Dithering و FRC استفاده می‌کنند. با هر دو تکنیک رنگ‌ها به نحوی شبیه‌سازی می‌شود که امکان بهبود تعداد رنگ‌های قابل تولید تا ۱۶.۲ میلیون رنگ فراهم شود. توضیح نحوه ی کار این دو تکنیک جزو اهداف این متن نیست. اما در نظر داشته باشید که استفاده از پنل‌هایی با قابلیت بومی نمایش عمق رنگ بیشتر، نتیجه‌ی بسیار مطلوب‌تری در مقایسه با تکنیک‌های نرم‌افزاری افزایش بازه‌ی رنگی هر پیسکل و ساب‌پیسکل‌های آن خواهد داشت.
پنل‌های VA و IPS عموماً با داشتن عمق رنگ ۸ بیت قادر به تولید ۲۵۶ گام (۲ به توان ۸) در هر یک از رنگ‌های اصلی هستند و بدین ترتیب با سه بار ضرب عدد ۲۵۶ در خودش، تعداد رنگ‌های قابل تولید توسط این پنل‌ها بالاتر از ۱۶ میلیون رنگ خواهد شد. بنابراین گفته می‌شود که چنین پنل‌هایی قادر به بازتولید رنگ‌های ۲۴ بیتی است. نمایشگر‌های مدرن‌تری نیز هستند که پیچش‌های رنگی بسیار بیشتری را در هر ساب‌پیکسل برمی‌تابند و عمق رنگ بالاتر ۱۰ یا ۱۲ بیتی دارند. این نمایشگر‌ها قادر به بازتولید رگه‌های رنگی بسیار بیشتری در هر ساب‌پیکسل دارند. پنل‌های ۱۰ بیتی امکان تولید تا یک میلیارد رنگ را داشته و پنل‌های ۱۲ بیتی قادر به بازتولید بیش از ۶۸ میلیارد رنگ مختلف در هر پیکسل هستند.
یک پنل نمایشگر ۱۲ بیتی قادر به بازتولید بیش از ۶۸ میلیارد نمونه رنگ در هر پیکسل است
در مشخصات بسیاری از مانیتورهای VA و IPS عبارت پنل یا پشتیبانی از عمق رنگ ۱۰ بیتی تبلیغ می‌شود؛ باید دقت شود که بیشتر این پنل‌ها ۸ بیتی است که با تکیه بر تکنیک FRC رگه‌های رنگی بیشتری را شبیه‌سازی می‌کنند. این مانیتور‌ها اگرچه تعداد رنگ‌های بیشتری نسبت به پنل‌های ۸ بیتی تولید می‌کنند؛ اما فرسنگ‌ها تا استاندارد یک پنل ده بیتی واقعی فاصله دارند. پنل‌های ۱۰ یا ۱۲ بیتی واقعی معمولاً در مانیتورهای گران‌قیمت و تخصصی بازار یافت می‌شود که مختص گرافیست‌ها و تولیدکنندگان محتوای ویدیویی و سینمایی هستند.
گاموت رنگ
یکی دیگر از مشخصه‌های مانیتور که به‌خصوص در هنگام خرید نمونه‌های حرفه‌ای باید به آن توجه کرد، گاموت رنگ است. گاموت عبارت است از گستره‌ی رنگ‌هایی که یک نمایشگر قادر به بازتولید آن است. فضاهای رنگ استانداردی وجود دارد که توانایی نمایشگر برای بازتولید رنگ‌ها در مقایسه با آن‌ها سنجیده می‌شود. هر نمایشگر درصد مشخصی از فضاهای رنگ استاندارد را پوشش می‌دهد. گاموت رنگ هر نمایشگر اساساً در ارتباط با فناوری نور پس‌زمینه‌ی پنل است و چندان مرتبط با ساختار خود پنل نیست.
بنا به قرارداد‌ گستره‌ی رنگ‌هایی که چشم انسان قادر به درک آن است، با یک دیاگرام CIE ترسیم می‌شود. در سطح روشنایی معین (محور Z ثابت) این نمودار بر دو بعد X و Y ترسیم می‌شود. شکل زیر دیاگرام CIE را نمایش نمی‌دهد.
CIE
دیاگرام CIE گستره‌ی رنگ‌های قابل درک توسط چشم انسان را نشان می‌دهد
هر خط مرزی دیاگرام نعلی شکل CIE متشکل از رنگ‌های خالص مونوکروماتیک است. فضای داخلی نیز در برگیرنده‌ی رنگ‌های غیر کروماتیک است که تا رنگ سفید خالص در میانه‌ی دیاگرام امتداد می‌یابد. توضیح کمی محورهای مختصات این دیاگرام و اعدادی که هر رنگ با آن بیان می‌شود، موضوعی تخصصی است و در دایره مباحث این مقاله نیست.
اگر مختصات سه رنگ اصلی قرمز، سبز و آبی قابل تولید توسط نمایشگر معین را در این دیاگرام با خطوط صافی به یکدیگر متصل کنیم، مثلث به دست آمده همان گاموت رنگی نمایشگر است. گاموت به‌دست آمده، گستره‌ی رنگ‌های قابل تولید توسط یک نمایشگر را نشان می‌دهد. نمایشگر‌های لیزری قادر به تولید وسیع‌ترین گاموت رنگ در سیستمی با سه رنگ مبنا هستند؛ اما حتی چنین نمایشگری نیز قادر به بازتولید تمامی رنگ‌های قابل ادراک توسط چشم انسان نیست. با این حال گاموت این تجهیزات به خوبی به مرزهای دیاگرام CIE نزدیک است.
laser display gamut
گاموت رنگ یک نمایشگر لیزری درصد قابل توجهی از دیاگرام CIE را پوشش می‌دهد
گاموت نمایشگرهای LCD امروزی اختلاف زیادی با مرزهای دیاگرام CIE دارد. رئوس مثلث متناظر چنین گاموتی از خطوط مرزی CIE فاصله گرفته و به مرکز آن نزدیک می‌شوند. هرچه محدوده‌ی گاموت نمایشگر وسیع‌تر باشد و رئوس گاموت بتوانند خود را به خطوط مرزی فضاهای رنگ استاندارد نزدیک‌تر کنند، با نمایشگری تواناتر و قابلیت بازتولید رنگ‌های بسیار بیشتر روبه‌رو هستیم. در این حالت دقت رنگ‌های قابل تولید توسط نمایشگر منطبق بر فضای رنگ استاندارد بوده و نمایشگر رنگ‌های دقیقی را تولید می‌کند.
نمایشگرهای LCD (شامل مانیتورهای LED) معمولاً تا حد زیادی قادر به پوشش فضای رنگ مرجع sRGB هستند که در شکل زیر حدود آن ترسیم شده است. با این حال برخی از نمایشگرهای LCD فضای رنگ وسیع‌تری را نسبت به sRGB پوشش می‌دهند.
sRGB
فضای رنگ sRGB
فضای رنگ استاندارد NTSC محدوده وسیع‌تری نسبت به sRGB داشته و گاه به‌عنوان استاندارد مرجع، گاموت‌ رنگ نمایشگرها با آن مقایسه می‌شود. sRGB تقریبا ۷۲ درصد فضای رنگ NTSC را پوشش می‌دهد.
ntsc
سه فضای رنگ استاندارد sRGB ،NTSC و Adobe RGB در مقایسه با یکدیگر
پشتیبانی حداکثری از فضای رنگ sRGB استاندارد رایجی در نمایشگرهای LED است
اگرچه فضای رنگ sRGB محدوده وسیعی از رنگ‌ها را به‌ویژه در ناحیه‌ی سبز در مقایسه با چشم انسان پوشش نمی‌دهد، بااین‌حال عمده‌ی محتوای بصری رایج نظیر محیط ویندوز، ویدئوها، برنامه‌های کاربردی و محتوای وب بر پایه‌ی این فضای رنگ نمایش داده می‌شود. گاموت هر مانیتور در فهرست مشخصات آن به‌صورت درصدی از یک فضای رنگ استاندارد توصیف می‌شود. همان‌طور که گفته شد فضای رنگ استاندارد ویندوز مایکروسافت و بیشتر اپلیکیشن‌های قابل اجرا در آن sRGB است. تنها در صورتی باید به سراغ مانیتوری با فضای رنگ وسیع‌تر از sRGB رفت که هدف ویرایش یا تماشای محتوایی با عمق رنگ بالا یا فضای رنگی وسیع‌تر باشد.
یکی از فضاهای رنگی پرکاربرد در نمایشگر‌های امروزی DCI-P3 است. این فضای رنگ عموما در نمایشگرهای OLED و انواع رده‌بالا پیاده‌سازی می‌شود. اپل این فضای رنگ را Display P3 می‌خواند و نمایشگرهای خود را مبتنی بر پشتیبانی از این فضا تولید می‌کند و آن را برای ساخت تجهیزات نزدیک‌تر به محدوده‌ی بینایی انسان توصیه می‌کند. DCI-P3 حدود ۲۵ درصد وسیع‌تر از sRGB است و همان گاموت استاندارد در صنعت فیلم‌سازی آمریکا است.
dci-p3
دو فضای رنگ sRGB و DCI-P3 در مقایسه با یکدیگر
اگر تأثیر میزان روشنایی (محور Z) را در دیاگرام CIE یا بخشی از آن در نظر بگیریم، یک نمودار سه‌بعدی به دست می‌آید که به آن حجم رنگ اطلاق می‌شود. در دیاگرام حجم رنگ در هر سطحی از روشنایی، نحوه‌ی نمایش رنگ‌ها توسط نمایشگر مشخص می‌شود. نمایشگری که قادر به تولید عمده‌ی رنگ‌های یک فضای رنگ معین در هر سطحی از روشنایی باشد و با افزایش شدت روشنایی، محدوده‌ی رنگ‌های قابل نمایش آن محدودتر نشود، نمایشگر مرغوب‌تری است. برای مثال دقت رنگ نمایشگرهای QLED در بالاترین سطوح روشنایی تقریبا ثابت می‌ماند.
color volume
برخی دیگر از فضاهای رنگ استاندارد شامل Rec.2020 (فضای رنگی ایده‌آل نمایشگرهای HDR)، فضای رنگ Adobe RGB (بهترین فضای رنگ برای ویرایش عکس در فوتوشاپ) و Rec.709 (استانداردی برای فضای رنگ تلویزیون‌های HD) است.
دقت رنگ
دقت رنگ عبارت است از توانایی یک نمایشگر در نمایش دقیق گام‌های رنگی یا رگه‌های خاکستری مطلوبی که تقاضای نمایش آن از طریق کارت گرافیک به خروجی نمایشگر می‌رسد. تصور کنید شیئی به رنگ قرمز قرار است در خروجی نمایشگر ظاهر شود، اگر رنگ نمایش داده شده قرمز طبیعی به‌نظر برسد و مایل به نارنجی نباشد، دقت رنگ این نمایشگر بالا است. پارامتری به نام Delta E گویای میزان خطای یک نمایشگر و تفاوت رنگ واقعی با رنگ نمایش داده شده است. چنانچه dE<1 باشد، این مانیتور دقت رنگ بسیار بالایی دارد و فاصله‌ی رنگ‌های تولید شده در آن با رنگ‌های طبیعی قابل تشخیص نیست. اگر dE بین ۱ تا ۳ باشد، تمایز رنگ‌ها با رنگ‌های واقعی فقط توسط حرفه‌ای‌ها قابل تشخیص است و اگر dE بزرگتر از ۳ باشد، ممکن است هر فردی متوجه اختلاف رنگ‌های تولید شده در این نمایشگر با رنگ‌های طبیعی شود. این پارامتر بیشتر در مانیتورهای حرفه‌ای و برای آفرینندگان هنری و تولیدکنندگان محتوا حائز اهمیت است.
مانیتورهای HDR
مقالات مرتبط:
آیا نمایشگر HDR شما واقعا HDR است؟
HDR در دوربین و صفحات نمایش چه تفاوتی با یکدیگر دارند
برخی از مانیتور‌های موجود در بازار از محدوده دینامیکی گسترده یا HDR پشتیبانی می‌کنند. این فناوری با تولید رنگ‌های سیاه عمیق‌تر و رنگ‌های سفید روشن‌تر کنتراست را بهبود بخشیده و محدوده‌ی رنگ‌های وسیع‌تری را که گفته می‌شود به رنگ‌های دنیای واقعی نزدیک است، تولید می‌کند. مشخصه‌ی لازم یک مانیتور HDR برخورداری از شدت روشنایی بالایی است. شدت روشنایی حداقل 600cd/m2 برای نمایش محتوای HDR توصیه شده است و نمایشگر باید تا حد امکان قادر به پوشش رنگ‌های فضای رنگی استاندارد Rec.2020 باشد. بسیاری از مانیتورهای دسکتاپ باوجود برجسته کردن پشتیبانی از HDR در مانیتورهای خود، از استانداردهای رنگ و روشنایی بهینه برای نمایش چنین محتوایی فرسنگ‌ها فاصله دارند. آنچه بسیاری از این مانیتورها به‌عنوان محتوای HDR به کاربر نمایش می‌هند، در محدوده‌ی استاندارد تعریف محدوده‌ی دینامیکی گسترده واقع نمی‌شود.
hdr
بنابراین یکی از نکات لازم در هنگام خرید یک نمایشگر HDR توجه به حداکثر روشنایی آن نمایشگر است. Vesa HDR استاندارد‌هایی را دراین‌زمینه تعریف کرده است. استاندارد پایه‌ی تعریف شده با درنظر ‌گرفتن سقف روشنایی ۴۰۰ نیت در یک نمایشگر Vesa HDR400 است. این استاندارد برای نمایش محتوای HDR استاندارد نازلی به شمار می‌رود. بنا به‌نظر کارشناسان Vesa HDR600 استاندارد متعادلی در نمایش محتوای HDR بوده و بهترین حالت که در محدوده‌ی استاندارد Vesa HDR1000 تعریف می‌شود، بهره‌مندی نمایشگر از روشنایی ۱۰۰۰ نیت است. در حال حاضر کمتر مانیتوری یافت می‌شود که به سطح روشنایی ۶۰۰ نیت و بالاتر دست یابد. بنابراین اگر به‌دنبال یک مانیتور HDR هستید، بهتر است به‌دنبال خرید نمایشگرهایی باشید که حائز استاندارد Vesa HDR هستند.
زاویه دید
زاویه دید یک نمایشگر حداکثر میدان دید عمودی و افقی نمایشگر است که در آن محتوای رنگ و روشنایی تصویر دستخوش تغییر نشود. زاویه دید غالباً با فرمت A/B بیان می‌شود که A بیانگر میدان دید افقی و B بیانگر میدان دید عمودی است. برای یک مانیتور دسکتاپ که از لحاظ ارگونومیک درست در مقابل صورت و چشمان شما قرار می‌گیرد، میدان دید افقی بسیار حائز اهمیت است؛ مگر آن که قصد نصب مانیتور را به دیوار با پایه‌های نگهدارنده‌ی مخصوص داشته باشید.
angle view
ممکن است با حرکت به طرفین تصویری تیره‌تر یا روشن‌تر شود یا رنگ‌ها از زوایای مختلف دید دچار پیچش شوند و از طرفین و حاشیه‌ها بسیار متفاوت با آنچه که در مرکز دیده می‌شود، به‌نظر برسد. زاویه‌ی دید معمولاً پارامتری مرتبط با نوع پنل است. همان‌طور که گفته شد پنل‌های IPS بالاترین زاویه دید ممکن را داشته و پنل‌های VA و TN به‌ترتیب در جایگاه‌های بعدی قرار می‌گیرند.
نرخ تازه‌سازی
در مانیتورهای قدیمی CRT، کل تصویر یک صفحه در هر ثانیه بارها با تابش مکرر اشعه‌ی کاتدی تجدید می‌شد. این اشعه نمایشگر را با سرعت معین هدف قرار می‌دهد. کارت گرافیک با تنظیم فرکانس عمودی سرعت تابش اشعه را در هر ثانیه مشخص می‌کرد. اما تصویر در مانیتور‌هایLCD با روش دیگری تجدید می‌شود و این طور نیست که کل تصویر هر بار و با سرعت معینی باز ترسیم شود. در این نمایشگر‌ها هر پیکسل به‌طور جداگانه و مستقل از دیگر پیکسل‌ها با آهنگ معین، امکان تجدید و تازه‌سازی در هر ثانیه را دارد. نمایشگرهای LCD نرخ تازه‌سازی طبیعی ۶۰ هرتز یا ۶۰ بار در ثانیه دارند و مشکلات ناشی از پایین بودن نرخ تازه‌سازی نظیر ایجاد لرزش (Flickering) و پرش فریم در آن‌ها بسیار کمتر دیده می‌شود. اگرچه نرخ‌های تازه‌سازی بالاتری برای این نمایشگر‌ها در دسترس است، سازندگان مانیتور نرخ تازه‌سازی ۶۰ هرتز را پیشنهاد می‌کنند؛ چرا که منطبق بر فرکانس عمودی است که پنل‌های LCD با آن کار می‌کنند.
refresh rate
با افزایش نرخ تازه‌سازی، مانیتور قادر به نمایش فریم‌های تصویر بیشتری در هر ثانیه و افزایش وضوح حرکتی (Motion Clarity) است. اما بهره‌مندی از مزایای نرخ تازه‌سازی بالاتر نیازمند تجهیز سیستم شما به کارت گرافیکی قدرتمند همراه‌با رابط اتصال به مانیتور مناسب است. باتوجه به اینکه گیمر‌ها برای داشتن بازی روان‌تر به نرخ فریم‌های فراتر از ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه اهمیت می‌دهند، معمولاً در بازار به‌دنبال مانیتورهایی با نرخ تازه‌سازی بالاتر از ۶۰ هرتز می‌روند. از سویی اشتیاق زیاد گیمرها به نمایش حداکثر فریم‌های ممکن در خروجی مانیتور، سازندگان نمایشگرهای دسکتاپ را به ساخت مانیتور‌های با نرخ تازه‌سازی بالا از ۷۵ تا ۲۴۰ هرتز سوق داده است. نمایشگر‌های گیمینگ ۱۴۴ هرتزی بخش عمده‌ای از نیاز بازار را در این بخش برآورده می‌سازند.
قابلیت‌های همگام‌سازی مانیتور‌ها
در  تنظیمات کارت گرافیک گزینه‌ای به نام Vsync وجود دارد که تعداد فریم‌های خروجی کارت گرافیک را با فرکانس عملیاتی آن یعنی نرخ تازه‌سازی مانیتور تطبیق می‌دهد. بدون فعال کردن Vsync کارت گرافیک محدود به فرکانس عملیاتی خروجی خود نمی‌شود و برپایه‌ی توانایی خود در تولید فریم، سیگنال‌های حاوی اطلاعات این فریم‌ها را (شامل رنگ و روشنایی پیکسل به پیکسل) به خروجی نمایشگر ارسال می‌کند. چنین روندی ممکن است باعث ناهنجاری‌هایی در تصویر به نمایش درآمده روی مانیتور شود و پدیده‌ای به نام بریدگی تصویر را ایجاد کند. در این حالت محتوای دو یا چند فیلم هم‌زمان روی مانیتور در حال نمایش است؛ یعنی هنوز ترسیم یک فریم کامل نشده که مانیتور محتوای دیگری برای نمایش دریافت می‌کند و آن را همراه‌با بخشی از فریم قبلی نمایش می‌دهد. این حالت حاصل تلاش مانیتور برای همراه شدن با تقاضای کاری است که از سوی کارت گرافیک به آن محول می‌شود. با اعمال قابلیت Vsync نرخ فریم خروجی کارت گرافیک محدود به مرزهای نرخ تازه‌سازی مانیتور شده و بدین ترتیب میان این دو قطعه‌ی سخت‌افزاری هماهنگی ایجاد می‌شود. اما در این وضعیت قابلیت‌های پردازنده گرافیکی دچار محدودیت اجباری می‌شود.
tearing
پدیده‌ی بریدگی تصویر حین اجرای بازی ناشی از عدم انطباق نرخ فریم و نرخ تازه‌سازی مانیتور
مقالات مرتبط:
آشنایی با فناوری‌های G-Sync و Freesync
شرکت‌های سازنده کارت گرافیک برای غلبه بر این مشکل شیوه‌های همگام‌سازی مخصوص به خود را توسعه داده‌اند که ضمن جلوگیری از بریدگی یا پرش فریم، هیچ محدودیتی در عملکرد پردازنده‌ی گرافیکی اعمال نمی‌شود. براساس این فناوری‌ها، پردازنده‌ی گرافیکی با حداکثر سرعت به کار خود ادامه می‌دهد و فریم‌های بیشتر و بیشتری را تولید و برای نمایش به خروجی مانیتور ارسال می‌کند. انویدیا در همین راستا قابلیت همگام‌سازی G-Sync را توسعه داده است که کنترل عملیات توسط تراشه‌ای با همین نام در مانیتورهای G-Sync انجام می‌شود. AMD نیز در همین راستا روشی نرم‌افزاری با نام Freesync توسعه داده که مبتنی بر درگاه ارتباطی DisplayPort 1.2 است و به سبب رایگان بودن آن، در بسیاری از مانیتور‌های گیمینگ به‌کار گرفته می‌شود. هر دوی این فناوری‌ها نرخ تازه‌سازی مانیتور را در هر لحظه با نرخ فریم خروجی کارت گرافیک تطبیق می‌دهند. به عبارت دیگر نرخ تازه‌سازی مانیتور در هر لحظه برابر است با نرخ فریم استخراج شده از کارت گرافیک. بدین ترتیب ناهنجاری‌های بصری مانند پرش فریم و بریدگی تصویر به کمترین میزان خود خواهد رسید و تجربه‌ی گیمینگ روانی همراه‌ با لگ ورودی کمتر به دست می‌آید. برای استفاده از فناوری G-Sync در مانیتور‌هایی که از آن پشتیبانی می‌کنند، داشتن کارت گرافیک Geforce سری ۱۰ یا ۲۰ انویدیا ضروری است و بهره بردن از قابلیت Freesync نیازمند کارت گرافیک رادئون AMD است.
قابلیت‌های همگام ساز G-Sync و Freesync نرخ تازه سازی مانیتور را در هر لحظه با نرخ فریم کارت گرافیک تطبیق می‌دهند
در میان انواع پنل‌های LCD، پنل TN بالاترین نرخ تازه‌سازی ممکن را دارد و مانیتورهایی از این نوع با نرخ تازه‌سازی تا ۲۴۰ هرتز نیز در بازار یافت می‌شود. همچنین سازندگان در پی یافتن راه‌هایی برای بهبود نرخ تازه‌سازی پنل‌های VA و IPS نیز هستند و پنل‌هایی از این دست با نرخ تازه‌سازی بالاتر از ۶۰ هرتز نیز در بازار یافت می‌شوند که البته قیمت‌های بالاتری نیز دارند. در بعضی از مانیتور‌ها امکان اورکلاک نرخ تازه‌سازی مانیتور تا حد معینی پیش‌بینی شده است. مثلاً نرخ تازه‌سازی مانیتور Acer Predator Z35 با پنل VA را می‌توان از مقدار اصلی ۱۴۴ هرتز به ۲۰۰ هرتز اورکلاک کرد.
قابلیت نصب روی پایه یا دیوار
یکی از مهم‌ترین قطعاتی که همراه‌ ‌با هر مانیتور ارائه می‌شود پایه‌ی نصب یا استند است. قابلیت‌های ارگونومیک هر مانیتور ارتباط تنگاتنگی با استند آن دارد. استند امکان حرکت رو به بالا و پایین، رو به جلو و عقب و زاویه دادن به صفحه‌نمایش مانیتور را تا ۹۰ درجه ایجاد می‌کند. اما در نظر داشته باشید هر استندی این قابلیت‌ها را ندارد. هرچه قابلیت‌های استند بیشتر باشد، مانیتور را در محیط کار در وضعیت بهتری نسبت به بدن و چشم‌ها می‌توان قرار داد.
stand
برخی از مانیتور‌های امروزی با قابلیت نصب روی دیوار VESA روانه‌ی بازار می‌شوند و می‌توان آن‌ها را بدون نیاز به قرارگیری روی میز، بر دیوار نصب کرد و ایستگاه‌های محاسباتی منحصر به فردی ایجاد کرد. چه مانیتور را روی استند قرار دهید و و چه آن را از طریق پایه‌های نگهدارنده مخصوص به دیوار متصل کنید، مسئله مهم حالت قرارگیری درست بدن و چشمها در جلوی مانیتور است. در شکل زیر وضعیت بهینه‌ی بدن در حالت نشسته و ایستاده رو به روی مانیتور تصویر شده است.
monitor
رابط‌های اتصال مانیتور
یکی از ویژگی‌های مهم هر مانیتور که پیش از خرید باید در نظر گرفته شود، رابط‌های اتصال مانیتور و تطبیق آن با خروجی‌های کارت گرافیک است.در ادامه این مقاله با دو نوع رابط اتصال اصلی امروزی و کابل‌های متناظر آشنا خواهیم شد.
رابط اتصال DisplayPort
displayport
یکی از بهترین رابط‌های اتصال خروجی گرافیکی رایانه به مانیتور‌های امروزی درگاه‌های دیسپلی پورت است. DisplayPort 1.4، آخرین نسخه‌ی این رابط اتصال امکان پشتیبانی از مانیتور 4K با نرخ تازه‌سازی ۱۲۰ هرتز را فراهم می‌کند. رابط اتصال DisplayPort 1.2 نیز پشتیبانی از نمایشگر 4K با نرخ تازه‌سازی ۶۰ هرتز را ممکن می‌کند. کابل‌های دیسپلی پورت علاوه بر محتوای بصری قادر به انتقال داده‌های صوتی هستند و این مسئله مناسب مانیتورهایی است که مجهز به سیستم صوتی داخلی هستند. قابلیت فری‌سینک AMD نیز مبتنی بر درگاه DisplayPort عمل می‌کند.
رابط اتصال HDMI
داینکس Dynex HDMI
این استاندارد برای اتصال انواع تجهیزات نظیر کارت گرافیک، انواع پلیر‌ها، کنسول‌های بازی و . به نمایشگرهای HD و البته مانیتورها توسعه یافته است. آخرین نسخه‌ی این رابط اتصال یعنی HDMI 2.0 امکان پشتیبانی از مانیتوری با رزولوشن 4K و نرخ تازه‌سازی ۶۰ هرتز را فراهم می‌کند. کابل‌های HDMI نیز قابلیت انتقال و تحویل محتوای صوتی به اسپیکر‌های مانیتور را ایجاد می‌کنند.
 مروری بر انواع نمایشگرها
مقالات مرتبط:
مقایسه AMOLED ،OLED ،LED ،LCD و پلاسما؛ تشریح عمیق پنل‌های صفحه‌نمایش
مانیتورهای LCD
نمایشگرهای کریستال مایع یا LCD مدتی بعد از تلویزیون‌ها در اواسط دهه‌ی ۹۰ میلادی به دنیای مانیتور‌های کامپیوتر نیز پا گذاردند. این نمایشگر‌ها پنلی متشکل از دو قطعه‌ی شیشه‌ای دارند که فضای بین این دو قطعه با کریستال مایع پر می‌شود. صفحه‌نمایش به هزاران سطر و ستون در هم تنیده تقسیم‌بندی می‌شود که حاصل این تقسیم‌بندی ایجاد پیکسل‌ها است. تابش نور بک‌لایت از لامپ‌های فلورسنت کاتدی سبب تولید رنگ در پیکسل‌ها می‌شود. لامپ‌های فلورسنت طول عمر معادل ۳۰ هزار ساعت دارند. مانیتورهای LCD بنا به قدمت خود و بزرگی بخشی مانند لامپ کاتدی در مقایسه با نمایشگرهای LED ضخیم‌تر و سنگین‌تر هستند و معمولاً حداکثر رزولوشن آن‌ها 1080p است. کنتراست رنگ این نمایشگر‌ها در اغلب موارد محدود است. این نم

برای پیگیری وضعیت پرداخت یارانه نقدی و قطع آن لازم است به سامانه استعلام یارانه نقدی مراجعه کنید. سامانه اطلاعات یارانه بگیران برای پیگیری قطع یارانه نقدی پس از واریز یارانه تیر ماه برخی از یارانه بگیران اعلام کردند که یارانه نقدی آنه قطع شده است و یا مبلغی که به عنوان یارانه به حساب آنها واریز شده است بسیار اندک است. این در حالی است که این ماه اولین ماهی بود که قسط وام یک میلیونی کرونا قرار بود از یارانه کسر شود.

مصطفی آرایشگر نویسنده: مصطفی آرایشگر دوشنبه, ۳۰ تیر ۹۹ ساعت ۱۹:۰۰ آموزش پاک‌کردن حافظه داخلی گوشی اندروید در صورتی که ظرفیت حافظه داخلی گوشی اندروید شما تکمیل شده است، امکان پاکسازی حافظه داخلی گوشی اندروید وجود دارد و ما در این بخش، آموزش‌های لازم را ارائه خواهیم کرد. laptop utm_medium=d6banner&utm… همواره حجم برنامه، تصاویر و سیستم‌عامل در حال افزایش خواهد بود و این مسئله می‌تواند حافظه دستگاه را کاهش دهد.

کاربران پس از نصب آپدیت می ‌۲۰۲۰ ویندوز ۱۰ در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات متعدد هستند. گروه IT: کاربران پس از نصب آپدیت می ‌۲۰۲۰ ویندوز ۱۰ در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات متعدد هستند. حال مایکروسافت وجود باگ دیگری در این آپدیت را تأیید کرده که برخی از کاربران را با پیغام قطع اینترنت مواجه می‌کند. آپدیت می ۲۰۲۰ ویندوز ۱۰ اینترنت برخی از سیستم‌ها را از کار می‌اندازد به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجیاتو، مایکروسافت تأیید کرد که آپدیت می ‌۲۰۲۰ ممکن

وقتی موبایل شارژ ندارد به این فکر می‌کنیم که باید هر طور که شده یک پریز برق پیدا کنیم، بدون این‌که فکر کنیم نباید موبایل خود را در هرجا» به شارژ بزنیم. برترین‌ها: وقتی موبایل شارژ ندارد به این فکر می‌کنیم که باید هر طور که شده یک پریز برق پیدا کنیم، بدون این‌که فکر کنیم نباید موبایل خود را در هرجا» به شارژ بزنیم. ۸ مکانی که نباید موبایل خود را به شارژر بزنید خالی شدن باتری موبایل برای همه ناخوشایند است و در این شرایط ممکن است از پیریز و شارژر‌های موجود

گوگل همه روزه مشغول توسعه مرورگر پرمخاطبش یعنی کروم است و این موضوع در مورد نسخه اندرویدی آن هم صدق می‌کند. حالا گزارشی تازه منتشر شده که نشان می‌دهد مرورگر اندرویدی کروم بزودی قابلیتی جهت مدیریت و زمان‌بندی دانلود دریافت می‌کند. دیجیاتو: گوگل همه روزه مشغول توسعه مرورگر پرمخاطبش یعنی کروم است و این موضوع در مورد نسخه اندرویدی آن هم صدق می‌کند. حالا گزارشی تازه منتشر شده که نشان می‌دهد مرورگر اندرویدی کروم بزودی قابلیتی جهت مدیریت و زمان‌بندی دانلود دریافت

m-ghoreishi نوشته محمد قریشی ۷ ساعت پیش url url=https://dgto.ir/1rqh https://dgto.ir/1rqh ۰ در دنیای ایده‌آل، قطعات کامپیوتر همیشه سالم باقی می‌ماند و تنها برای بهبود عملکرد نیاز به تعویض دارند، اما متاسفانه چنین موضوعی در دنیای واقعی صحت ندارد و باید برای افزایش طول عمر قطعات آسیب‌پذیر کامپیوتر اقداماتی انجام دهید. نگهداری درست از قطعات کامپیوتر، مهم‌ترین کاری است که باید انجام دهید. عمر یک کامپیوتر با عادت‌های مناسب نگهداری شروع شده و به پایان می‌رسد،

nzi نوشته شایان ضیایی شاید باورش سخت باشد، اما شبکه‌های مخابراتی 6G از همین حالا سرتیترهای دنیای تکنولوژی را به خود اختصاص داده‌اند. اما 6G چیست و چه زمانی می‌توانید به آن دسترسی پیدا کنید؟ در حال حاضر که این مطلب نوشته می‌شود، تکنولوژی 5G کمابیش از راه رسیده. می‌توانید همین حالا یک اسمارت‌فون 5G بخرید و در برخی کشورها، از مزایای نسل بعدی ارتباطات اینترنتی موبایل لذت ببرید. اما بدیهی است که تکنولوژی هیچوقت سر جای خود نمی‌ایستد و به این ترتیب، از همین حالا

۱۰ ترفند ساده برای خنک کردن خانه بدون کولر شما می‌توانید با استفاده از ۱۰ راهکار هوشمندانه‌ای که در مطلب زیر به شما یاد می‌دهیم خانه خود را بدون کولر خنک کنید. به گزارش ایلنا، آسان‌ترین و سریع‌ترین راه برای خنک شدن در روز‌های گرم روشن کردن کولر یا دستگاه تهویه مطبوع هوا در روز‌های گرم است، اما همیشه که کولر آبی یا گازی در دسترس نیست! حتی اگر هم باشد، استفاده از آن‌ها معایب و عوارض خاص خودش را دارد، زیرا هم می‌تواند مبلغ قبوض برق را به طرز شوکه کننده‌ای

ضبط مکالمات تصویری واتساپ با MNML Screen Recorder ضبط مکالمات تصویری واتساپ نسبت به مکالمات صوتی کمی پیچیده‌تر است. بعضی اپلیکیشن‌ها مثل AZ Screen Recorder و DU Recorder ظاهرا از پس انجام این کار بر می‌آیند، ولی بسیاری از کاربران گزارش می‌دهند که در ضبط مکالمات تصویری با این دو مشکل صدا داشته‌اند و صدا به طور یک طرفه ضبط می‌شده. اگر شما هم در ضبط مکالمات تصویری واتساپ با این دو اپ به چنین مشکلی برخوردید، بد نیست به اپ MNML Screen Recorder هم شانس کوچکی

تحریریه سایت •تیر ۲۶, ۱۳۹۹۰ زمان مطالعه یک دقیقه در مناطق پرجمعیت دنیا با استفاده از GPS و وای فای نمی‌توان موقعیت مکانی را به طور دقیق مشخص کرد. این مساله سبب می‌شود تا مسیریابی در شهر با پای پیاده و یا با خودرو به کار خسته کننده‌ای تبدیل شود. حال به لطف قابلیت واقعیت افزوده جدیدی که به گوگل مپس اضافه شده، کاربران می‌توانند با استفاده از Live View AR موقعیت مکانی و همچنین جهت حرکت خود را با دقت بالاتر پیدا کنند.